Του Τάκη Πανούλια
19/09/2011
Σχεδόν τρεις εβδομάδες γεμάτες μπάσκετ έφθασαν στο τέλος τους με το μεγάλο τελικό μεταξύ Ισπανίας και Γαλλίας. Ένα ζευγάρι που στο ξεκίνημα της διοργάνωσης αλλά και όσο περνούσαν οι ημέρες φάνταζε σε πολλούς το λογικό φινάλε. Με τους Ισπανούς να υπερασπίζονται τον τίτλο τους με τον πιο εμφατικό τρόπο χορεύοντας fandango με τους Γάλλους. Δύο ομάδες που τα ρόστερ τους είναι γεμάτα από NBAers, αλλά με την ομάδα του Sergio Scariolo να είναι απλά η καλύτερη.
Η προϊστορία σε Eurobasket ήταν με τους Ισπανούς (15-3) απέναντι στους Les Bleus. Τρεις συνεχόμενοι τελικοί για τους Ίβηρες και 5 στους 7 τελευταίους που φαίνεται να χτίζουν την δική τους δυναστεία. Οι Γάλλοι από το 1949 που τερμάτισαν δεύτεροι έψαχναν τον πρώτο τους τίτλο, έφθασαν εφέτος για πρώτη φορά στο τελικό, αλλά δεν τα κατάφεραν.
MVP ο Navarro
H ισπανική αρμάδα καθοδηγούμενη από τον εκπληκτικό, για μια ακόμα φορά, Juan Carlos Navarro, ζωγράφιζε αριστουργήματα στον καμβά του παιχνιδιού. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι ήταν ο MVP της διοργάνωσης. Με 26 πόντους εναντίον της Σλοβενίας, 35 εναντίον της ΠΓΔΜ και 27 στον τελικό, ποιος άλλος θα μπορούσε να είναι πολυτιμότερος.
Επιβράβευση για έναν τεράστιο παίκτη που δεν έχει χάσει καμία μεγάλη διοργάνωση τα τελευταία δώδεκα χρόνια. Ξέρω ότι πολλοί στην χώρα μας τον αντιπαθούν, αλλά η αλήθεια είναι ότι είναι εξαιρετικός παίκτης. Με τα απίθανα lay ups, τα off-balance σουτ ή ακόμα και τα σουτ από σκριν μισό-γυρισμένος στο καλάθι και από μακρινή απόσταση από κάθε σημείο του γηπέδου! Πραγματικός αρτίστας που είπε και ο προπονητής του.
The supporting cast
Τους υποστηρικτικούς ρόλους έπαιξαν πολύ καλά άλλοι τέσσερις με διψήφιο αριθμό πόντων. Ο μεγάλος Pau Gasol με 17 πόντους και 10 ριμπάουντ (double-double) θα μπορούσε να είναι και αυτός ο MVP του τουρνουά. Είχε πολύ παραγωγικό τουρνουά και τελείωσε με τρία double-doubles 22/17, 19/16 και 17/10 στα παιχνίδια knockout. Ο εξαιρετικός point guard Jose Calderon με 17 πόντους και 4 κλεψίματα είχε και καλή άμυνα στον Parker.
Ο "ιπτάμενος" Rudy Fernandez με 14 πόντους και τρομερή ενέργεια θα μπορούσε να αποφύγει την κακή παρένθεση του παιχνιδιού το σκληρό φάουλ στον Parker. Από κοντά και ο Marc Gasol με 11 πόντους και μερικές εξαιρετικές πάσες.
Ειδική μνεία πρέπει να γίνει και στον θηριώδη Serge Ibaka, που ερχόμενος από τον πάγκο με τα πέντε κοψίματα του έκανε καταπληκτική δουλειά στην άμυνα ελέγχοντας την εναέρια κυκλοφορία.
Οι Sada and Llull ήταν εξαιρετικοί από τον πάγκο με το πρώτο να παίζει πολύ καλή άμυνα πάνω στον Parker και να τον αφήνει άποντο στο διάστημα που τον έπαιξε άμυνα.
Γενικά τόσο προικισμένη εθνική ομάδα που να συνδυάζει ταλέντο, ομαδικότητα και θεαματικό μπάσκετ δεν υπάρχει στην Ευρώπη αυτή την στιγμή.
Η γαλλική αντίσταση
Ο Vincent Collet μίλησε για το ταλέντο που έχουν άφθονο στην Γαλλία και ότι το μόνο που έλειπε από την ομάδα κατά καιρούς είναι η χημεία μεταξύ των παικτών που παίζουν στο NBA και στην Ευρώπη. Φυσικά και αθλητικά προσόντα υπάρχουν σε πολλούς παίκτες αλλά ταλέντο άφθονο σε μερικούς. Σε κάθε περίπτωση "οι απέναντι" το έχουν πολύ περισσότερο και σε ποιότητα και σε ποσότητα.
Ο Tony Parker αν και ένας από τους παίκτες με την μεγαλύτερη επίδραση στο παρκέ για την ομάδα του σε όλο το τουρνουά και ικανότητα να καταστρέφει τις αντίπαλες άμυνες δεν ήταν αρκετός. Μαχητής και μεγάλος παίκτης πέτυχε 26 πόντους, μοίρασε 5 assists και κατέβασε και πέντε ριμπάουντ. Αλλά αυτός για να λέμε την αλήθεια δεν είχε ανάλογη βοήθεια.
