Φως στις σκέψεις ενός σοφού

του Τάκη Πανούλια

Πολύ καιρό τώρα στριφογυρίζουν στο μυαλό μου οι συλλογισμοί του Dusan Ivkovic που έγιναν λέξεις στις πρόσφατες συνεντεύξεις του μετά την κατάκτηση των δυο σπουδαιότερων τροπαίων της φετινής περιόδου. Ο Ivkovic που είναι αναμφισβήτητα από τους κορυφαίους προπονητές του Ευρωπαϊκού μπάσκετ, δεν είναι ποτέ ανιαρός στις συνεντεύξεις του και έχει τον τρόπο να προκαλεί με αυτά που λέει. Μιλάμε κυρίως για την συνέντευξη στην εφημερίδα Goal News. Ο Σέρβος προπονητής μίλησε για πολλά θέματα που αφορούν το άθλημα και τον χώρο του.



Ακόμα και για την σχέση του με τον κουμπάρο του τον Zeljko Obradovic, την πρόοδο της ομάδας του, το pick and roll, την επίθεση flex και πολλά άλλα. Πάνω σε αυτούς τους συλλογισμούς του θα επιχειρήσουμε να βάλουμε λίγο αλατοπίπερο.

Με την υποσημείωση ότι τα λόγια του αποδόθηκαν στην αναπαραγωγή τους, από πολλά μέσα ελαφρώς παραποιημένα, πράγμα που αλλοιώνει το νόημα των λεγομένων του. Ελπίζουμε όσα εμείς διαβάσαμε να έχουν αποδοθεί σωστά.
Ακόμα και για την σχέση του με τον κουμπάρο του τον Zeljko Obradovic, την πρόοδο της ομάδας του, το pick and roll, την επίθεση flex και πολλά άλλα. Πάνω σε αυτούς τους συλλογισμούς του θα επιχειρήσουμε να βάλουμε λίγο αλατοπίπερο.

Με την υποσημείωση ότι τα λόγια του αποδόθηκαν στην αναπαραγωγή τους, από πολλά μέσα ελαφρώς παραποιημένα, πράγμα που αλλοιώνει το νόημα των λεγομένων του. Ελπίζουμε όσα εμείς διαβάσαμε να έχουν αποδοθεί σωστά.

              Φως στις σκέψεις ενός σοφού

Το καταραμένο pick and roll

Το pick and roll/pop που ομολόγησε "ότι το παίζουμε όλοι", παρά την αντίθεση που εξέφρασε ο ίδιος σε αυτό, όντως είναι ένα παιχνίδι που παίζεται μεταξύ δύο παικτών όπως είπε. Τα άλλα screen απαιτούν και κάποιον τρίτο για να κάνει την πάσα. Όμως και το give and go είναι ένα παιχνίδι δύο παικτών που παρόλα αυτά έχει την δική του ομορφιά.

Η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές κουράζει η υπερβολική χρήση του pick and roll ειδικά αν περιορίζεται μόνο στους δύο παίκτες που συμμετέχουν ή όταν οι υπόλοιποι τρεις δεν ξέρουν να παίξουν σωστά χωρίς την μπάλα. Το ίδιο βέβαια κουράζει και το 1 εναντίον 1 (el solo toro) που χρησιμοποιείται πολλές φορές ειδικά στο NBA.

Σε κάποιο έντυπο γράφτηκε ότι είπε ότι σαν πρόεδρος των προπονητών ζήτησε την απαγόρευση του pick and roll. Δεν ανέφεραν ότι το ζήτησε για τις ηλικίες κάτω των 16 και 19 πράγμα που είναι τελείως διαφορετικό. Σε επίπεδο ανδρών δεν υφίσταται ως συζήτηση. Αυτή είναι η μαγεία των αθλημάτων με μπάλα. Δεν γίνεται κάτι που δεν σου αρέσει ή δεν μπορείς να το αντιμετωπίσεις να ζητάς την "απόσυρση" του. Μπορείς να το αντιμετωπίσεις και να το αχρηστεύσεις.

Προσωπικά στο μπάσκετ μου αρέσουν οι πολλαπλές επιλογές και το πολύπλευρο επιθετικό παιχνίδι όπου το σκορ έρχεται από διαφορετικές καταστάσεις (κάτι σαν το παρακάτω διάγραμμα). Ποιος σε ρώτησε θα μου πείτε. Εντάξει.

           
Σημειώστε ότι πολλά από τα σουτ (Spot-up) μπορεί να προέρχονται από pick and roll παιχνίδι και έξτρα πάσα.

Κανείς, όμως δεν μπορεί να μην παραδεχθεί ότι το pick and roll/pop είναι παιχνίδι πολύ αποτελεσματικό και έχει πολλές δυσκολίες στην αντιμετώπιση του.

Το πρόβλημα είναι ότι στις νεαρές ηλικίες η διδασκαλία του pick-and-roll είτε απουσιάζει είτε γίνεται με λάθος τρόπο. Επομένως χρειάζεται εδώ ένα πλάνο με ξεκάθαρες αρχές και μέθοδο. Με την σωστή διδασκαλία όλα αυτά τα προβλήματα λύνονται και σε τελική ανάλυση είναι προβλήματα που υπάρχουν σε όλες τις μορφές επίθεσης.
Αν επέλεγα ηλικία διδασκαλίας του θα έκανα την εισαγωγή του στα 12-14 χρόνια ανάλογα με την προπονητική ηλικία των παιδιών στο μπάσκετ. Όλα αυτά με ένα πλάνο που φροντίζει την σωστή διδασκαλία του για το σύνολο των παικτών.

Ένα σημείο δε που με παραξένεψε είναι η φράση ότι ένας πασάρει και τέσσερις βλέπουν. Φυσικά και πρέπει να βλέπουν οι τέσσερις τον παίκτη που κάνει πάσα. Μάλλον ο coach θα εννοούσε ότι δεν πρέπει να είναι ακίνητοι ή ότι ένας παίκτης απλά κάνει ντρίπλα και οι άλλοι απλά κοιτάνε. Τότε έχουμε πρόβλημα Houston.

Κλείνοντας αυτό το κομμάτι έχω δύο ενστάσεις. Η πρώτη έχει να κάνει με την αναφορά στο pick and roll του Zeljko που καταστρέφει το μπάσκετ. Δεν επιβάλει ο προπονητής του Παναθηναϊκού σε κανέναν να ακολουθήσει τον δικό τρόπο παιχνιδιού. Η δεύτερη με το ότι ο ίδιος χρησιμοποίησε το συγκεκριμένο παιχνίδι κατά κόρον ειδικά με την μπάλα στα χέρια του Σπανούλη ή του Law!

Από το 1990 στο NBA το pick and roll είναι μόδα στο μπάσκετ. Τα πάντα είναι μόδα στο μπάσκετ και ξαναγυρίζουν στο προσκήνιο ειδικά αν κάποιος έχει επιτυχία με ένα συγκεκριμένο σύστημα στην επίθεση ή την άμυνα. Τίποτα όμως δεν είναι εντελώς ίδιο με το προηγούμενο. Η συνεργασία των Stockton και Malone στο pick and roll των Utah Jazz ήταν το έναυσμα.

Το ποσοστό χρήσης του pick and roll ανέβηκε περίπου στο 20-22%. Φέτος για παράδειγμα η Minnesota στο NBA είχε 22.80%(team’s overall offense used on pick-and-rolls), οι Phoenix Suns 22.70% και το San Antonio 20.70%. Οι δύο μονομάχοι των τελικών Miami και Oklahoma City είχαν 14.30% (0.92 πόντοι ανά κατοχή) και 22.10% (0.82 πόντοι ανά κατοχή) αντίστοιχα.



Βέβαια είπαμε δεν παίζουν όλοι το pick and roll με την ίδια ποιότητα. Είπαμε άλλο Stockton Malone, άλλο Διαμαντίδης /Batiste, άλλο Πανούλιας Κογκαλίδης.

Οι προπονητές που παίζουν πολύ το pick and roll έχουν ένα πολύ δυνατό επιχείρημα. Σου λένε αφού οι περισσότεροι στο τέλος μιας επίθεσης παίζουμε με το screen στην μπάλα γιατί να μην το κάνουμε από την αρχή της επίθεσης και να χάνουμε τον χρόνο μας.

Μια απλή απάντηση είναι ότι μπορεί να μας συμφέρει να μην (υπέρ)καταναλώσουμε το συγκεκριμένο παιχνίδι, εμφανίζοντας το όταν εμείς επιλέγουμε έχοντας προηγουμένως δοκιμάσει άλλα πράγματα ώστε να έχουμε και άλλες επιλογές. Άλλωστε κάνοντας προηγουμένως κάποιες άλλες συνεργασίες μπορούμε να φέρουμε το pick and roll εκεί που θέλουμε όσον αφορά στο χώρο, στοχρόνο, στους παίκτες που προτιμάμε αλλά και τις συνθήκες που μας ευνοούν.

Θα έχουμε με αυτόν τον τρόπο υποβάλει την άμυνα στην αντιμετώπιση και άλλων συνεργασιών με σκοπό να την αποπροσανατολίσουμε και να την κουράσουμε. Έτσι θα την έχουμε φέρει σε κατάσταση ανισορροπίας. Πως σας φαίνεται αυτή σαν απάντηση. Είμαι σίγουρος ότι μπορείτε να βρείτε όλοι σας ακόμα περισσότερες.

Το σκάκι του flex

"Παίζω τη επίθεση flex από το 1970 γιατί μετατρέπει το παιχνίδι σε μια παρτίδα σκάκι με πολλαπλές επιλογές". Εγώ πάλι λατρεύω την επίθεση shuffle που έχει πολλά κοινά σημεία αλλά πιστεύω ότι είναι περισσότερο αποτελεσματική αφού έχει καλύτερη διάταξη στον χώρο. Θα μου πείτε πάλι ποιος σε ρώτησε εσένα. Έχω ένα ελάττωμα να πετάγομαι εκεί που δεν με σπέρνουν και να εκφράζω την γνώμη μου.
Η επίθεση αυτή "φορέθηκε" πάρα πολύ την εποχή εκείνη γενικότερα και είναι ένας τρόπος επίθεσης (patterned offense)συνεχείας (continuity offense), που βασίζεται στο "flex cut" (κόψιμο στην ρακέτα μετά από screen) και down screens σε μια κατάσταση "pick-the-picker". Παρακάτω βλέπουμε την διάταξη και την βασική κίνηση του flex.
Επιθέσεις σαν αυτή είναι καλές και για μικρές ηλικίες αφού έχουν συνεχή κίνησηκοψίματαscreenπασάρισμα και πολλές επιλογές. Αλλά σε κάθε περίπτωση η ποιότητα εκτέλεσης και παικτών καθορίζουν το αποτέλεσμα. Αυτό είναι το βασικό συστατικό για την επιτυχία. Δεν έχει σημασία τι παίζεις αλλά πως το παίζεις δε λένε οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι;
Η αλήθεια είναι ότι στα 70’ s οι αμυντικοί είχαν βρει τον μπελά τους στην Ευρώπη, με τέτοια συστήματα προερχόμενα από την πατρίδα του μπάσκετ, πράγμα που δεν ισχύει στην σημερινή εποχή που οι άμυνες είναι πιο εξελιγμένες.

Υπήρξε νέα πρόταση;

Στην συνέχεια ο "Duda" μίλησε για την καινούργια γεμάτη καινοτομίες πρόταση του Ολυμπιακού και την επιτυχία που δεν έγινε τυχαία. Ότι η ομάδα του έπαιξε το πιο μοντέρνο μπάσκετ. "Δημιουργήσαμε κάτι φρέσκο και δώσαμε ζωή σε μια ομάδα που πέθαινε. Πρέπει να εμπιστευτούμε τους νέους παίκτες και να τους βοηθήσουμε να αναπτύξουν τα βασικά τους. Οι μέτριο αμερικανοί δεν βοηθούν στην ανάπτυξη του μπάσκετ".

Όλοι θέλουμε να παίζουν νέοι παίκτες αλλά και τους παλιούς δεν μπορούμε να τους σκοτώνουμε σαν τα γέρικα άλογα ειδικά αν αποδίδουν. Φυσικά οι προπονητές πρέπει να δουλεύουν στα βασικά των νέων και σίγουρα Αμερικάνοι αμφίβολης ποιότητας δεν προσφέρουν τίποτα.
Είναι γνωστό ότι ο Σέρβος προπονητής ζητάει από τις ομάδες του να παίζουν γρήγορα και να πετυχαίνουν σε μεγάλο ποσοστό πόντους από πρωτεύοντα και δευτερεύοντα αιφνιδιασμό (πάνω από 25%). Θέλει ακόμα γρήγορη κίνηση της μπάλας και λιγότερο ντρίπλα (dribble penetration). Όπως είπε χαρακτηριστικά "όταν βρίσκαμε ρυθμό και τρέχαμε μας σταματούσαν μόνο με time outs! Μόνο ο Kazlauskas δεν πήρε στον τελικό γιατί (από)γοητεύτηκε. Με βάση την ποιότητα του παιχνιδιού μας, κερδίσαμε άξια τους δύο τίτλους".

Όλα αυτά ακούγονται καλά και σωστά. Η νέα πρόταση όμως δεν έχει στοιχειοθετηθεί ακόμα και με τα λεγόμενα του κορυφαίου προπονητή. Βέβαια η ομορφιά του κάθε πράγματος εξαρτάται από τη ματιά του παρατηρητή. Ίσως αν μελετήσουμε πιο επισταμένα το παιχνίδι της ομάδας του Ολυμπιακού να βρούμε την ομορφιά του. Πάντως μια νέα θεωρία είναι όμορφη αν είναι προφανής, απλή και αληθινή. Τα νέα πρόσωπα και η ταχύτητα παιξίματος από μόνα τους δεν είναι μια νέα κοσμοθεωρία.

Την άποψη μου ότι η ομάδα αυτή προέκυψε δεν την αλλάζω. Όταν εννοώ προέκυψε για να μην παρεξηγηθώ δεν λέω ότι δεν δούλεψε, το αντίθετο. Σίγουρα δούλεψε και πιθανότητα πολύ. Εννοώ ότι δεν χτίστηκε για να πάρει την Euroleague. Αυτό ούτε σαν ανέκδοτο δεν το έλεγε κανείς στο ξεκίνημα της περιόδου. Αυτό όμως έκανε και την κατάκτηση της μεγάλο επίτευγμα. Η CSKAαν το έπαιρνε θα έλεγες ότι λογικά το πήρε. Αλλά αυτό το απρόσμενο είναι και η ομορφιά των σπορ.

Η βελτίωση του Παπανικολάου… και των άλλων

Εδώ τα πράγματα μιλάνε μόνα τους. Ο Κώστας Παπανικολάου στην εφετινή περίοδο ξεκίνησε με άγχος αλλά στην συνέχεια ξεπέρασε τα προβλήματα του και έδειξε να περνά σε άλλο επίπεδο.

Επίσης δεν χρειάζεται να είσαι πυρηνικός φυσικός για να δεις ότι η ομάδα βελτιώθηκε δραματικά. Σε αυτό βοήθησε και η αλλαγή των ξένων. Το ξεκίνημα ήταν γεμάτο προβλήματα και κανείς δεν προέβλεπε τόσο πετυχημένη κατάληξη. Είχαμε γράψει όμως ότι στη σειρά με την Siena ο Ολυμπιακός έδειξε τα δόντια του.
Η τακτική που ο ίδιος όπως είπε επέλεξε για την αρχή ήταν να μην θέσει συγκεκριμένους στόχους για αν αποφορτίσει τους παίκτες το που πιθανόν να μην άντεχαν το βάρος των συνεχόμενων αποτυχιών. Απαίτησε σκληρή δουλειά όμως και όταν είδε ότι δεν γινόταν τους έθεσε προ των ευθυνών τους.

Η φράση "θα σας κάνω να φτύσετε το γάλα της μάνας" τείνει να γίνει κάτι σαν cult φράση σαν αυτές του Vince Lombardi. Σε κάθε ομάδα, σε κάθε κατηγορία τέτοια πράγματα λέγονται συνεχώς. Δεν μπαίνουν όμως στο Hall of Fame των διάσημων αποφθεγμάτων αν δεν υπάρξει happy end με τίτλους ώστε το κοινό μιας μεγάλης ομάδας να το κάνει προσευχή. Εμένα προσωπικά μου αρέσουν οι αθλητικοί μύθοι οπότε κανένα πρόβλημα. Βέβαια προτιμώ την ομιλία του μεγάλου Al Pacino στοAny Given Sunday!
           

Οι χαρισματικοί παίκτες

Η αναφορά στην δυσκολία του να προπονείς χαρισματικούς και ταλαντούχους παίκτες είναι σωστή. Δεν είναι εύκολη η καθοδήγηση μια αμάδας από superstars. Οι παίκτες με υψηλό μπασκετικό IQ όντως σε αναγκάζουν να παρουσιάζεις συνεχώς φρέσκες ιδέες, και πρακτικές για να αναπτύσσουν το ταλέντο τους.

Η άποψη που ακούγετε συχνά σε συζητήσεις καφενείου "ότι με αυτούς του παίκτες θα το έπαιρνα και εγώ το πρωτάθλημα″, είναι αστείες. Είναι σαν να λέμε ότι αν διάβαζα και εγώ σαν τον Αϊνστάιν θα διατύπωνα την θεωρία της σχετικότητας. Υπερβολικό ίσως παράδειγμα αλλά γίνεται για να τονίσω την απλοϊκότητα που προσεγγίζεται το επάγγελμα του προπονητή.

Το όνειρο

Ανέφερε ακόμα το όνειρο του είναι να προπονήσει μια ομάδα από πέντε δίμετρους παίκτεςπου να τρέχουν το γήπεδονα πιέζουν ασταμάτητα την μπάλα και να αξιοποιούν τα mismatches. Αποδέχεται ότι είναι σχεδόν αδύνατο να πραγματοποιηθεί. Αφού το λέει ο ίδιος δεν θα προσθέσουμε τίποτε περισσότερο. Άλλωστε δικό του είναι το όνειρο και στα όνειρα δεν μπαίνουν όρια.

Ακόμα…

Στην άποψη του ότι οι παίκτες είναι περισσότερο αθλητικοί από ποτέ κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει. Έτσι στήριξε και την επιλογή του για τον Dorsey. Η επιστήμη του αθλητισμού διαρκώς βελτιώνεται με αποτέλεσμα να έχουμε πολύ καλύτερους αθλητές. Αρκεί να μην ξεχνάμε ότι η τεχνική και η τακτική δεν καλύπτονται πάντα από τα αθλητικά προσόντα.

Συμφωνούμε απόλυτα με το γεγονός ότι δεν είναι απόλυτος στο να δοκιμάσει μια ιδέα στην ροή του αγώνα ακόμα και αν δεν είναι μέσα στο πλάνο του. Καθώς επίσης και για το γεγονός ότι δεν καταπατά τις αρχές του για να διευκολύνει κάποιον παίκτη.

Αυτά για τις σκέψεις του Ivkovic, και σύντομα θα μιλήσουμε και για τον "κουμπάρο", αφού η αλήθεια είναι ότι δεν είναι εύκολο να συνηθίσεις Παναθηναϊκό και ελληνικό πρωτάθλημα χωρίς τον Obradovic

Σταχτοπούτες, παραμύθια και δράκοι

του Τάκη Πανούλια 

Είναι περίεργο πράγμα ο χρόνος. Τον μετράμε και τον σημειώνουμε και ζούμε μέσα στην ροή του. Παρόλα αυτά δεν μπορούμε να τον επηρεάσουμε. Ούτε να τον επιβραδύνουμε ούτε να τον επιταχύνουμε, ή μπορούμε; (Eisenheim στην ταινία The Illusionist). 

Δεν θα ήθελαν για παράδειγμα οι Ολυμπιακοί να τον επιβραδύνουν για να απολαύσουν την στιγμή της κατάκτησης του τίτλου; Αντίθετα οι Παναθηναϊκοί δεν θα ήθελαν να περάσει γρήγορα αυτή η στιγμή και να βρεθούν ξανά στην κορυφή όπως είχαν συνηθίσει. 

Βέβαια ο καθένας μετράει τον χρόνο με το δικό του ρολόι. Θα μου πείτε τι σχέση έχουν όλα αυτά με το μπάσκετ και τον απόηχο της σειρά των τελικών; Έχουν και παραέχουν καθώς αρκετές ώρες μετά μπορούμε να εκτιμήσουμε τα πράγματα με διαφορετικά συναισθήματα από πριν.

Ο Αριστοτέλης έλεγε πως "ζούμε με συναισθήματα, όχι με τις ώρες στο ηλιακό ρολόι. Θα έπρεπε να μετράμε το χρόνο με τους χτύπους της καρδιάς″. Αλλά τα συναισθήματα αλλάζουν και σειρά παίρνει κaι η λογική.

Cinderella Story


Η έκφραση "Cinderella Story" στα δρώμενα του αθλητισμού στις Ηνωμένες Πολιτείες παραπέμπει σε μια ομάδα ή και παίκτη ακόμα που πετυχαίνει πολύ περισσότερα πράγματα σε ένα πρωτάθλημα ή στην καριέρα της/του από ότι αρχικά είχε προβλεφθεί (overachiever).

Δηλαδή η ομάδα ή ο αθλητής ξεπερνά τις προσδοκίες όλων και κατορθώνει αυτό που φάνταζε εξαιρετικά δύσκολο έως ακατόρθωτο.

Οι "σταχτοπούτες″ του αθλητισμού όπως είναι λογικό δεν είναι πολλές αλλιώς δεν θα ήταν σταχτοπούτες. Συνήθως αρχίζει να τις παίρνει κανείς χαμπάρι προς το τέλος της πορεία τους και τότε οι φίλαθλοι και τα μέσα ενημέρωσης, που πεθαίνουν για τέτοιες ιστορίες, τις αποθεώνουν με επαινετικά σχόλια. Δαυίδ εναντίον Γολιάθ, ο φονέας των γιγάντων!

Λέγεται πως ο όρος αυτός χρησιμοποιήθηκε αρχικά το 1939 αλλά έγινε γνωστός μετά από την κατάκτηση του τίτλου του NCAA στο Basketball το 1950 από το City College of New York (Wikipedia).

Σε μένα έχει μείνει η κατάκτηση του τίτλου του NCAA από το πανεπιστήμιο του North Caroline State, του μακαρίτη Joe Valvano, εναντίον των Houston Cougars της επονομαζόμενης και Phi Slama Jama μιας σούπερ αθλητικής ομάδα που ήταν και το απόλυτο φαβορί.

Με τον Clyde Drexler και τον Hakeem Olajuwon, όλοι περίμεναν να επικρατήσουν εύκολα αλλά το NC State έκλεψε ην νίκη όταν μετά από ένα air ball του Whittenburg ο Lorenzo Charles έπιασε την μπάλα στον αέρα και με κάρφωμα έκανε το 54-52 για το πιο συναρπαστικό τελικό στην ιστορία του NCAA.

Εκτός από τον όρο "Cinderella Story" συνήθης είναι και ο όρος "Miracle" για τις εκπλήξεις στον αθλητισμό.

Στην Αγγλία βέβαια ο όρος "Cinderella" υποδηλώνει κάποιας ομάδας που βρίσκεται στην σκιά κάποιας άλλης ή δεν αποδίδει. Δεν μιλάμε για αυτή την ερμηνεία όπως καταλαβαίνετε.

Μιλάμε για την "σαν παραμύθι πορεία″ του Ολυμπιακού που όπως όλες οι σταχτοπούτες μετά από μια δύσκολη περίοδο εξιλεώνονται με εξαιρετική απόδοση για κάποιο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. 

Πέρασαν πολλά χρόνια

Για να καταλάβουμε πως έχει η κατάσταση ο Ολυμπιακός πήρε το τελευταίο του πρωτάθλημα Ελλάδας το 1997 πριν από 15 χρόνια!

Ο Πρίντεζης ήταν 13, ο Σπανούλης 15 και ο Παπανικολάου μόλις 7 χρονών. Ο Καλάθης ήταν 12, ο Διαμαντίδης στα 17. Λογικό ήταν να πανηγυριστεί έξαλλα η νίκη επί του μόνιμου πρωταθλητή Παναθηναϊκού.

Ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι η επιστροφή στο πρωτάθλημα συνοδεύτηκε με την κατάκτηση της Euroleague που και αυτό είχε γίνει πριν από 15 χρόνια με προπονητή πάλι τον Dusan Ivkovic!

Πάνω στο χτίσιμο

Όλα αυτά σε μια χρόνιά που όλοι αναγνώριζαν ότι ήταν περισσότερη χρονιά ανοικοδόμησης παρά διεκδίκησης υψηλών στόχων. Ήταν μεγάλη έκπληξη και όσοι διατείνονται τώρα ότι πίστευαν εξαρχής το λιγότερο υπερβάλουν. Σε αυτούς συμπεριλαμβάνονται και οι Αγγελόπουλοι. Γιατί αν είχαν τέτοια γνώση των πραγμάτων φανταστείτε τι θα είχαν κάνει με πολλαπλάσιο προϋπολογισμό.

Όμως σημασία έχει ότι επέμειναν και από αυτό ήλθε τελικά η δικαίωση. Από το ότι παρέμειναν.

Όπως είχα γράψει είναι μια ομάδα που προέκυψε μέσα από συμπτώσεις, επίμονη προσπάθεια και "μικρούς ήρωες″ που ξεπήδησαν από του πουθενά. Ενάντια σε κάθε λογική, προγνωστικά και δυνατούς αντιπάλους.

Μια ομάδα που ίδρωσε να περάσει από το Top 16 ξαφνικά φόρεσε το "μαγικό γοβάκι″ και ξεκίνησε μια ξέφρενη πορεία σαν μια ομάδα ταγμένη από την μοίρα σε ιερή αποστολή. Όλα τα υπόλοιπα είναι ιστορία

Πιστεύω ότι όλα ξεκίνησαν λίγο πριν την πρόκριση με την Siena αλλά το αποκορύφωμα για την επιβεβαίωση της απίστευτης ιστορίας ήταν η αυτοκτονία της CSKA του Jonas Kazlauskas που αιφνιδιάστηκε και πιάστηκε στον ύπνο. Ήταν η ανατροπή του -19 που έδωσε τσαμπουκά και λάμψη στους κόκκινους που έλειπε έως εκείνη την στιγμή.

Γιατί κατέγραψε την πορεία του προς τον τελικό που μπορεί να χανόταν (άδικα μεν) αν το αποτέλεσμα του τελικού ήταν διαφορετικό. Ο Ευρωπαϊκός τίτλος δικαίωσε την προηγούμενη προσπάθεια παικτών και προπονητή.
Ο μύθος

Εκτός από το παραμύθι υπάρχει και ο μύθος. Το αντίπαλο δέος που χρόνια τώρα έχτισε μια ιστορία (με αυτή την έννοια του μύθου) που τον κατατάσσει στις κορυφαίες ομάδες τις Ευρωπαϊκής ιστορίας του μπάσκετ.     
     
Αν και ήταν σε μειονεκτική θέση από πολλές απόψεις πολέμησε σκληρά πριν παραδώσει τα σκήπτρα. Ακόμα και στην κακή του ημέρα, ήταν ικανός να τρομάξει τον αντίπαλο. Θυμηθείτε απλά στο -4, μετά το τρίποντο του Περπέρογλου, την στιγμή που επιχειρούσε το τρίποντο ο Καλάθης. Την σιγή που επικράτησε στο ΣΕΦ και τους εφιάλτες που ξύπνησαν προς στιγμή.

Τα 16 χρόνια στην κορυφή της Ευρώπης δεν είναι κάτι που το έχουν καταφέρει πολλές ομάδες σε όλα τα αθλήματα. Και μιλάμε για τεράστια μεγέθη που όπου μπορούν επιβάλλονται. Δυναστείες δεν είναι εύκολο να δημιουργηθούν τόσο εύκολα.

Είναι πως βλέπουμε τα πράγματα

Στο άρθρο του, Τί (δεν) μάθαμε, ο Γιώργος ο Κογκαλίδης κάνει μια προσπάθεια να εξηγήσει τα κακώς κείμενα σε μια στιγμή που πολλοί, αντί να αποθεώνουν τους νικητές και να αποδίδουν σεβασμό στους ηττημένους, επιδίδονται στο γνωστή άρρωστη αντιπαράθεση χαμηλού επιπέδου προσπαθώντας να γελοιοποιήσουν στην κυριολεξία τον αντίπαλο.  

Δεν μιλάμε μεταξύ ορισμένων φιλάθλων που το γνωστό πρόβλημα έλλειψης αθλητικής παιδείας μας οδηγεί σε συμπεριφορές κακόγουστου reality και λεκτικές αντιπαραθέσεις όπου η επιχειρηματολογία είναι επιπέδου αμοιβάδας.

Αλλά σε "επίσημες″ φωνές που νομίζουν ότι παράλληλα με την κατάκτηση ενός τίτλου αποκομίζουν και το δικαίωμα στο να λένε ότι γουστάρουν. Συνήθως αν όχι πάντοτε δε είναι οι πρωταγωνιστές αλλά…οι άλλοι.

Δεν υποστηρίζω ούτε προσποιούμαι ότι μιλάω ή γράφω αντικειμενικά για τα αθλητικά δρώμενα. Ειδικά για τα παρεπόμενα γιατί η καθαρή τεχνική ανάλυση σε αποσυνδέει αρκετά από τις συλλογικές προτιμήσεις..

Όμως πιστεύω ότι σε αυτό το site προσπαθούμε όλοι να μην ενοχλούμε αυτόν που δεν συμφωνεί μαζί μας προσπαθώντας να του τσαλακώσουμε τα πιστεύω του χτυπώντας τον εκεί που πονάει. Δεν απευθυνόμαστε στα χαμηλότερα ένστικτα των οπαδών.       

Βέβαια ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζεται, να επιχειρηματολογεί και να διαφωνεί. Αρκεί να το κάνει σεβόμενος και τον απέναντι του.   

Μικροί ήρωες και δράκοι
         
Εγώ επί παραδείγματι δεν συμφωνώ ότι τα κρίσιμα σουτ στον πέμπτο τελικό τα πήρε ο Σπανούλης. Πέντε κρίσιμα καλάθια είχε ο αγώνας και κανένα δεν ήταν του Σπανούλη.

Το τρίποντο του παγωμένου Σλούκα (ένα και μοναδικό) μετέτρεψε το εύθραυστο 48-45 σε 51-45, το γκολ-φάουλ του Law και το τρίποντο από την κορυφή για το 60-51, το τρίποντο του Antic μετά από τη διείσδυση και πάσα του Παπαδόπουλου (!!!), και το επιθετικό ριμπάουντ του Παπανικολάου, μετά από δικό του άστοχο τρίποντο, που έδωσε στην συνέχεια την δυνατότητα στον Πρίντεζη να κάνει το 82-76 και να σφραγίσει την νίκη ήταν οι φάσεις κλειδιά.

Γενικά οι Ολυμπιακός είχε πολλούς μικρούς ήρωες που ξεπετάγονταν από το πουθενά σε όλη αυτή την πορεία του στο δεύτερο μισό της περιόδου και ειδικά στο φινάλε. Άλλοτε ο Σλούκας, ο Μάντζαρης, ο Law, οHines, ο Keselj μαζί με τον Σπανούλη και τους αναβαθμισμένους Πρίντεζη και Παπανικολάου.    

Η συνολική παρουσία του Λαρισαίου βέβαια στο 5ο τελικό ήταν εξαιρετική και η πιο παραγωγική. Πολλοί είπαν ότι έδωσε απαντήσεις. Στα πολλά παιχνίδια εναντίον του Παναθηναϊκού που ήταν κακός όμως δεν έδωσε απαντήσεις οπότε τι λέμε τότε.
Προσωπικά επίσης θεωρώ ότι κακώς διάλεξε και την ημέρα να απαντήσει στην συνέντευξη τύπου. Δεν έχει ανάγκη να απολογηθεί σε κανέναν για τις επιλογές του αν νομίζει ότι έκανε το σωστό.  

Δεν περιμένεις να απαντήσεις όταν είσαι στα πάνω σου. Αντίθετα μπορείς να πεις αυτό που θέλεις ακόμα και όταν είσαι στα κάτω σου. Απλά γιατί αυτό νομίζεις ότι είναι σωστό.

Την παρουσία του θα την κρίνει η ιστορία και θα τον κατατάξει εκεί ακριβώς που του αξίζει.

Θέλετε ένα παράδειγμα όπου ξεκάθαρα υποκειμενικότητα καθορίζει ανάλογα την πράξη. Ο πανηγυρισμός του με το βγάλσιμο της γλώσσας από τους μεν θεωρήθηκε σαν κάτι φυσιολογικό. Αλήθεια είναι ότι το έχουν κάνει πολλοί αθλητές. Διαβάστε το άρθρο της Σοφίας της ΡάμμουΓλώσσα… έξω λοιπόν και θα καταλάβετε.

Για του πράσινους θεωρήθηκε η απόλυτη προσβολή και πρόκληση εναντίον της ομάδας που του πρόσφερε τόσα πολλά. Για μένα σημασία έχει να βλέπουμε τέτοια γεγονότα με το ίδιο μάτι από όποια πλευρά και αν γίνονται. Δεν τα κατακρίνουμε όταν τα κάνουν οι άλλοι και τα δικαιολογούμε όταν τα κάνουν οι δικοί μας και το αντίθετο. Απλά πράγματα.

Οι δράκοι

Το πρωτάθλημα είναι καθαρό ή δεν είναι παλικάρια. Δεν γίνεται να το καταγγέλλουμε όταν το χάνουμε και τον αποθεώνουμε όταν το κατακτούμε. Όταν πέρυσι οι Αγγελόπουλοι αποχωρούσαν (;) "αηδιασμένοι″ από τον Ολυμπιακό και το Ελληνικό μπάσκετ γιατί οι διαιτητικές αποφάσεις και οι γνωστές μεθοδεύσεις καθόρισαν τον πρωταθλητή τώρα αναθεώρησαν;

Πρόσφατα μάλιστα ο Σκινδήλιας, έλεγε τα ίδια για το πρωτάθλημα σε κάθε ευκαιρία στην κλήρωση των διαιτητών. Να καθάρισε το πρωτάθλημα σε μια εβδομάδα δεν το φαντάζομαι.


Από την άλλη δεν γίνεται το φετινό πρωτάθλημα να είναι βρώμικο και τα υπόλοιπα να ήταν σαν τις άσπρες περιστέρες. Όπως φυσικά και κανένας δεν το χαρίζει σε κανέναν γιατί απλούστατα δεν είναι πίτσα για να χαρίζεις στα κάμποσα ένα δώρο.

Οπότε να αφήσουμε το πρωτάθλημα στην ησυχία του και να αφοσιωθούμε στην καλύτερη οργάνωση του, στην αύξηση της ανταγωνιστικότητας του και στην καταπολέμηση των φαινομένων βίας.

Παλέψτε να το κατακτήσετε και αποδεχθείτε ότι ένας θα είναι ο νικητής. Θα έχει δε ιδιαίτερη αξία η κατάκτηση του αν σεβαστείτε ο ένας τον άλλον σαν άξιοι αντίπαλοι. Ακόμα και στο "που είσαι Θανάση″…"εδώ είμαι και φοράω παντελόνια″…βάλτε κανόνες.  

Ούτε οι Γιαννακόπουλοι χρειάζεται να σταθούν περισσότερο στο χαμένο πρωτάθλημα και αφού αποφασίσουν τι θα κάνουν να προχωρήσουν στην επόμενη ημέρα γιατί όπως είπε και ο Batiste η ζωή συνεχίζεται.

Η ζωή συνεχίζεται για όλους μας και το μπάσκετ πρέπει να είναι η διασκέδαση μας, με νεύρο και πάθος, αλλά χωρίς όλες τις ασχήμιες που θαμπώνουν την λάμψη του. Όλα έχουν τα όρια τους…ακόμα και το portal basketball…δείτε… 

Ας δούμε τα κριτήρια

του Τάκη Πανούλια

Είμαι σίγουρος ότι διαβάζοντας τον τίτλο το μυαλό σας πήγε αμέσως στην διαιτησία της σειράς των αγώνων για τους τελικούς της Α1. Άλλωστε είναι η αγαπημένη ατάκα του προπονητή των ερυθρολεύκων Dusan Ivkovic σε κάθε ήττα της ομάδας του.

Για την διαιτησία των αγώνων έχω άποψη αλλά θα περιοριστώ στο ότι τα "κριτήρια″ δεν είναι σε βάρος της ομάδας του. Αλλά θα δανειστώ την φράση του για να δούμε μια σειρά από άλλες παραμέτρους αυτής της σκληρής σειράς που από την αρχή "μύριζε″ ότι θα πάει μέχρι το τέλος.


Το κάνουμε αυτό πριν την διεξαγωγή του τελευταίου παιχνιδιού για να μην θεωρηθεί ότι μιλάμε εκ του ασφαλούς με βάση το αποτέλεσμα που θα προκύψει.         

Το rotation

Υπάρχει διάχυτη η εντύπωση ότι ο Ολυμπιακός χρησιμοποιεί περισσότερους παίκτες, έχει δηλαδή διασπορά λεπτών σε περισσότερους παίκτες. Πρόχειρα και βάζοντας σαν όριο τα 5 αγωνιστικά λεπτά (εξαίρεση ήταν το δεύτερο παιχνίδι) διαπιστώνει κανείς ότι σε γενικές γραμμές οι δύο ομάδες χρησιμοποιούν από δέκα παίκτες.  

Από τον Ολυμπιακό οι Κατσίβελης – Παπαδόπουλος είναι non-factors στην σειρά. Από τον Παναθηναϊκό το ίδιο ισχύει για τον Logan και εναλλάξ για τους Maric και Smith (όχι όμως ταυτόχρονα). Η επαναφορά του Law δίνει μια επιπλέον αξιόπιστη λύση αλλά μειώνει το χρόνο του Σλούκα.

Βέβαια εδώ πρέπει να βάλουμε στην εξίσωση την διαφορά του μ.ο ηλικίας των δύο ομάδων. Εδώ λοιπόν το ουσιαστικό πρόβλημα θα έπρεπε να το είχαν οι 3 που είναι μεγάλοι και παίζουν και πολύ. Διαμαντίδης - Batiste  - Jasikevicius δηλαδή.

Όμως οι δύο πρώτοι είναι με 65 και 56 πόντους πρώτοι σκόρερ και Λιθουανός δείχνει να είναι σε καλύτερη κατάσταση από τα δύο προηγούμενα χρόνια. 

Άρα σε όλη αυτή την συζήτηση για τα νιάτα και το μεγαλύτερο rotation η σωστή οπτική του θέματος είναι ότι οι κόκκινοι έχουν μεγαλύτερη διασπορά στο σκορ και σε άλλους τομείς της στατιστικής όπως και άλλων πραγμάτων που δεν καταγράφονται στατιστικά.

Αυτό οφείλεται στο ότι οι Sato – Καλάθης – Smith- Maric δεν αποδίδουν με βάση την δεδομένη αξία τους ή τουλάχιστον σε αυτά που περίμεναν οι πράσινοι και γενικότερα όσοι ασχολούνται με το μπάσκετ. Αν απέδιδαν η σειρά πιθανότητα δεν θα είχε αυτή την μορφή. Όμως ο αθλητισμός δεν βασίζεται στα αν, επομένως το γεγονός είναι ότι δεν αποδίδουν.

Το αξιοσημείωτο εδώ είναι ότι οι συγκεκριμένοι παίκτες δεν ανήκουν στους μεγάλους σε ηλικία.

Αντίθετα ο Ολυμπιακός παίρνει "πραγματάκια″ από παίκτες χαμηλότερης αξίας ή ρολίστες. Πάντα μιλάμε την δεδομένη στιγμή και δεν υπολογίζουμε την εξέλιξη στο μέλλον κάποιων νεαρών παικτών του.

Σε αυτή την κατηγορία δεν ανήκει ο Παπανικολάου που έχει "ανέβει″ επίπεδο και πλέον δεν είναι ο υποσχόμενος νεαρός αλλά ένας παίκτης που έχει αποκτήσει ταυτότητα και σταθερότητα.     

Νιάτα εναντίον εμπειρίας

Σε καμία περίπτωση το ένα ή το άλλο δεν εξασφαλίζουν την επιτυχία. Στο πρώτο υπερτερεί ο Ολυμπιακός ενώ στο δεύτερο οι πράσινοι. Χιλιοειπωμένο αυτό στην διάρκεια της σειράς στις πάμπολλες αναλύσεις.  

Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι η ασφαλής μέθοδος για να υπολογίσει κάποιος σωστά την ηλικία μιας ομάδας με λειτουργικό τρόπο δεν αθροίζει απλά τις ηλικίες των παικτών του ρόστερ και βρίσκει το μ.ο του roster.

Μια ομάδα με 8 παίκτες στο rotation με παίκτες μεγαλύτερης ηλικίας και με 4 μικρούς που όμως κάθονται διαρκώς στον πάγκο μπορεί να δείχνει πιο νεανική από ότι είναι στην πραγματικότητα.
Η πραγματική ηλικία του roster πρέπει απαραίτητα να συσχετίζεται με τον χρόνο συμμετοχής. Υπάρχει σχετικός τύπος με τον οποίο μπορούμε να κάνουμε αυτούς τους υπολογισμούς. Πάντως είναι ξεκάθαρο ότι ο Παναθηναϊκός έχει υψηλότερο μ.ο ηλικίας από τον αντίστοιχο του Ολυμπιακού.

Στην Euroleague που έχουμε στοιχεία συνήθως ομάδες με μ.ο πάνω από τον αντίστοιχο της λίγκας κερδίζουν συνήθως τον τίτλο αλλά οι κόκκινοι μόλις πρόσφατα μας έδειξαν ότι υπάρχουν και εξαιρέσεις.

Άρα το ίδιο μπορεί να συμβεί και στην περίπτωση του εγχώριου πρωταθλήματος. Το ίδιο όμως ισχύει και για την αντίθετη περίπτωση και η εμπειρία μπορεί να υπερισχύσει.

Εξάλλου έχει απομείνει μόνο ένα παιχνίδι και πλέον κανείς δεν θα κρατήσει δυνάμεις για τις διακοπές. Η αποκατάσταση εδώ θα παίξει πολύ σημαντικό ρόλο από τα επιτελεία των δύο ομάδων.

Η έδρα

Το πλεονέκτημα έδρας που εξασφάλισε ο Ολυμπιακός στην κανονική περίοδο δείχνει εφέτος σημαντικό γιατί σε όλη την χρονιά οι ερυθρόλευκοι έχουν χάσει εκεί μόνο από την CSKA. Επομένως κανείς δεν μπορεί να το παραβλέψει. Το χαμένο παιχνίδι εκτός έδρας με την Καβάλα τελικά ήταν κάτι παραπάνω από μια ήττα για τους πράσινους.       

Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα

Ένα λάθος για τον Παναθηναϊκό που δεν έπρεπε να αφήσουν οι πράσινοι να ξεφύγει είναι όλη η παραφιλολογία για την επόμενη ημέρα της ομάδας. Υπήρχε έντονα και πριν το Final Four.

Μένει ή φεύγει η οικογένεια, ο Obradovic, ο Maric, παντρεύεται ο Διαμαντίδης, έρχεται ο τάδε, γιατί δεν αποδίδει ή δεν παίζει ο Logan. Τέτοιες συζητήσεις  παραμονές των τελικών το μόνο που πετυχαίνουν είναι να αποπροσανατολίζουν.
Επίσης πλανιέται στην ατμόσφαιρα ότι οι περυσινοί πρωταθλητές Ευρώπης και Ελλάδος είναι κάτι σαν ξεδοντιασμένο θηρίο. Έρχεται από πίσω το νέο πιο καρδαμωμένο θηλαστικό της ζούγκλας να το φάει!

Η υπερβολή σε όλο της το μεγαλείο. Η ομάδα που όλοι έλεγαν στο ξεκίνημα της περιόδου ότι θα πάει άκλαυτη έγιναν τα "μωρά του Ντούντα″. Αντίθετα ο εξάστερος έγινε…κάτι κουρασμένα παλικάρια.

Κουρασμένο παλικάρι με 30:36 λεπτά συμμετοχής 23 πόνους με 6-12 δίποντα, 11-14 βολές, 4 αμυντικά, 7 επιθετικά ριμπάουντ, 11 το σύνολο, 1 λάθος και 30 αξιολόγηση (ranking)…δεν "χαλάει″ κανέναν στον Παναθηναϊκό.

Όμως η ατμόσφαιρα μπορούμε να πούμε ότι σε γενικές γραμμές βοηθά ψυχολογικά τον Ολυμπιακό που όμως θα πρέπει να αποφύγει την παγίδα της διαιτησίας γιατί μπορεί να οδηγήσει σε εκνευρισμό.

Η ισορροπία του τρόμου

Πέρα από το προφανές 2-2, Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός ακροβατούν σε τεντωμένο σχοινί και υπάρχουν πολλά που θα  κρίνουν τον πέμπτο τελικό. Άλλωστε δε υπάρχει πλέον γυρισμός.

Πολλοί μιλάνε ότι θα γίνει ένα κλειστό παιχνίδι. Λογικό ακούγεται αλλά δεν μπορώ να το ξέρω. Θεωρώ ότι αν ξεφύγει ο Ολυμπιακός μέσα στην έδρα του θα είναι δύσκολα τα πράγματα για τον Παναθηναϊκό. Έχει κερδίσει πιο καθαρά στην έδρα του από ότι ο αντίπαλος του. 

Από την άλλη πλευρά οι πράσινοι έσπρωξαν την σειρά στο πέμπτο παιχνίδι. Έδειξαν ότι δεν είναι έτοιμοι να παραδοθούν φορτώνοντας με πίεση τους ερυθρόλευκους, οι οποίοι βλέπουν ότι ο αντίπαλος στριμωγμένος στην γωνία έβγαλε νύχια.

Έτσι όπως διαμορφώθηκε η κατάσταση σκέφτονται πως αν χάσουν θα είναι δυνατή γροθιά στο στομάχι. Το αν όχι τώρα πότε…είναι πραγματικός εφιάλτης.

Τα πράγματα στην σωστή τους διάσταση


  •    Ο Ολυμπιακός είναι σίγουρα σε καλύτερη κατάσταση αυτή την εποχή από τον Παναθηναϊκό. Έχει έντονη επιθυμία για τον πρώτο τίτλο πρωταθλήματος από το 1997, παιδιά που διψάνε για διάκριση, αυτοπεποίθηση από τις πρόσφατες επιτυχίες με αποκορύφωμα την κατάκτηση της Euroleague, φρεσκάδα σαν νεανικό ρόστερ και μια άγνοια κινδύνου που συνοδεύεται από μπόλικη δόση ρέντας.
  •    Σαν ομάδα προέκυψε, δεν σχεδιάστηκε έτσι από την αρχή, άσχετα αν οι "κωλοτούμπες″ τώρα πάνε σύννεφο. Προέκυψε βέβαια μέσα από δουλειά, προσαρμογές, τόλμη υπομονή πράγματα που δεν είναι καθόλου εύκολα. Αντίθετα είναι παράσημο των παικτών και της τεχνικής ηγεσίας.
  •   Το αν θα είναι η επόμενη δυναστεία (αν πάρει το πρωτάθλημα εφέτος) δεν μπορεί να το προεξοφλήσει κανείς. Τέτοιες προβλέψεις δεν είναι εύκολο να γίνουν. Κάθε καλή ομάδα μπορεί να κερδίσει ένα πρωτάθλημα αλλά χρειάζεται μια μεγάλη ομάδα για να γίνει δυναστεία.
  •   Ο Παναθηναϊκός πρόσφατα ήταν στις τέσσερις ομάδες (Final Four), έχασε από την CSKA άδικα και άτυχα. Δεν ξόφλησε και αυτό ισχύει και στην περίπτωση που χάσει το πρωτάθλημα. Με τις κατάλληλες προσαρμογές πάλι πρωταγωνιστής θα είναι.
  •   Ο "μύθος″ του δεν θα σβήσει με ένα χαμένο πρωτάθλημα.    
  •   Είχε αρκετά παιχνίδια που παρουσίασε μεγάλα νεκρά διαστήματα και το πλήρωσε. Παίκτες από τους οποίους περίμενε περισσότερα δεν απέδωσαν ανάλογα. Μπορεί να υπήρξε και μια κούραση από τα συνεχόμενα χρόνια στον ρόλο του πρωταγωνιστή. Συμβαίνει και στους καλύτερους.
  •    Το παιχνίδι θα το πάρει όποιος αντιδράσει καλύτερα στα καθοριστικά σημεία του αγώνα και θα τιθασεύσει τον φόβο του. Όποιος χρησιμοποιήσει τα στρεσογόνα συναισθήματα του σαν δυναμωτικά για καλύτερη  απόδοση. Όποιος συνειδητοποιήσει ότι όσα έχουν συμβεί δεν επηρεάζουν στο ελάχιστο το επόμενο παιχνίδι και επικεντρωθεί αποκλειστικά σε αυτό.  
Η ουσία είναι ότι οι πρωταθλητές Ευρώπης των δύο τελευταίων ετών μας χάρισαν μια συναρπαστική σειρά μέχρι τώρα και το φινάλε αναμένεται με αγωνία από όλους.

Ο νικητής του επόμενα αγώνα "τα παίρνει όλα″ όπως τραγούδησαν οι ABBA  (winner takes it all).

Θέματα

1o Triple Crown Basketball Camp - 2009 (8) 2ο C.T.C. (Christmas Training Camp) (2) 2o Christmas Basketball Camp (1) 2o Triple Crown Basketball Camp - 2010 (7) 3o Ilion Basketball Camp (2) 81 points (1) Α.Ο ΕΝΩΣΗ ΙΛΙΟΥ (3) Α.Ο. Ένωση Ιλίου (2) Α.Ο.Ν.Σ ΜΙΛΩΝ (2) Αθλητική Ψυχολογία (1) Αθλητικός Τύπος (2) ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΜΠΑΣΚΕΤ (1) Άμυνα (4) Ανάπτυξη παικτών (2) Αναπτυξιακή ηλικία (3) αναπτυξιακό πρόγραμμα (1) Αντωνόπουλος (1) ΑΟ ΑΡΗΣ ΣΥΡΟΥ (1) ΑΟΝΣ ΜΙΛΩΝ (1) Απεργία (1) Απόλλων Πάτρας (1) Αρθρογραφία (7) Αρμονία (1) Άρσεις Θανάτου (1) Ασκήσεις (2) Άσκήσεις (1) Ασκήσεις ντρίπλας (1) Ασκήσεις χειρισμού (1) Άσκηση Αποφυγής (1) Άσκηση ελιγμού (1) Ατομική προπόνηση (1) Αυτοπεποίθηση (1) Β' Εθνική (1) Βαϊδάκης (1) Βάρη (1) βιολογική ηλικία (1) ΒΟΒ (1) Γ' Εθνική (2) Γενικά (1) Γλουτοί (1) Δεξιότητες (2) Δημήτρης Διαμαντίδης (3) Διαιτησία (1) Διαιτητές (1) Διαμαντίδης (2) Διείσδυση (1) Δρόσσος (1) Εθνική Ελλάδας (4) Εισαγωγική πάσα (2) Εξάστερος (1) Επίθεση (3) Επίθεση Εναντίον Ζώνης (1) Επικοινωνία (1) ΕΣΑΚΕ (4) Ευρωλίγκα (2) Εφές (1) ζώνη (1) Θωμάς Κυρίτσης (1) Ικανότητες Καλαθοσφαιριστών (1) Ισορροπία (1) ΚΑΕ Παναθηναϊκός (1) Καλάθης (1) Καναρέλης Γιάννης (1) Κανόνας 3 δευτερολέπτων (1) Καντού (1) Καραχοντζίτης (1) κάρφωμα (1) ΚΕΜΑΛ (1) Κινητική Ευφυΐα (1) Κινητική Μάθηση (1) Κογκαλίδης (1) Κουφός (1) Κόψιμο (1) Κύπελλο Ελλάδος (1) ΛΑΖΑΡΟΣ (1) Λειτουργική επίθεση (2) Λήψη αποφάσεων (1) Λίλαρντ (1) μάθηση (1) Μούστα (1) Μπάσκετ (11) Μπασκετική κουλτούρα (1) Μπασκετικό I.Q (1) Μπασκετικοί Μύθοι (1) Μπίκας Κώστας (1) Μπουρούσης (1) Μπράμος (1) μυϊκή ενδυνάμωση (1) Νεστέροβιτς (1) ντρίπλα (1) Ξυνή (1) Ολυμπιακός (17) Ομάδα (1) ΟΣΦΠ (5) Παναθηναικός (8) Παναθηναϊκός (22) ΠΑΝΟΥΛΙΑΣ (20) ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ (1) Παπαλουκάς. Eurolegue (1) Περιστροφές (1) Πίνακας (1) Πλάνο (1) Προθέρμανση (2) Προπόνηση (6) Προπονητική (2) Προπονητική μονάδα (1) Πρωτοσέλιδα (1) ΠΣΑΚ (1) ραγδαία αύξηση ύψους (1) Ραντούλιτσα (1) Ρεάλ (1) Ρούσης (1) Σάκης Δέλλιος (1) ΣΕΠΚ (2) ΣΕΠΚ. NCAA (1) Σκαλωμένος (1) Σκορτσιανίτης (1) Σκριν (1) Σουτ (4) Σοφία Ράμμου (3) Σπανούλης (1) Συνέντευξη (1) Τάκης Πανούλιας (4) Ταλέντο (1) Τελικοί (1) Τελικός Basket League ΟΠΑΠ (1) Τέσσερις Παράγοντες Επιτυχίας (1) Τζέιμς Νέισμιθ (1) Τριγωνική Επίθεση (1) Τρίλιζα (1) Τρίποντο (1) Τσιτσόπουλος (1) Φυσική κατάσταση (1) Χάος (1) χρονολογική ηλικία (1) A1 (1) A2 (1) ACB (1) Adolph Rupp (1) Agility (1) Agility Ladder (1) Air Jordan (3) alley oop (1) Amazing Shots (1) Andrew Wiggins (1) Assist (2) athleticism (1) ATO (1) B' Εθνική (3) backdoor (1) Ball Handling (6) Barcelona (4) Basketball (22) Basketball Legends (1) Basketball Myths (1) Basketball Philosophy (1) Basketball Statistics (2) basketblog (1) Basketblog.gr (27) Batum (1) Baylor University (1) BC Khimki (1) Best-of-five (2) Blake Griffin (1) Block (1) Block out (1) blog (1) BOB (1) Bob Hurley (1) Bob Knight (1) Boozer (1) Box Offense (1) Brawl (1) Brittney Griner (1) Calling the Shots (12) Camp (1) Camps (1) Capitals (1) Chaos (1) Charcoal Air Jordan 9 (1) Charlotte Hornets (1) Cinderella Story (1) Coach Panoulias (15) COACHBASKETBALL (5) coachbasketball.gr (9) Coaching (8) Corner play (1) crossover (1) Crossover Dribble (1) CSKA (1) D' Antoni (1) dailythunder (1) Damian Lillard (1) Damon Harge (1) deadlift (1) Dean Smith (1) Decision making (4) Defender of the Year (1) Defense (2) Denver Nuggets (1) Derrick Rose (2) dexterity (1) Draft (1) Dribble Penetration (2) Dribbling (8) Drill (6) Drills (7) Dunks (2) Dusan Ivkovic (1) Dynamic Warm Up (1) eFG% (1) EL (1) EOK (1) ESPN (1) Euro Step (2) Euroleague (22) Fast Break (2) fiba (4) FIBA CHAMPIONSHIPS (2) Final Four (4) Final Four 2013 (2) Finishing (2) Flex Offense (1) Floater (2) Flopping (1) Florida (1) Fly in Five (1) Flywire (1) Founding Rules (1) front cut (1) FTR% (1) Functional Training (1) Functional Warm up (1) Fundamentals (4) Gist (1) Golden State Warriors (2) Great Dunks (2) Greece (1) Greek League (1) Harmony (1) Highlights (1) Hockey Assist (1) House of Hoops (8) Hubie Brown (2) in and out (1) Inside Hand Attack (1) inside hand stretch lay up (1) Jabari Parker (1) James Flight White (1) James Naismith (1) Jason Kidd (1) Jeremy Lin (2) Jim Calhoun (1) John Calipari (1) John Wooden (1) Jonas Vaanciunas (2) Jordan IX Retro (1) Kanarelis (3) Kansas State (1) kicks (4) Knicks (2) Kobe (3) Krstic (1) Lakers (1) Lasme (1) Last shot of game (1) Last shot of half (1) Lay up (1) LeBron 8 (2) LeBron James (1) London (1) Luke Babbitt (1) Maciilis (1) Magic Johnson (1) Manos Stavropoulos (1) March Madness (1) Marketing (1) Match up Zone (1) McDonald’s All American Game (1) McDonald's All-American Game (1) medicine ball (1) Mental Game (1) Miami Heat (1) Michael Jordan (4) Mikans (1) Mike ''Coach K'' Krzyzewski (1) Minutemen (1) MJ (2) Model (1) Modesto Christian (1) Motion (1) Moves (1) MVP (2) NAIA (1) NBA (11) NBA Players (4) NC State (2) NCAA (8) Network Analysis in Basketball (1) Nevada College (1) Nike (3) Nike 3-on-3 Slam Dunk Contest (1) Notre Dame (1) Oakland University (1) Obradovic (1) Offense (1) Offensive Transition (1) Ohio St (1) Oklahoma City Thunder (1) Olympiakos (2) OR% (1) Pac Man (1) Palau Sant Jordi (1) Panathinaikos (3) Panathinaikos B.C (3) Papailiou (1) Passing (1) Pat Riley (2) Peak Height Velocity (1) Personal Training (3) Petrekur Johannesson (1) Phenom (1) Phil Jackson (1) Philosophy (1) pick 'n roll (1) Pick and Roll (4) play (2) play X (1) Play-offs (5) playbook (1) Player Development (2) Playoff (1) playoffs (1) plays (1) Point Guard (3) Post Play (1) Practice (2) Price of Anarchy in Basketball (1) Przemyslaw Karnowski (2) Quickness (1) Ray Allen (2) Real (1) Real Madrid (3) rear cut (1) Recap (1) Referees (1) Release (1) Reverse Lay ups (1) Reverse Mikans (1) Rim (1) Rodriguez (1) Ronny Turiaf (1) Sakis Delios (2) Sakis Koutinas (2) Salary Cap (1) San Antonio Spurs (1) scout4players (1) Scouting (1) Screen (2) screens (1) Serbia (1) Shaquille O'Neal (1) Shaquille O’Neal (1) Shooting (6) Shooting Camp (2) Shot (2) Shuffle Offense (1) Silent Night (1) Silent Night Game (1) Skylar Diggins (1) Slum Dunk Contest (1) Sneaker Dave (1) Sneakers (1) SOB SLOB (1) Soccer (1) Space Jam (1) spin move (1) SPORTS SCIENCE (3) Spread (1) Statistics (2) Stephen Curry (1) Steve Brooks (1) Steve Nash (1) Stiles (1) Streetball (1) Stretching. Dynamic stretching (1) T-Dub (1) Takis Panoulias (13) Taylor University (1) TBD (25) TBD Personal Training (8) Team (1) Teamwork (1) teardrop (1) Tehmeena (1) Terry Stotts (1) TGfU (1) The Four Factors of Basketball Success (1) Thomas Bauer (1) Three pointer (1) Three Second Rule (1) THY Euroleague (1) tic tac toe (1) Tigers (1) TO% (1) Tony Parker (1) Top -10 (1) Total Basketball Development (52) Transition (1) Travis Bader (1) Triangle Offense (1) Triple Crown Basketball Academy (5) Triple Crown Videos (2) Trojans (1) Tulsa Shock (1) Turkish Airlines (1) U18 European Championship (2) Unicaja Malaga (1) University of Kentucky (1) University of Massachusetts (1) Videos (10) Volleyball (1) Warm up (2) weak hand (2) Werm.Team Flight Brothers (1) windshield wiper dribble (1) WNBA (1) World Championship 2010 (6) XI (1) Youth Basketball (3) zone offense (1)