Ο Nic Batum δεύτερη επιλογή της ομάδας πέτυχε 10 πόντους (14 πόνοι μ.ο) αλλά παρέμεινε non factor ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο έχοντας στο παιχνίδι 2/ 8 τρίποντα. Για να είχε τύχη η ομάδα του έπρεπε να κάνει πολύ καλύτερο παιχνίδι.
Πάλεψε ο Noah (11 πόντοι - 8 ριμπάουντ), πολύ καλός ο Diaw με 12 πόντους και 7 ασίστ και συμπαθητικός ο Gelabale με 8 πόντους. Ελάχιστα πράγματα οι De Coloκαι Traore.
Σημεία - κλειδιά του παιχνιδιού
• Η επίθεση των πρωταθλητών Ευρώπης ήταν ασταμάτητη. Με ρυθμό 78 κατοχών και 98 πόντους (1,25 πόντοι ανά κατοχή) είναι ακατόρθωτο να κερδίσεις τους Ισπανούς γιατί παίζεις το παιχνίδι τους. Το συνολικό ποσοστό τους εντός παιδιάς ήταν 60.3 (eFG%). Το eFG% αξιολογεί τα τρίποντα με μεγαλύτερη βαρύτητα.
• Είχαν 22/24 βολές με το εκπληκτικό ποσοστό 91.7%.
• Με 8/14 από μέση απόσταση και μόνο 8 λάθη σε αντίθεση με τα 15 των Γάλων.
• Πήραν δε 64 πόντους μέσα από την ρακέτα σε σχέση με τους 50 των Γάλλων. Πολλοί μιλούσαν για την μάχη των ψηλών αλλά δεν γίνεται σύγκριση ανάμεσα στο τρομερό δίδυμο τα αδέλφια Gasol, τον Ibaka απέναντι στους Noah, Diaw, Traore και Seraphin.
• Μην ξεχνάμε ότι οι Γάλλοι πέτυχαν 85 πόντους με πολύ καλά ποσοστά και πάλι έχασαν με 13 πόντους και εύκολα.
• Η Ισπανία είχε 10 κλεψίματα και 10 κοψίματα σε αντίθεση με τα 4 και 1 των αντιπάλων τους.
Το σημείο που γύρισε το παιχνίδι: Δεν μπορούμε να πούμε ότι υπήρξε τέτοιο σημείο γιατί κάθε φορά που η Γαλλία έκανε μια προσπάθεια για επαναφορά στο παιχνίδι οι Ισπανοί απαντούσα άμεσα και φαινόταν ότι ήλεγχαν απόλυτα το παιχνίδι.
Η συμμετρία στην στατιστική: Οι 25 πόντοι σε κάθε ένα από τα τρία πρώτα δεκάλεπτα είναι κάτι σπάνιο, αν δε σημείωναν ένα ακόμα καλάθι στο τελευταίο δεκάλεπτο θα είχαμε το 4 επί 25 που θεωρώ ότι πρέπει να είναι πολύ σπάνιο σε ένα αγώνα. Βέβαια από κοντά και οι Γάλλοι είχαν 20-21-21-23 πόντους αντίστοιχα ανάλογη σταθερότητα στην επιθετική τους συγκομιδή ανά δεκάλεπτο.
Η καλύτερη πεντάδα του τουρνουά για την ιστορία ήταν:
• Tony Parker (
• Bo McCalebb (F.Y.R. Of
• Juan Carlos Navarro (Spain)
• Andrei Kirilenko (Russia)
• Pau Gasol (Spain)
Κάποια γενικά συμπεράσματα
• Συμπερασματικά οι πρωταθλητές Ευρώπης έκαναν το repeat σχεδόν στο ρελαντί. Ακόμα και σε παιχνίδια που δεν ήταν καλοί φαινόταν ξεκάθαρα ότι αρκεί ένα ξέσπασμα για να κερδίσουν το παιχνίδι. Είναι ξεκάθαρα η Ευρωπαϊκή Dream Team.
• Οι Γάλλοι έκαναν πολύ εξαιρετική πορεία με τον Parker να είναι άνθρωπος σε αποστολή. Δίκαια έφθασαν στο τελικό αλλά δεν μπόρεσαν να κάνουν την υπέρβαση.
• Η Σερβία και η Τουρκία ήταν οι μεγάλες απογοητεύσεις του τουρνουά. Ομάδες απείθαρχες με κακή χημεία και εύθραυστες ψυχολογικά. Η Σερβία με τραγική άμυνα, με εκνευρισμό και τεχνικές ποινές ήταν ασορτί με την εικόνα του ηγέτη της του Milos Teodosic. Οι Τούρκοι με ένα ταλαντούχο ρόστερ μεν αλλά και αυτοί με παρόμοια προβλήματα.
• Η σταχτοπούτα της διοργάνωσης ήταν η ΠΓΔΜ με τον βέρο "σκοπιανό" McCalebb και μια από τις πιο κοντές και παράξενες ομάδες του Eurobasket.
Για την ελληνική ομάδα θα κάνουμε ξεχωριστό αφιέρωμα για να αναλύσουμε πιο λεπτομερειακά την πορεία της με τα θετικά και τα αρνητικά της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου