Το παιχνίδι των αισθήσεων…

Του Τάκη Πανούλια
30/05/2011  

Το παιχνίδι των αισθήσεων και των παραισθήσεων
Ας μην είμαστε και αχάριστοι. Και πάλι καλά να λέμε. Τέσσερα παιχνίδια και να μην έχει ανοίξει μύτη με εξαίρεση κάτι λίγες διαμαρτυρίες του Θανάση.

Ε, λοιπόν για το πέμπτο μπορούμε να μιλάμε και να γράφουμε για πολλές ημέρες. Διαιτησία, δηλώσεις, αφορισμοί, αποχωρήσεις, επίσημες ανακοινώσεις, συμπεριφορές παικτών αλλά και αγωνιστικά αν μείνει λίγος χρόνος και χώρος.  

Σκέφτεσαι τι να γράψεις και δεν ξέρεις από πού να ξεκινήσεις. Γιατί σε αυτή την χώρα αυτή η ιστορία "δεν παλεύεται" όπως λένε και τα νέα παιδιά. Λοιπόν θα παραθέσουμε μερικά στοιχεία και ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματα του. Γιατί υπάρχουν και από τις δύο πλευρές αισθήσεις αλλά και… παραισθήσεις. Γεγονότα και διαστρεβλωμένα γεγονότα. Λίγο να αλλάξεις την οπτική γωνία ενός συμβάντος και βγαίνει ανθρωπιστής και ο Τζάκ αντεροβγάλτης.  

Το ξεκίνημα  
Το παιχνίδι ξεκίνησε όπως στο ΣΕΦ και χειρότερα για τον Παναθηναϊκό, με τον Ολυμπιακό να κυριαρχεί στο πρώτο δεκάλεπτο. Οι "πράσινοι" ήταν νωχελικοί στην άμυνα και στην επίθεση έπαιζαν αργά και διστακτικά. Αντίθετα οι "ερυθρόλευκοι" μπήκαν αποφασισμένοι.  

Η άμυνα που έχει αποφασίσει να ζήσει και να πεθάνει ο Ολυμπιακός στο pick and roll του 1 με τον 5 (Διαμαντίδη-Batiste) με αλλαγή (2 vs 2), αν ο χειριστής της μπάλας πάει στο καλάθι σε μικρό χώρο, στην αρχή δούλεψε τέλεια.  

Ο Διαμαντίδης ως παίκτης που σκέφτεται πρώτα την πάσα στο ξεκίνημα των αγώνων δεν πάει αποφασιστικά στα drive (διεισδύσεις). Έτσι χάνεται πολύτιμος χρόνος και οι επιθέσεις γίνονταν κάτω από πίεση χρόνου και κακές προϋποθέσεις, καθώς δεν υπάρχουν πάσες προς τα έξω αφού δεν δίνονται βοήθειες από του υπόλοιπους τρεις αμυντικούς.  

Αυτή την άμυνα όμως μπορεί να την παίξει ο Μπουρούσης πολύ καλά, αλλά όχι ο Γλυνιαδάκης. Επίσης όταν παίζεται για ολόκληρο αγώνα ή συνεχόμενους αγώνες η επίθεση προσαρμόζεται τελικά και η φθορά θα είναι αναπόφευκτη σε πόντους, σε φάουλ αλλά και κούραση. Αλλά αυτή είναι η δική μου ταπεινή γνώμη.  

Και οι δύο ομάδες χρησιμοποίησαν αυτή τη φορά ζώνες και πίεση σε όλο το γήπεδο πράγμα που οδήγησε το πρώτο δεκάλεπτο σε αργό τέμπο. Ο Σπανούλης έκανε το πρώτο του εξαιρετικό παιχνίδι κόντρα στην παλιά του ομάδα και έτσι στο ξεκίνημα ήταν όλα ιδανικά για την ομάδα του Ivkovic.

Ο Obradovic εκτός από την καινούργια ζώνη που λανσάρει από τον προηγούμενο αγώνα στο ΣΕΦ, με διάταξη 3-2 με ψηλό παίκτη (Καιμακόγλου) στην κορυφή που λειτουργεί πολλές φορές σαν σύρτης, στα pick and roll του αντιπάλου επέλεξε αντιμετώπιση επιθετικό hedge out. Στο ξεκίνημα ο παίκτης με την μπάλα από πλευράς Ολυμπιακού (Σπανούλης - Teodosic) είχε καλό συγχρονισμό στις πάσες μέσα και έξω και οι επιθέσεις έβγαιναν αβίαστα και εύκολα.  

Η πέτρα του σκανδάλου  
Στο περίφημο δεύτερο δεκάλεπτο είναι το μέρος του παιχνιδιού για το οποίο φωνάζουν οι πειραιώτες. Γιατί από το συνολικό 31-9 των ελευθέρων βολών ουσιαστικά διαμορφώθηκε από το επί μέρους 18-3 σε αυτό το διάστημα.  

Κατά την άποψη μου 2-3 φάσεις σφυρίχτηκαν εύκολα φάουλ υπέρ του γηπεδούχου στο δεύτερο δεκάλεπτο. Όμως οι 6 βολές είναι σε μόνο μια φάση (σε κερδισμένες βολές του Nickolas, ακολουθεί τεχνική ποινή του Teodosic και μετά φάουλ του Erceg στον Τσαρτσαρή). Οπότε σε μια φάση έχουμε 5/6 βολές από την ανοησία του οξύθυμου guard του Ολυμπιακού.  

Το 18-3 είναι όντως μεγάλη διαφορά στις βολές ανάμεσα σε δύο ισοδύναμες ομάδες σε ένα δεκάλεπτο. Αν είσαι Ολυμπιακός παραθέτεις στους αριθμούς και καθάρισες. Αυτή είναι όμως και λίγο υπεραπλουστευμένη λογική. Είναι όπως αυτό που ακούγεται από πολλούς προπονητές στην διάρκεια αγώνων για το ότι ενώ παίζουν ζώνη και ο αντίπαλος man to man έχουν περισσότερα φάουλ και διαμαρτύρονται για αυτό.

Ο Παναθηναϊκός μπορεί να πει ότι έχει περισσότερους παίκτες που ποστάρουν ή ρολάρουν δυνατά μες στη ρακέτα, και γενικά χτυπούν περισσότερο από ζωγραφιστό. Όπως είναι και θέμα τακτικής το να επιδιώκεις τα φάουλ ειδικά στις αλλαγές τις άμυνας και ειδικά όταν οι ψηλοί του Ολυμπιακού βγαίνουν στην περιφέρεια να μαρκάρουν τους κοντούς του Παναθηναϊκού.  

Οι "ερυθρόλευκοι" επίσης μπορούν να πουν ότι η διαιτησία με τις βολές κράτησε τους γηπεδούχους μέσα στο παιχνίδι στο δεύτερο δεκάλεπτο.  

Οι "πράσινοι" ότι μέχρι το 19' που κέρδιζαν αλλά και έχαναν αρκετές βολές ήταν πίσω με 10 πόντους και έκλεισαν το ημίχρονο πίσω με 6 πόντους. Αλλά προπάντων σημασία έχει αν ήταν τελικά σωστά τα σφυρίγματα ή όχι. Αυτό είναι το ζητούμενο. Και αν έπαιξαν οι διαιτητές με την ίδια φιλοσοφία και στις δύο ρακέτες.  

Το γεγονός είναι ότι στο δεύτερο δεκάλεπτο ο Παναθηναϊκός επιχείρησε τις επιθέσεις του ως εξής: Σε 18 κατοχές είχε 2/2 τρίποντα 4/7 καλάθια σε CR (από κοντινή απόσταση), 7 επιθέσεις από κοντινή απόσταση και διείσδυση που του απέφεραν το 11/18 βολές (5/6σεμια επίθεση) και μόνο 1 επίθεση από MR (μέση απόσταση) καθώς και ένα λάθος.  

Ο Ολυμπιακός: Σε 18 κατοχές είχε 3/7 τρίποντα, 3/5 MR (μέση απόσταση), 4/5 από CR (κοντινή απόσταση) και 1 λάθος. Επομένως τα συμπεράσματα δικά σας…

Στο 73-70 του ΣΕΦ στην κανονική περίοδο είχαμε: Παναθηναϊκός: 16/22 βολές / Ολυμπιακός: 30/36 βολές

Πέρυσι στο περίφημο παιχνίδι που έληξε 69-76 (όπως έληξε) είχαμε: Ολυμπιακός: 22/32 / Παναθηναϊκός: 12/12 Όπως βλέπετε η διαφορά είναι σχεδόν όμοια εδώ υπέρ του Ολυμπιακού σε βολές…αλλά το αποτέλεσμα είναι πάλι νίκη των "πρασίνων"... Επομένως είναι τι θέλει να δει κανείς για να λέμε την αλήθεια.  

Επίσης σημασία έχει ότι ο Παναθηναϊκός και στην Euroleague ήταν πρώτος στην σχετική κατηγορία, δηλαδή στο ποσοστό βολών σε σχέση με τις επιθέσεις δείγμα του τρόπου παιχνιδιού του.  

Τα ριμπάουντ  
Ένα στοιχείο που επίσης μπορεί να φέρει φθορά στην άμυνα είναι η ανανέωση κατοχών με τα επιθετικά ριμπάουντ. Ο Παναθηναϊκός πήρε 12 επιθετικά ριμπάουντ και συνολικά 37, ενώ αντίθετα ο Ολυμπιακός 25 ριμπάουντ, και μόνο 5 επιθετικά. Τα επιθετικά ριμπάουντ δεν αυξάνουν τις κατοχές, καθώς δεν γίνεται κανείς να σκοράρει δύο φορές σε μια κατοχή, αλλά ανανεώνεται η κατοχή που και αυτό είναι κέρδος καθώς δίνεται δεύτερη και τρίτη ευκαιρία σε μια κατοχή ομάδας να είναι επιτυχημένη.    

Η μεταμόρφωση  
Το δεύτερο ημίχρονο είχε τελείως διαφορετική εικόνα ειδικά μετά τα μισά του τρίτου δεκαλέπτου όπου η φάση που ήταν σημαντική από ψυχολογικής πλευράς και αλλαγής momentum ήταν η φάση του Βουγιούκα που συγκράτησε μια δύσκολη πάσα, απέφυγε τα βήματα και πάσαρε στον Nicholas για ένα μεγάλο τρίποντο.  

Ο Παναθηναϊκός σταδιακά έβρισκε τον καλό του εαυτό στην αντιμετώπιση της άμυνας στο pick and roll και η άμυνα του με επιθετικά hedge out στο σκριν στην μπάλα άρχισε να αποδίδει καρπούς. Οι "ερυθρόλευκοι" guards άρχισαν τις πολλές ντρίπλες, οι πάσες δε γίνονταν συγχρονισμένα, το παιχνίδι έγινε πολύ περιφερειακό και προβλέψιμο και τα μακρινά σουτ στο τέλος του χρόνου δεν έβρισκαν στόχο.  

Σε αυτό το σημείο του αγώνα με ανεβασμένο πλέον το dynamic duo Διαμαντίδη - Batiste βελτιωμένο τον Nicholas αλλά και την μεγάλη προσφορά των Τσαρτσαρή και Καϊμακόγλου στον αμυντικό τομέα η πλάστιγγα έγειρε υπέρ του γηπεδούχου.  

Το αντιαθλητικό του Σπανούλη και το χαμένο κάρφωμα του Μπουρούση ήταν το ουσιαστικό τέλος στα όνειρα των πειραιωτών για ανατροπή του σκηνικού μέσα στο ΟΑΚΑ. Από εκείνο το σημείο τα πάντα ήταν διαδικαστικά. Το αντιαθλητικό του Σπανούλη πάντως είναι μια φάση μέσα στο παιχνίδι συμβαίνει και στους πιο ήρεμους.  

Η συμπεριφορά του Teodosic δεν είναι πλέον αντικείμενο συζήτησης και απλά αδικεί τον εαυτό του και το ταλέντο του.  

Το τρίτο ημίχρονο  
Ο Ivkovic στην συνέντευξη τύπου τα έριξε στον παιδί με τον γύψο... τον Ψωμιάδη (λέτε να μην ήξερε το όνομα του), ο Μπουρούσης "απείλησε" πως σταματάει από την εθνική, και ο Σπανούλης ότι δεν σουτάρουν βολές και ότι φοβούνται να παίξουν άμυνα.  

Όλη η κουβέντα για τη διαιτησία. Οι "πράσινοι" από την μεριά τους είπαν ότι ενώ έχασαν τρεις αγώνες και δε μιλήσαμε καθόλου παρόλα τα λάθη που έγιναν σε αυτούς τους αγώνες. Προφανώς εννοούν σε βάρος τους.  

Επομένως ο καθένας θεωρεί ότι έχει το δίκιο με το μέρος του και να δούμε τι θα ακολουθήσει στη συνέχεια. Καλό κουράγιο σε όλους μας.

Έκανε ΣΕΦ-τέ

Του Τάκη Πανούλια
27/05/2011

Το τέταρτο παιχνίδι μεταξύ των δύο γιγάντων του ελληνικού μπάσκετ ήταν σε γενικές γραμμές παρόμοιο με τα τρία προηγούμενα. Αυτή την φορά όμως κέρδισε στις λεπτομέρειες ο Παναθηναϊκός και έκανε σεφτέ στις νίκες απέναντι στους "κόκκινους" για φέτος.

Σε όλα τα παιχνίδια στην φετινή περίοδο βλέπουμε τους δύο μονομάχους να χορεύουν σφιχταγκαλιασμένοι ένα ιδιότυπο και παθιασμένο ταγκό. Μάλλον Argentine Tango που έχει πολύ κοντινό αγκάλιασμα στήθος με στήθος, ακολουθώντας ο ένας τα βήματα του άλλου αλλά ταυτόχρονα προσπαθώντας να επιβληθεί ο ένας στον άλλο.  

Βέβαια όσο περνάει η ώρα το παιχνίδι μετατρέπεται περισσότερο σε σκυλοκαβγά με καμιά από τις δύο ομάδες να μην κάνει πίσω ούτε πόντο. Μάχες σώμα με σώμα, διεκδικήσεις, προσωπικές μονομαχίες, ένταση.  

Απόδειξη για όλα αυτά είναι οι μικρές διαφορές πόντων στις οποίες κρίνονται τα παιχνίδια. Αλλά και οι ελάχιστες και για σύντομο χρονικό διάστημα διαφορές που πολύ σπάνια παίρνει η μια από τις δύο ομάδες.  

Οι δύο ομάδες όποτε συναντήθηκαν εφέτος καλούνται να λύσουν περίπου τα ίδια προβλήματα.  

Ο Παναθηναϊκός  
 
Στην επίθεση  

Να βρει λύσεις στον τρόπο αντιμετώπισης του pick and roll από τον Ολυμπιακό με αλλαγή. Το pick and roll μεταξύ 1 και 5 που αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της πράσινης επίθεσης.

Να βάλει μέσα στο παιχνίδι τους άλλους τρεις παίκτες εκτός pick and roll είτε με το μακρινό σουτ είτε με κίνηση μακριά από την μπάλα. • Να βρει αλλά και να εκμεταλλευτεί πλέον τα κατάλληλα ποσταρίσματα για να έχει εναλλακτικό τρόπο επίθεσης.  

Στην άμυνα  

Να περιορίσει τα επιθετικά ριμπάουντ του αντιπάλου περιορίζοντας τις δεύτερες ευκαιρίες.

Να μην δεχθεί πόντους σε πρώτο ή δεύτερο χρόνο στο επιθετικό transition του Ολυμπιακού μετά από κακές δικές του επιθέσεις και λάθος πάσες.

Να έχει πιο ξεκάθαρες ιδέες και συγχρονισμό στο αντίστοιχο pick and roll των πειραιωτών.

Να πιέσει μέχρι σκασμού τον Teodosic για να τον "τρελάνει" και να τον εξωθήσει σε επιθέσεις αυτοκτονίας.  

Ο Ολυμπιακός  
 
Στην επίθεση 
 
Να βρει τον X-FACTOR που θα πληγώσει τον Παναθηναϊκό με το μακρινό σουτ στις λίγες ομολογουμένως kick out πάσες (πάσες προς τα έξω μετά από διείσδυση προς το καλάθι) των παικτών που θα πάρουν τα σκριν επάνω στην μπάλα. Οι "πράσινοι" άλλωστε δίνουν σε αρκετούς "ερυθρόλευκους" το περιφερειακό σουτ.

Να τρέξει στο επιθετικό transition όσο μπορεί για να πετύχει εύκολους πόντους όπως θέλει ο προπονητής του.

Να αντιμετωπίσει τις άμυνες ζώνης προσαρμογής και τις εναλλαγές στις άμυνες του Obradovic.  

Στην άμυνα  

Να παίξει το γνωστό 2 vs 2 game στην αντιμετώπιση του pick and roll αλλά περιορίζοντας τον χώρο δράσης των δύο παικτών της επίθεσης. Με σωστές και μεγάλες αποστάσεις (μεγαλύτερος χώρος) η αντιμετώπιση δεν έχει το ίδιο αποτέλεσμα. Απλά πράγματα, βασιζόμενα στην θεωρία του ευμετάβλητου χώρου.

Να μην δώσει κανένα σουτ στον Φώτση και τους primary shooters των "πρασίνων" από τις kick out πάσες που αναλύσαμε παραπάνω. Αντίθετα δίνουν απλόχερα το σουτ στον Καλάθη και Tepic.

Να κάνει τον Διαμαντιδη σκόρερ από την διείσδυση κυρίως επάνω σε ψηλό και όχι δημιουργό.  

Τι προέκυψε 
 
Η ευστοχία στα δίποντα του Παναθηναϊκού, και η διαφορά από τον αντίπαλο του, ήταν ο καθοριστικός παράγοντας καθώς πολλές επιθέσεις ήταν από κάτω από το καλάθι οπότε το εκεί το άγχος παίζει τον λιγότερο ρόλο. Το είπε άλλωστε και ο Ivkovic για το πολύ χαμηλό ποσοστό στα δίποντα και τα πολλά εύκολα καλάθια.  

Ο X-FACTOR αυτή την φορά δεν βρέθηκε για τους "ερυθρόλευκους" αφού οι Παπανικολάου, Keselj, Halperin, Erceg και Πρίντεζης ήταν NON-FACTORS και ο Μαυροκεφαλίδης δεν ήταν αποφασιστικός όπως στο προηγούμενο παιχνίδι. Όλοι είχαν ελεύθερο το σουτ αλλά κανείς δεν είχε την αυτοκυριαρχία να το πετύχει.  

Συνέπεια του προηγούμενου ήταν η ελαχιστοποίηση των αμυντικών περιστροφών αλλά και η συμφόρηση στη ρακέτα των πρασίνων με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν διάδρομοι για διεισδύσεις, χώρος για επιθετικά ριμπάουντ ή ποσταρίσματα.  

Διαμαντίδης και Maric
  

Θα είναι άδικο να μην αναφερθούμε στον Διαμαντίδη που έκανε για πολλοστή φορά φέτος εκπληκτικό παιχνίδι. Είχε 21 πόντους, 9 ασίστ (παραλίγο double-double σε τόσο κρίσιμο παιχνίδι), 5 ριμπάουντ, 3 κλεψίματα και τη μεγαλύτερη αξιολόγηση με 30. Το κυριότερο πέτυχε μερικά δύσκολα και τρομερής έμπνευσης καλάθια του απέναντι στο 1 vs 1 με τον Μπουρούση που δείχνουν πόσο προοδεύει καθημερινά στο παιχνίδι. Αυτή την φορά μεγάλωσε τις αποστάσεις και ανάγκασε τον Μπουρούση να παίξει άμυνα σε μεγαλύτερο χώρο.

Ακόμα πιο άδικο όμως θα ήταν να μην αναφερθούμε και στον Maric. Παρότι ακόμα ανέτοιμος, ο περσινός MVP της Euroleague (να μην το ξεχνάμε), τιμώρησε τον Ολυμπιακό που αμέλησε το μαρκάρισμα του, και πέτυχε σε 10 λεπτά 14 πόντους με 100% σε όλα 5 ριμπάουντ αλλά και δύο μεγαλοπρεπέστατα κοψίματα.  

Η ζώνη που δεν λύνεται   
 
Η ζώνη προσαρμογής αυτή την φορά ήταν πιο πιεστική στην περιφέρεια που πολλά κοψίματα παίζοντα man to man. Κυρίως η διάταξη 3-2 με ψηλό παίκτη στο κέντρο δημιούργησε μεγάλο πρόβλημα. Σε δύο διαδοχικές επιθέσεις ο Σπανούλης κατέφυγε σε επίθεση με pick and roll στην κορυφή με αποτέλεσμα να πέφτει πάνω στον Διαμαντίδη και ουσιαστικά να μην κερδίζει τίποτα. Αυτό προκάλεσε και την έκρηξη του Ivkovic που τον πήρε στην πλάγια γραμμή να του εξηγήσει τι συνέβαινε. "Μπρε δεν βγαίνει τίποτε με αυτό τα pick and roll που κάνεις, διείσδυσε πάνω στο κεντρικό και πάσαρε" φαινόταν να λέει.

Dr. Jekyll and Mr. Hyde  
Αυτή τη φορά στον Ολυμπιακό προέκυψε ο Mr. Hyde. Αυτή είναι η πραγματικότητα για φέτος με τον Teodosic. Κάποιες φορές ήρωας κάποιες φορές μοιραίος. Το έχει το παιχνίδι του και δεν πρέπει να κάνει σε κανέναν εντύπωση. Έπαιξε ρόλο και η πιεστική άμυνα του Παναθηναϊκού επάνω του αλλά θα μπορούσε με υπομονή να ψάξει τους συμπαίκτες σε αρκετές περιπτώσεις. Μπα, οι παλιές συνήθειες δύσκολα κόβονται (2/6 δίποντα, 2/7 τρίποντα και 4 λάθη με 1 μόλις ασιστ).  

Τα κουκούτσια   
 
Οι λεπτομέρειες αυτή την φορά ήταν με το μέρος του Παναθηναϊκού αφού τελικά το παιχνίδι κρίθηκε με το τρίποντο του Φώτση και το επιθετικό ριμπάουντ του Batiste. Οι Καϊμακόγλου, Tepic, έδωσαν πολύτιμες βοήθειες από τον πάγκο κάνοντας ίσως τα καλύτερα φετινά παιχνίδια τους σε αγώνα υψίστης σημασίας.  

Το δε σουτ του Φώτση χρήζει ιδιαίτερης μνείας αφού σε ένα παιχνίδι με μόλις 2 σουτ σε όλο το παιχνίδι το να μείνεις ζεστός ψυχολογικά για να πετύχεις ένα τέτοιο μεγάλο σουτ δείχνει κρύο αίμα, αυτοκυριαρχία και ωριμότητα για τον άσσο του Παναθηναϊκού.  

Σημειώστε τα τρία καλάθια με κίνηση μακριά από την μπάλα του Καλάθη, αλλά και τους 4 χαμένους αιφνιδιασμούς σε σχετικά εύκολες περιπτώσεις των ερυθρόλευκων και τα νούμερα βγαίνουν.  

Επίλογος   
 
Κύριοι το πρωτάθλημα μπάσκετ ξεκίνησε, το πλεονέκτημα έδρας άλλαξε χέρια, αλλά η υπόθεση τίτλος έχει πολύ δρόμο ακόμα. Ο Ολυμπιακός έχει νικήσει φέτος στο ΟΑΚΑ και μπορεί να το επαναλάβει. Αν πάντως την Κυριακή γίνει το 2-0 τότε η πλάστιγγα θα γείρει υπέρ των "πρασίνων". Αλλιώς τα πάντα θα είναι ακόμα ανοιχτά.


Michael Jordan in 20,000 Words



Πηγή: http://thehoopdoctors.com/online2/2011/05/michael-jordan-in-20000-words/?utm_source=RSS+Subscribers+List&utm_campaign=68bb7e6fde-RSS_EMAIL_CAMPAIGN&utm_medium=email

Σαν την Eurovision


Του Τάκη Πανούλια
16/05/2011  

Στην Ελλάδα έχουμε την τάση να αντιμετωπίζουμε την διοργάνωση του κυπέλλου όπως τον διαγωνισμό της Eurovision. Τι εννοώ για να μην έχουμε και παρεξηγήσεις. Όποιος κατακτήσει το τρόπαιο το πανηγυρίζει δεόντως ως έναν από τους δύο εγχώριους τίτλους όπως και είναι. Όποιος χάσει αρχίζει να υποτιμά την αξία του.

Βέβαια εμείς εδώ κάνουμε το ίδιο και με το πρωτάθλημα και με τον τίτλο της Euroleague αν δεν το κατακτήσει η ομάδα μας. Ψάχνουμε τρόπους για να απαξιώσουμε την επιτυχία του απέναντι.  

Λοιπόν για να τελειώνουμε το κύπελλο Ελλάδος είναι ένα από τα δύο τρόπαια που μπορεί να διεκδικήσει μια ομάδα στην χώρα μας. Υπολείπεται σίγουρα σε αξία του πρωταθλήματος αλλά είναι τίτλος. Επομένως ο Ολυμπιακός δικαιούται να τον πανηγυρίσει ειδικά αφού τον κατέκτησε κόντρα στον μεγάλο του ανταγωνιστή. Ήταν καλύτερος, πιο φρέσκος και κέρδισε κάνοντας το 3-0 στην περίοδο.  

Επειδή κέρδισε βέβαια τον Παναθηναϊκό δεν είναι και πρωταθλητής Ευρώπης γιατί αυτόν τον τίτλο τον κατέκτησαν οι "πράσινοι". Οι τίτλοι δεν κερδίζονται με αναγωγές αλλά μέσα στα γήπεδα. Όπως επίσης όποια ομάδα από τις δύο κερδίσει τελικά το πρωτάθλημα θα είναι και η καλύτερη ομάδα στο πρωτάθλημα Ελλάδος (η πρωταθλήτρια) για την περίοδο 2010-11.  

Θα μου πείτε τώρα μεγάλη ανακάλυψη έκανες βρε Sherlock Holmes. Εγώ δεν έκανα καμιά ανακάλυψη, αλλά σε αυτή την χώρα είναι τόσο δύσκολο να αποδεχτούμε ότι ο αντίπαλος μας είναι καλύτερος έστω και σε ένα παιχνίδι. Ευτυχώς οι δύο προπονητές δείχνουν σεβασμό στο μεγάλο αντίπαλο τους και κρατούν επίπεδο. Το ότι είναι κουμπάροι παίζει το ρόλο του, αλλά και στο παρελθόν έχουν δείξει να σέβονται κάθε αντίπαλο που αντιμετωπίζουν.  

Άλλωστε αν δεν θεωρείς τον αντίπαλο σου άξιο σεβασμού τότε τι αξία έχει και ο τίτλος που κατακτάς εναντίον του. Αν κάθε φορά προσπαθείς να μειώσεις την επιτυχία του αντιπάλου σου τότε μειώνεις αντίστοιχα και την δική σου επιτυχία. Δεν πρόλαβα να προχωρήσω σε ανάλυση του αγώνα και ζητώ συγγνώμη για αυτό. Βλέπετε οι επαγγελματικές υποχρεώσεις με τις δικές μας ομάδες δεν μας άφησαν να δούμε παρά ένα κομμάτι του αγώνα ζωντανά. Ας όψεται η ώρα του τελικού.  

Οπότε θα περιοριστούμε σε μερικά γενικά συμπεράσματα και παρατηρήσεις:  
• Ο Ολυμπιακός εισπράττει αυτοπεποίθηση και θετικό κλίμα από το 3-0 επί του αιώνιου αντιπάλου του και αυτό μπορεί να τον βοηθήσει στην συνέχεια ενόψει των τελικών του πρωταθλήματος.  

• Από τη άλλη μεριά όμως δίνει έξτρα κίνητρο στο Παναθηναϊκό που μετά το Ευρωπαϊκό σίγουρα βρισκόταν σε κατάσταση ευφορίας και σωματικού, πνευματικού και ψυχολογικού "αδειάσματος".  

• Η χρονική στιγμή που έγινε ο τελικός έφερε τον μεν Παναθηναϊκό περισσότερο κουρασμένο και κορεσμένο, ενώ τον Ολυμπιακό πιο φρέσκο και πεινασμένο.  

• Τους "πράσινους" όμως με άριστη ψυχολογία και τους "ερυθρόλευκους" με περισσότερη πίεση.  

• Οι απουσίες του Ολυμπιακού (Σπανούλης - Nesterovic) ήταν σημαντικές αλλά και ο Παναθηναϊκός έχει τον Maric σε κατάσταση επανένταξης από πολύμηνο τραυματισμό και τον Nicholas χωρίς ρυθμό από τον πρόσφατο τραυματισμό του. Οι Σπανούλης και Maric θα είναι έτοιμοι στα τελικά αλλά ο Nesterovic χάνει το υπόλοιπο της σεζόν.  

• Και αυτό το παιχνίδι κρίθηκε στις λεπτομέρειες όπως και τα δύο προηγούμενα. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι στο δεύτερο οι "πράσινοι", είχαν το πάνω χέρι για την νίκη, αλλά επέλεξαν να το πάνε στην παράταση για να πάρουν την διαφορά.  

• Οι καταλύτες για τον Ολυμπιακό ήταν οι Μπουρούσης και Teodosic ενώ το 1-5 με Διαμαντίδη - Batiste του Παναθηναϊκού ήταν πάλι ο κινητήριος μοχλός αλλά με κάποια σημαντικά λάθη σε κρίσιμες επιθέσεις.  

• Ο Ivkovic συνεχίζει την καλή παράδοση απέναντι στον Obradovic στους τελικούς κυπέλλων στην Ελλάδα (3-0 δύο με ΑΕΚ και τώρα με Ολυμπιακό). Αντίθετα ο Obradovic κερδίζει τις σειρές στα play-offs του πρωταθλήματος όποτε έχουν συναντηθεί.  

Για την συνέχεια στις μάχες των τελικών του πρωταθλήματος, το γεγονός είναι ότι ο τίτλος θα κριθεί από την κατάσταση που θα βρεθούν οι ομάδες εκείνη την χρονική περίοδο σε όλα τα επίπεδα. Αν το 3-0 θα παίξει ρόλο κανείς δεν μπορεί να το προεξοφλήσει.  

Τα τεχνικά επιτελεία θα έχουν μεγάλο φόρτο εργασίας να προετοιμάσουν και την παραμικρή λεπτομέρεια. Το ότι οι δύο ομάδες γνωρίζουν η μία την άλλη πολύ καλά είναι δεδομένο άρα θα παίξουν μεγάλο ρόλο στοιχεία που δεν ελέγχονται εύκολα από τους προπονητές. Αλλά για αυτά θα έχουμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με λεπτομέρειες όταν θα φθάσει η ώρα της επόμενης μεγάλης σύγκρουσης.

Η ατμόσφαιρα μεγαλείου

Του Τάκη Πανούλια
13/05/2011

Η κατάκτηση του τίτλου στο Final 4 της Euroleague από την ομάδα μπάσκετ του Παναθηναϊκού έχει ανάψει για τα καλά μια δημόσια συζήτηση για τα συστατικά της επιτυχημένης πορείας όλα αυτά τα χρόνια που προπονητής της είναι ο Zeljko Obradovic.  

Όλοι μας έχουμε μπει στην αναζήτηση του " μυστικού" που είναι κρυμμένο στα άδυτα του οργανισμού του "πράσινου" γίγαντα ή στο μυαλό του προπονητή του. Κάτι σαν το μυστικό των Ναϊτών ιπποτών, ή την φιλοσοφική λίθο των Αλχημιστών.  

Δεν είναι παράλογο, το αντίθετο μάλιστα, όλοι να προσπαθούν να δώσουν την εξήγηση στο φαινόμενο Obradovic και Panathinaikos B.C. Δεν έχουμε άλλωστε πολλά επιτεύγματα για να καυχηθούμε σαν Έλληνες τώρα τελευταία, επομένως η σταθερά επιτυχημένη πορεία της ομάδας μπάσκετ των "πρασίνων", ορθά αποτελεί θέμα συζήτησης και μελέτης.  

Πράσινη κυριαρχία  
Ο έκτος τίτλος των "πρασίνων" (τρίτος την τελευταία πενταετία) ήλθε με μια τυπική παράσταση του φετινού καλού Παναθηναϊκού. Άμυνα για σεμινάριο, άψογη εκτέλεση του pick and roll και μια δόση από low post παιχνίδι (στα mismatches) στην επίθεση. Για τον καλύτερο Ευρωπαίο προπονητή όλων των εποχών είναι ο όγδοος τίτλος στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της γηραιάς ηπείρου.  

Για πολλούς ο τελικός ήταν στα ημιτελικά με την Barcelona. Πολλοί άλλοι θεωρούσαν ότι και ο Ολυμπιακός άξιζε μια θέση στο Final 4. Σίγουρα τα πιο ποιοτικά παιχνίδια αυτής της περιόδου ήταν στην σειρά των ημιτελικών μεταξύ Παναθηναϊκού και Barcelona. Δεν χωράει αμφιβολία ότι και ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να είναι εκεί. Αλλά η ιστορία γράφτηκε αλλιώς. Τα υπόλοιπα είναι για τους λάτρεις της "εναλλακτικής ιστορίας".  

Στο Final Four έφτασαν οι τρεις καλύτερες αμυντικές ομάδες και οι δύο πιο αποτελεσματικές ομάδες στην επίθεση. Η Siena απέκλεισε τον Ολυμπιακό κερδίζοντας τον τρεις συνεχόμενες φόρες εντός και εκτός έδρας. Στον αθλητισμό δεν κερδίζεις τίτλους με τα "αν" και "έπρεπε". Αυτά είναι ευσεβείς πόθοι.  

Εν αρχή η αμφισβήτηση  
Στην αρχή της περιόδου βέβαια, η πλειοψηφία του φίλαθλου κοινού δεν συζητούσε για κανένα μυστικό της επιτυχίας της ομάδας γιατί απλούστατα όλοι προεξοφλούσαν την αποτυχία της ή στη καλύτερη περίπτωση αγωνιούσαν από τη φυγή των Σπανούλη, Jasikevicius και Pecovic. Είναι καλό ακόμα και σε κλίμα ευφορίας να επισημάνουμε σε τι κλίμα ξεκίνησε το εγχείρημα Euroleague για τον Παναθηναϊκό.  

Κάποιες κακές εμφανίσεις (λογικό σε μια μεγάλη περίοδο), αλλά και ο τραυματισμός του Maric φύτεψε ακόμα περισσότερο σπόρο αμφιβολίας και φόβου για την πορεία της ομάδας. Το αποτέλεσμα όμως δικαίωσε τον Obradovic. Το πίστευε και το έλεγε. Απλά όπως αποδείχθηκε έπρεπε να αλλάξει λίγο τα πράγματα σε σημεία κλειδιά για την ομάδα. Σε συνέντευξη του σε αθλητική εφημερίδα δήλωσε ευτυχισμένος στον Παναθηναϊκό διότι όλα γίνονται στο "τριφύλλι" έτσι όπως τα θέλει αυτός.    

The Secret  
Αλήθεια ποιο είναι το μυστικό του Obradovic που έχει όλα αυτά τα χρόνια την ελληνική ομάδα στην κορυφή της Ευρώπης; Πώς δημιούργησε αυτό το manual, αυτό το αριστοτεχνικό μοντέλο καθοδήγησης μιας ομάδας μπάσκετ ώστε να αποδίδει σταθερά σε υψηλά στάνταρ απόδοσης και να κατακτά εγχώριους και ευρωπαϊκούς τίτλους με τόση συχνότητα;  

Ο Γιώργος ο Κογκαλίδης το απέδωσε στην λεγόμενη συναισθηματική νοημοσύνη (Emotional Quotient) του προπονητή του Παναθηναϊκού. Για όσους ενδιαφέρονται υπάρχει ένα άρτιο επιστημονικά εμπεριστατωμένο βιβλίο του ψυχολόγου και δημοσιογράφου Daniel Goleman Ph.D του Πανεπιστημίου του Harvard για την συναισθηματική νοημοσύνη (EQ ή Emotional Intelligence -EI).  

Σε γενικές γραμμές ο φίλος Γιώργος αποδίδει την επιτυχία του coach στην ικανότητα του να αντιλαμβάνεται, να χρησιμοποιεί, να κατανοεί και να διαχειρίζεται τα δικά του συναισθήματα και των άλλων γύρω του. Πολλοί θεωρούν την συναισθηματική νοημοσύνη σπουδαιότερη από το Δείκτη Νοημοσύνης (Intelligence Quotient, IQ), στην επιτυχία ενός ατόμου σε πολλούς τομείς εργασίας, σε επίπεδο απόδοσης αλλά και ανάπτυξης της αρχηγικής ικανότητας.  

Υπάρχουν βέβαια αντικρουόμενες απόψεις επί του θέματος αλλά είναι πολύ πιθανό "αυτό που χαρακτηρίζει τον ανώτερο πνευματικά άνθρωπο να μην είναι τόσο ο διαφορετικός τρόπος σκέψης, αλλά ο πλούτος του συναισθηματικού του κόσμου" (Ι. Νέστορος Ψυχίατρος Δρ. Νευροφυσιολογίας στον πρόλογο του βιβλίου του Goleman).  

Είναι πολύ πιθανό ο προπονητής του τριφυλλιού να έχει συγκεκριμένη ικανότητα. Αλλά είναι από μόνη της αρκετή να οδηγήσει μια ομάδα στην κορυφή; Φυσικά και όχι, αλλά είναι μια καλή αρχή!  

Οι ψυχολόγοι όμως που μελετούν πολλούς σπουδαίους ανθρώπους, σε διάφορες εκδηλώσεις της ζωής, σε μια προσπάθεια να βρουν ένα κοινό παρονομαστή για το μεγαλείο, δεν συμφωνούν σε τίποτα εκτός, από την αρχή που ονομάζεται "F.Q." ή Failure Quotient. Το F.Q. είναι η ικανότητα που έχει κάποιος να επανέρχεται από την ήττα γρήγορα. Οι πραγματικά μεγάλοι μπορεί να ηττηθούν αλλά επανέρχονται. Δεν αφήνουν ένα τραυματισμό ή ένα λάθος να τους καταβάλουν. Δεν μπορεί να γίνεις μεγάλος εάν δεν έχεις την ικανότητα να επανέρχεσαι μετά από την αποτυχία πιο δυνατός. Πρέπει να νικηθείς για να γίνεις μεγάλος.  

Ο Παναθηναϊκός μετά την απρόσμενη ήττα από την Lietuvos Rytas στο Top 16 τερμάτισε δεύτερος στον όμιλο του πίσω από την Caja Laboral. Εξαιτίας της δεύτερης θέσης οι "πράσινοι" έπρεπε να αντιμετωπίσουν την Barcelona στα προημιτελικά με μειονέκτημα έδρας. Αντί να χάσουν την αυτοπεποίθηση τους το χρησιμοποίησαν σαν ευκαιρία και πέρασαν με 3-1 νίκες.  

Η εμμονή και άλλα…  
Πολλοί μελετητές πιστεύουν ότι κάθε μεγάλος άνδρας που έχει ποτέ ζήσει είχε μια έμμονη ιδέα (fixed concept / Idée fixe), για το τι θέλει να γίνει. Πιστεύουν ότι αυτός ο έμμονος στόχος είναι η ειδοποιός διαφορά στην ζωή. Η εμμονή είναι ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά των πετυχημένων προπονητών.  

Όπως είναι η διαχείριση της πίεσης με την ικανότητα του προπονητή να χαλαρώνει και να καταπολεμά το στρες, η ικανότητα ανάλυσης, η ικανότητα πραγματοποίησης στόχων, η δίψα για μάθηση, η προσοχή στη λεπτομέρεια, η φιλοδοξία, η αυτοπεποίθηση, η τύχη και αρκετά άλλα.  

Η κατάλληλη ατμόσφαιρα  
Η αλήθεια είναι ότι οι πρωταθλητές και οι πρωταθλήτριες ομάδες δεν "γεννιούνται". Δεν φυτρώνουν έτσι ξαφνικά. Αν μελετήσουμε όλες τις μεγάλες ομάδες και τους μεγάλους αθλητές, θα διαπιστώσουμε ότι προέρχονται από μια ατμόσφαιρα μεγαλείου. Περιβάλλονται από ικανό προπονητή, μια σταθερή και αξιόπιστη διοίκηση, άτομα μέσα στον οργανισμό που τους αγαπούν και τους πιστεύουν.  

Ο John Wooden, από τους σπουδαιότερους προπονητές στο NCAA προσδοκούσε μεγαλείο από τους παίκτες του. Προσδοκούσε να αποδίδουν στο αποκορύφωμα της ικανότητας τους. Προσδοκούσε μεγαλείο γι’ αυτό και οι μεγάλοι πήγαιναν εκεί (στο UCLA) - σε μια ατμόσφαιρα μεγαλείου.  

Νομίζω ότι στον Παναθηναϊκό έχουν πετύχει αυτή την ατμόσφαιρα μεγαλείου. Καθημερινά δουλεύουν μέσα σε αυτή την ατμόσφαιρα και βελτιώνονται σαν άτομα αλλά κυρίως σαν ομάδα. Φαίνεται αυτό άλλωστε από τις δηλώσεις κάθε μέλους της παναθηναϊκής οικογένειας το πόσο εκτιμούν και σέβονται ο ένας τον άλλον. Είναι μια γνήσια ομάδα και όχι απλά μια απλή ομάδα ατόμων που δουλεύουν μαζί. Σε μια πραγματική ομάδα η διάθεση προώθησης του ατόμου πραγματοποιείται μέσα από τους ομαδικούς στόχους.      

Δεν έχετε παρά να δείτε την περίπτωση του Δημήτρη του Διαμαντίδη. Κέρδισε τον τίτλο του MVP της Euroleague, του Final 4, καλύτερος αμυντικός της χρονιάς, στην καλύτερη πεντάδα αλλά όπως είπε ο ίδιος, καμιά αξία δεν θα είχαν όλα αυτά αν δεν έρχονταν οι ομαδικοί τίτλοι.  

Ο Obradovic και ο Παναθηναϊκός στο μπάσκετ είναι σαν τον Ferguson την Manchester United στο ποδόσφαιρο. Οι ομάδες αυτές, είναι ομάδες των προπονητών τους, που οι ίδιοι βρίσκονται στην κορυφή της πυραμίδας του αθλητικού οικοδομήματος που ηγούνται.  

Ένα οικοδόμημα το οποίο έχει τρομερή συνοχή, γιατί όλοι στρατεύονται για να επιτύχουν τους στόχους της ομάδας και ταυτόχρονα έχουν σωστή κοινωνική λειτουργία μεταξύ τους. Τα συναισθήματα μεταξύ των μελών της ομάδας παίζουν καθοριστικό ρόλο στον τρόπο που συνεργάζονται για πετύχουν από τον μικρότερο μέχρι και τον μεγαλύτερο στόχο που έχει η ομάδα.  

Ο τρόπος που ο Obradovic με τον συνεργάτη του τον Ιτούδη το υπόλοιπο προπονητικό και επιστημονικό team, αλλά και η διοίκηση της ομάδας διαμορφώνουν αυτό το περιβάλλον είναι η βάση πάνω στην οποία χτίζεται κάθε χρόνο η ομάδα μπάσκετ του Παναθηναϊκού.  

Το θέμα σηκώνει περισσότερη ανάλυση όπως και η διαδικασία του χτισίματος της ομάδας. Δεν φτάνει να έχει κανείς την διάθεση να δημιουργήσει ένα τέτοιο περιβάλλον αλλά και να μπορεί. Η διαδικασία του χτισίματος μιας ομάδας όπως και η προπονητική είναι επιστήμη αλλά και τέχνη. Μια τέχνη που φαίνεται να την έχουν τελειοποιήσει στο πράσινο στρατόπεδο.

Δεν νομίζω Simone…

Του Τάκη Πανούλια
07/05/2001

"Να μας αφήσει να κερδίσουμε"… Δεν νομίζω Simone!
Επειδή όλοι ξέρουμε ότι σε μεγάλο χρονικό διάστημα, σε μεγάλο δείγμα η στατιστική διορθώνει δεν μπορεί πριν από τον αγώνα να μη περνάει από το μυαλό σου το εξής ερώτημα. Καλά η Siena στην τέταρτη της απόπειρα για να κατακτήσει το τίτλο της Euroleague δεν θα φθάσει και πάλι στο τελικό για τέταρτη φορά.      

Εντάξει ο Παναθηναϊκός είναι  πιο έμπειρος και είχε το πάνω χέρι στην αναμέτρηση, αλλά πάντα δεν φωλιάζει μέσα στο μυαλό σου το… μήπως σκαλώσει τελικά κάπου το πράγμα;   

Όλοι μετά το πάθημα του Ολυμπιακού δεν λέγαμε πόσο σκληρό καρύδι είναι η ιταλική ομάδα; Ο προπονητής της ο Simone Pianigani χθες στην συνέντευξη τύπου είπε χαριτολογώντας αλλά και σε μια προσπάθεια να "κοιμίσει" τον Παναθηναϊκό σαν οργανισμό "ελπίζω αυτή τη φορά να μας αφήσει ο Ζότς να κερδίσουμε".  

Συγγνώμη Simone μου αλλά ο Παναθηναϊκός του Obradovic δεν αφήνει κανέναν να τον κερδίσει. Και εξηγούμε. Όποιος θέλει να κερδίσει τους "πράσινους" θα πρέπει να είναι καλύτερος μέσα στο παρκέ για να πάρει την νίκη. Είναι ομάδα που δεν καταρρέει από μόνη της, ακόμα και με τόσο κακό ξεκίνημα, όπως το σημερινό. Έχει εμπειρία αλλά και πνευματική δύναμη όσο καμιά ομάδα. Aντέχει τα πάντα ακόμα και το ξύλο.

Φέτος δε έχει αποκτήσει μια ακόμα πρόσθετη ιδιότητα. Του αυτοέλεγχου στα συναισθήματα σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο. Δεν απογοητεύονται, δεν ενθουσιάζονται, δεν πανηγυρίζουν δεν νευριάζουν αλλά απλά παίζουν. Σε κάθε κατοχή σε κάθε διεκδίκηση, σε κάθε επίθεση και κάθε άμυνα. Ακόμα και αν ξεφύγουν για λίγο όπως ο Sato επανέρχονται γρήγορα.    

Δεν χρειάζεται να παίξει η ομάδα σε κάθε παιχνίδι όπως αυτά στη σειρά με την Barcelona, χρειάζεται να είναι καλύτερη από το εκάστοτε αντίπαλο που αντιμετωπίζει. Είναι συγκεντρωμένη στο πλάνο και μόνο σε αυτό. Αν δεν του βγαίνει κάτι δεν εκτροχιάζεται ούτε κάνει κάτι άλλο. Επιμένει μέχρι να βάλει το τραίνο πάλι στις ράγες του.  

Τι και αν ο Batiste έκανε λάθος rookie στο τέλος του πρώτου δεκαλέπτου και έδωσε το δικαίωμα στους διαιτητές να ακυρώσουν το τρίποντο του Διαμαντίδη, τι και αν ο Sato έκανε ανόητο αντιαθλητικό. Τίποτε δεν προκάλεσε πνευματική και ψυχολογική κατάρρευση στο τριφύλλι.  

Αντίθετα η Siena μετά το πρώτο πεντάλεπτο του τρίτου δεκαλέπτου, που παίχτηκε περισσότερο κάτι σαν μπάσκετ με ένα χορταστικό 2-2 (αν μιλάμε για ποδόσφαιρο), άρχισε να δείχνει τα διάσημα πλέον πνευματικά break downs της. Κατάρρευση πνευματική, έστω και για λίγο, και το σκορ 49-38 με ταυτόχρονο φόρτωμα πολλών παικτών της με φάουλ.    

Αν για κάποιον πρέπει να γίνει ιδιαίτερη μνεία σήμερα είναι για τον νεαρό Καλάθη. Εντάξει με την Barcelona είχε συγκεκριμένο ρόλο να σταματήσει τον Navarro. Με την Siena είχε μια συνολικά εξαιρετική εμφάνιση. Τα νούμερα του σε 29 λεπτά συμμετοχής ήταν 17 πόντοι, με 6 στα 7 δίποντα, 5 στις 7 βολές, 6 rebounds, 2 τελικές πάσες, 2 κλεψίματα, 3 λάθη, 1 κόψιμο. Και ιδού ο MVP.     

Ο Διαμαντίδης που μοίρασε 9 τελικές πάσες έκανε ότι έπρεπε και ο Φώτσης ήταν εξαιρετικός (14 πόντοι). Αν και με κάποια αχρείαστα λάθη καλός και ο Batiste με 16 πόντους και 7 rebound. Όλοι οι υπόλοιποι προσέφεραν άλλος λιγότερα άλλος περισσότερα. Πολύ καλός και ο Βουγιούκας που πέτυχε το πρώτο συναισθηματικό καλάθι αντιστροφής της ψυχολογίας για την ομάδα του.   

Αλλά επαναλαμβάνω ο Παναθηναϊκός αυτός είναι πνευματικά πολύ δυνατός και ξέρει να κερδίζει σαν ομάδα. Σε μια χρονιά που είναι και μεταβατική, με την έννοια ότι χτίζει και την ομάδα για το μέλλον με νέους παίκτες (Καλάθης, Βουγιούκας) και προσθήκες άλλων (Sato, Maric)  μετά την αποχώρηση του Jaskevitsius, Pekovic και Σπανούλη!  

Σε τέτοια χρονιά με μεγάλες αλλαγές σε πολλά επίπεδα το να πηγαίνεις στον τελικό της Euroleague σημαίνει ότι τα θεμέλια της ομάδας είναι στέρεα. Σημαίνει ότι ο Παναθηναϊκός δεν είναι οι παίκτες του ή προπονητής του ή ακόμα η διοίκηση του. ΕΙΝΑΙ Η ΟΜΑΔΑ.      

Ο Παναθηναϊκός φάνηκε συνεπής στο ραντεβού του στην "επέτειο" της κατάκτησης της Ευρωλίγκα του 2007 και θα διεκδικήσει το τρόπαιο την Κυριακή στον τελικό. Μπορεί να κερδίσει μπορεί και να χάσει. Αλλά σίγουρα για να κερδίσει το τρόπαιο όποιος από τους άλλους δύο προκριθεί στον τελικό θα πρέπει να είναι καλύτερος για να τον νικήσει.

Τί πρέπει να δείτε στο Final-4

Του Τάκη Πανούλια
06/05/2011

Για πολλούς το Final Four στην Barcelona θεωρείται ίσως το καλύτερο. Ποιος ξέρει εκ των προτέρων τέτοια πράγματα που έλεγε και ο Proximo στην ταινία Gladiator. Παναθηναϊκός εναντίον Siena και Maccabi εναντίον Real. Καθίστε αναπαυτικά στην τηλεόραση όσοι άτυχοι δεν είστε στο γήπεδο και θαυμάστε σίγουρα το πιο αμφίρροπο Final Four των τελευταίων ετών λέω εγώ.

Υπάρχουν πολλές και σημαντικές εικόνες που θα περάσουν μπροστά από τα μάτια σας. Άλλες θα σας εντυπωσιάσουν, άλλες θα περάσουν απαρατήρητες. Ο κάθε θεατής θα τις αξιολογήσει σύμφωνα με τα δικά του κριτήρια και προτιμήσεις.

Η αλήθεια είναι πως το μπάσκετ, σε αντίθεση με το ποδόσφαιρο, είναι πιο πολύπλοκο άθλημα, και δεν είναι εύκολο λόγω της ταχύτητας του αλλά και του πλάνου της κάμερας (για τους τηλεθεατές), να κατανοήσει ο θεατής όλες τις πληροφορίες.

Εμείς θα κάνουμε μια προσπάθεια να σας δώσουμε ένα "σκονάκι″ για να είστε προετοιμασμένοι καλύτερα στο τι θα δείτε.

Στο Παναθηναϊκός vs Siena      

Οι scouters του μαγικού κόσμου του NBA θα έχουν τα μάτια τους στους ελεύθερους McCalebb - Hairston της Siena και τον Sato του ΠΑΟ. Επίσης θα παρακολουθήσουν την πρόοδο του Καλάθη και του Rakovic που τα δικαιώματα τους ανήκουν ήδη σε ομάδες του NBA. Όλοι οι υπόλοιποι θα θαυμάσουμε τον Δημήτρη Διαμαντίδη τον παίκτη-ορχήστρα.

Από τον Παναθηναϊκό

Ο Δημήτρης Διαμαντίδης κάνει την καλύτερη του χρονιά συνολικά στην Euroleague και πάει ολοταχώς για MVP. Παραμένει ασύγκριτος αμυντικά αλλά φέτος έχει ανεβάσει ταχύτητα και στο επιθετικό παιχνίδι και ψάχνει και επιθέσεις για τον εαυτό του. Τα νούμερα του είναι 12.6 πόντοι, 6 assists, 4 rebound, 1.6 κλεψίματα, 3 λάθη, 53% στα 2-ποντα και 38% στα 3-ποντα ανά αγώνα.

Αξίζει να δείτε πως καθοδηγεί την ομάδα του, κυρίως την οξυδέρκεια του στο pick and roll. Μαζί με τον Batiste κάνουν την συνεργασία στο high pick΄n roll να φαίνεται τόσο απλή όσο στο playstation.

O Batiste με τον εξαιρετικό τρόπο που "ρολάρει″ στο καλάθι είναι και ο πρώτος σκόρερ του τριφυλλιού με 13 πόντους ανά αγώνα με 58% ποσοστό επιτυχίας. Ακολουθείστε τον με τα μάτια σας μετά από κάθε screen στην μπάλα. Τα τελειώματα του είναι για σεμινάριο και έχει και μερικά alley-oop μαγεία.

Δείτε τον τρόπο που εκμεταλλεύεται τα screen μακριά από την μπάλα o Nicholas και εκτελεί με ταχύτητα, επιδεξιότητα και ευστοχία  (10 πόντοι ανά αγώνα με 42%). Ο Παναθηναϊκός άλλωστε είναι η δεύτερη πιο εύστοχη ομάδα στην Euroleague με 37.5%.

Αν δείτε τον Αντώνη τον Φώτση να ευστοχεί σε σουτ στατικά μετά από πάσα, που προέρχονται από παίκτη που έχει κάνει διείσδυση, τότε χαμογελάστε. Οι πράσινοι είναι σε καλό δρόμο. Με 8 πόντους μ.ο με ποσοστό 53% εντός παιδιάς και 40% στα τρίποντα, 5 rebound σε 23 λεπτά ο Φώτσης κάνει πολύ καλή χρονιά. Όταν είναι εύστοχος από μακριά η αντίπαλη άμυνα απλώνεται και ανοίγει διαδρόμους στο καλάθι για το διάσημο πλέον pick and roll και τα ποσταρίσματα του Zeljko Obradovic.

Ο Romain Sato δεν έχει την καλύτερη απόδοση στην πρώτη του χρονιά με τον Παναθηναϊκό αλλά αξίζει να παρατηρήσετε ότι η ενέργεια που βγάζει σε κάθε τομέα του παιχνιδιού είναι απίστευτη. Μπορεί επίσης να προσφέρει και βραδιές σε ρόλο πρωταγωνιστή όπως αυτή στο δεύτερο παιχνίδι της σειράς με την Barcelona. Προσφέρει 8.9 πόντους, 3.7 rebound ανά παιχνίδι.

Ακόμα παρακολουθήστε τον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται την μπάλα ο Καλάθης σαν να είναι κολλημένη στα χέρια του. Αν απειλεί γίνεται και πολύ καλός πασέρ. Στο transition είναι εξαιρετικός.
Το πόσο πολύπλευρος είναι ο Τσαρτσαρής την ικανότητα του  Περπέρογλου σε post ups, διεισδύσεις και μακρινό σουτ (αν είχαμε περισσότερη σταθερότητα).

Παίκτες ρόλου ο Βουγιούκας, ο Tepic και ο Καιμακόγλου, μπορεί να αποτελέσουν κρυφά χαρτιά.

Ο Maric αν δεν προερχόταν από πολύμηνο και σοβαρό τραυματισμό θα ήταν από τους κορυφαίους. Ψηλός με καλές κινήσεις και καλή αντίληψη. Η βελτίωση του στον Παναθηναϊκό ήταν σίγουρη αλλά η ετοιμότητα του είναι ένα ερωτηματικό.

Οι επιθετικές συνεργασίες του Παναθηναϊκού φαίνονται απλές με κύριο άξονα το screen στην μπάλα και το παιχνίδι στο post. Η εκτέλεση όμως, οι γωνίες, οι αυτοματισμοί, η ακρίβεια είναι προϊόν δουλειάς. Τα baseline screens δεν είναι τόσο συχνά αλλά αποτελεσματικά όταν εμφανίζονται.

Το αμυντικό παιχνίδι θα έχει εναλλαγές man-to-man και ζώνη αλλά θα είναι με υπομονή και όσο περνά ο χρόνος θα γίνεται πιο ποιητική. 

Από την Siena

Η Siena έχει τρεις σωματοφύλακες στο σκοράρισμα τους  Kaukenas (12.2 μ.ο), Lavrinovic (11.8 μ.ο) και Bo McCalebb (12 μ.ο) που τελειώνουν τις περισσότερες επιθέσεις με σουτ ή πάσα και έχουν κοντά στους 12 πόντους ο καθένας.

Δείτε πως ο πιο κοντός παίκτης στο Final Four  ο Bo McCalebb (μαζί με τον Derrick Sharp) με ύψος 1.83 τελειώνει τις περισσότερες φάσεις του (72.0 των συνολικών) κοντά στο καλάθι με εντυπωσιακό τρόπο. Εκρηκτικό πρώτο βήμα και με καλό διάβασμα. Τα συνολικά του νούμερα είναι   12 πόντοι, 2.2 rebounds, 2.2 assists, 2 κλεψίματα, 57.6% στα δίποντα, 46.7% στα τρίποντα και 86% στις βολές. Είπατε τίποτα; Απλά δεν ξέρουμε το επίπεδο ετοιμότητας του μετά τον τραυματισμό που τον ταλαιπώρησε.

Δείτε ότι από τα τέσσερα guards της ιταλικής ομάδας δηλαδή  τους Jaric, Ζήση, Kaukenas and McCalebb να κατευθύνουν το παιχνίδι της ομάδας τους με διαφορετικό στυλ ο καθένας με τον πρώτο να αποτελεί κατάλληλο matchup για τον Δημήτρη Διαμαντίδη.

Παρατηρήστε τον Kaukenas να πυροβολεί από τα  screens στην μπάλα και να περνά αέρινα σε διεισδύσεις και από τις δύο πλευρές. Άλλωστε και η Siena αρέσκεται στο παιχνίδι του   pick and roll. Προσωπικό νομίζω ότι το έπαιζε καλύτερα με τον Terrell McIntyre.

Ο Ζήσης είναι ο κλασικός παίκτης του προπονητή. Έτρεξε με επιτυχία την ομάδα του κατά την απουσία του McCalebb. Προσφέρει 6 πόντους και 2.9 τελικές πάσες. Προσφέρει προπάντων ηρεμία και οργάνωση.

Μην χάσετε την ευκαιρία να μελετήσετε τις κινήσεις του Lavrinovic που είναι πολύ κινητικός παίκτης, ένα υβρίδιο μεταξύ Power Forward και Center. Παίζει καλά με πρόσωπο αλλά και επιχειρεί σουτ από το pick/pop (screen στην μπάλα και κίνηση προς τα έξω). Εκτός από τους 11.8 πόντους παίρνει και 5.1 rebounds, δίνει 1.1 τελική πάσα, ενώ έχει 52.3% στα δίποντα, 32.2% στα τρίποντα και 75.7% στις βολές.

Ο Rakovic σε 16 λεπτά συμμετοχής προσφέρει (8 πόντους με ποσοστό 58% και 3.5 rebound. Μοιάζει περισσότερο με biker αλλά κάνει καλά την δουλειά του. Θα ρίξει και το (μπασκετικό) ξύλο του αν χρειαστεί.

Δείτε την κόμμωση αλλά Varejao του Stonerook αλλά μην τον μισήσετε για αυτό. Είναι πολύ πιο καλός παίκτης από όσο δείχνει και με υψηλό μπασκετικό I.Q. Παίκτης κλειδί στην άμυνα, καλός rebounder, και απειλεί και από μακριά.

Οι ψηλοί της Siena δεν είναι τόσο καλοί παίκτες στο post up παιχνίδι αλλά πολύ καλός είναι το τριάρι τους ο Hairston (8.6 πόντοι με ποσοστό 51%) που έκανε τεράστια ζημιά στον Ολυμπιακό.

Ο David Moss (7.5 πόντοι με 49%, και 43% στα τρίποντα) είναι ένας πολύ αξιόλογος παίκτης και ρόλους θα έχουν οι Carraretto, Ress.
Το παιχνίδι της στην επίθεση θα έχει και pick and roll λίγο post up παιχνίδι από τους ψηλούς (centers), σε αντίθεση με τα τριάρια (Hairston και Moss) και τον Lavrinovic.

Στην άμυνα λίγη ζώνη δεν θα τους βλάψει, και μάλλον θα την δούμε, αλλά κατά βάση man to man για να τρέξουν και στο επιθετικό transition.

Στο Maccabi vs Real

Οι scouters του μαγικού κόσμου του NBA θα έχουν τα μάτια τους στους ελεύθερους Pargo, Hendrix. Επίσης θα παρακολουθήσουν την πρόοδο του Σοφοκλή, και Eliyahu από την Maccabi και των Llull και Tomic, που τα δικαιώματα τους ανήκουν ήδη σε ομάδες του NBA αλλά και του πολύ ταλαντούχου κύριου Mirotic που θα είναι(;) στο draft του NBA.

Από την Maccabi

Αν και είναι η ομάδα με τον μεγαλύτερο μέσο όρο πόντων ανά κατοχή, απολαύστε την ομάδα του λαού και του David Blatt να παίζει άμυνα.

Μην χάσετε το highlight κάρφωμα του Jeremy Pargo (13 πόντοι με 47%, 4 assists, 3.5 rebound και 1 Κλέψιμο σε 29 λεπτά. Δεν  μπορεί να μας στερήσει σε τέτοια παιχνίδια ένα από τα υπέροχα καρφώματα του. Εκρηκτικός παίκτης δείτε τον, τρομερός στο ένας εναντίον ενός.

Δεν θα δείτε τον Perkins την μεγάλη απώλεια της Maccabi στο τρίτο παιχνίδι της σειράς των ημιτελικών.  Μαζί με τον Pargo αποτελούσαν ένα εκπληκτικό δίδυμο στο backcourt της ομάδας τους.

Απολαύστε το δικό μας παιδί τον Σοφοκλή Σκορτσιανίτη (Big Sofo) που ξενιτεύτηκε και βρήκε την υγεία του να παίζει στο low post. Με 12.3 ποντάκια και ποσοστό 59% μόλις σε 20 λεπτά συμμετοχής. Τεράστιος όγκος με σπάνια για τέτοια κιλά ταχύτητα.

Ο Eliyahu αξίζει της προσοχής σας γιατί είναι πολύ αθλητικός και κινητικός. Κόβει διαρκώς στο καλάθι και πετυχαίνει πόντους με κοντινά κάτι σαν σουτ (11 πόντοι με το άριστο 62%  4 rebounds σε 22 λεπτά συμμετοχής).

Αν δείτε τον Eidson, να κάνει δύο κλεψίματα να ξέρετε ότι θα ξεπεράσει το ρεκόρ του Διαμαντίδη με 52 κλεψίματα που έκανε την περίοδο 2006-07. καλός σουτέρ ειδικά από ντρίπλα και θα βοηθήσει τον Pargo. Έχει 9 πόντους, 4 rebound, 4 assists και 2.6 κλεψίματα ανά αγώνα.

Ο παλιός Bluthenthal  και προσφάτως David Blu (αφού έτσι του αρέσει) παραμένει καλός σουτέρ, ο Macvan και Hendrix δίνουν πολύτιμες λύσεις από τον πάγκο.

Η Maccabi θα θελήσει να ανεβάσει τον ρυθμό και θα θελήσει να τρέξει. Screen μακριά από την μπάλα και isolations (Pargo-Σκορτσιανίτης) είναι πολύ πιθανά.

Στην άμυνα θα έχουμε και ζώνες και εδώ. Άλλωστε η Real στην Euroleague δεν σουτάρει καλά σε αντίθεση με το πρωτάθλημα που τα καταφέρνει καλύτερα.

Από την Real

Δείτε την ταχύτητα εκτέλεσης του εξαιρετικού guard Sergio Llull που είναι ο πρώτος σκόρερ της  Real με 11.5 πόντους. Πολύ καλός στο ένας εναντίον ενός αν και φέτος έχει επιβαρυνθεί περισσότερο και με την οργάνωση του παιχνιδιού.

Αν θέλετε να δείτε ένα καθαρό point guard (playmaker όπως θα λέγαμε παλιά) ο Pablo Prigioni είναι αυτός. Δεν είναι στα καλύτερα του αλλά παραμένει αξιόπιστος. Παίκτης που πασάρει πολύ περισσότερο από ότι σουτάρει.

Ο Sergio Rodriquez (έχει παίξει NBA) συμπληρώνει το τρίο και προσφέρει 7 πόντους  και 3.3 τελικές πάσες σε 19 λεπτά.

Ο Shooting Guard Clay Tucker (με 9.3 πόντους μ.ο) είναι ικανός σκόρερ που βγαίνει συνήθως από τα screen και εκτελεί με σουτ από ντρίπλα.

Αν και μόλις στα είκοσι του ο Mirotic και έρχεται από τον πάγκο έχει πολύ καλά νούμερα (7 πόντους, 3 rebound, 57.6  στα δίποντα, 44% στα τρίποντα!. Λόγω της πολύ καλής παρουσίας του Mirotic έχει εκτοπιστεί ο πολυσύνθετος Velickovic.

Άλλωστε ο Mirotic μπορεί να είναι μόλις ο δεύτερος παίκτης που θα πάρει τον τίτλο της Euroleague και το βραβείο του καλύτερου ανερχόμενου παίκτη στην ίδια περίοδο μετά τον Rubio που το πέτυχε πέρυσι.

Τα post-ups της Real είναι βασικό κομμάτι στο παιχνίδι της. Τότε συνήθως θα δείτε την μπάλα στα χέρια του γίγαντα Tomic που έχει καλό ρεπερτόριο κινήσεων. Απαλές κινήσεις παρά το ύψος του περισσότερο τεχνικός παρά δυναμικός!

Ο Power Forward Felipe Reyes (με 8.4 πόντους και 5.2 rebound ανά αγώνα) παραμένει δυναμικός όπως πάντα και επικίνδυνος στο σουτ από μέση απόσταση.

Ο D'or Fisher είναι πολύτιμος και συνεισφέρει 6.5 πόντους σε ποσοστό 58% και 6 rebound ανά αγώνα. Όπως και ο Carlos Suarez που ξεκινά στο SF με το σουτ το και τα rebound του.

Αν παίξει δείτε με δέος τον πανύψηλο  Begic που βλέπει τον κόσμο από τα 2.20 και είναι ο ψηλότερος παίκτης του Final Four.

Στην επίθεση το παιχνίδι στο post είναι βασικό. Μετά πάσες από μέσα προς τα έξω για σουτ. Καλό γύρισμα με γρήγορες πάσες και transition όποτε είναι πιθανόν.

Στην άμυνα σκληρό παιχνίδι μέσα στην ρακέτα και κλειστές σχετικά άμυνες δίνοντας το μακρινό σουτ.

Οι προπονητές

Δείτε τον προπονητή μύθο Zeljko Obradovic με 7 τίτλους να κατευθύνει με την εμπειρία και την οξυδέρκεια την ομάδα του από τον πάγκο καθώς είναι μάστορας στην τακτική. Μετά το 1-4 των ημιτελικών δεν μπορεί παρά να περιμένουμε να έχει ετοιμάσει αρκετές εκπλήξεις μαζί με τον Ιτούδη. Οι εναλλαγές της άμυνας από man-to-man σε ζώνη και αντίστροφα είναι μια πιθανή επιλογή. Θα χειριστεί το υλικό του άριστα βάζοντας πάντα τον κατάλληλο παίκτη την σωστή στιγμή. Αν κάτι δεν πάει καλά θα το δείτε στο χώμα του…θα είναι κόκκινο!

Ο Simone Pianigiani δεν θέλει να γίνει η Montepaschi Siena η πρώτη ομάδα που έχει πάει σε τέσσερα Final Four και δεν έχει φθάσει στο τελικό.  Τώρα είναι μαζί με τον Άρη με τρεις αποτυχημένες απόπειρες. Είναι πολύ καλός προπονητής και πλέον έμπειρος. Μπορεί να συναγωνιστεί τα "μεγάλα″ παιδιά. Θα θελήσει να πιέσει στα όρια του φάουλ, να τρέξει τον Παναθηναϊκό και να πάει σε ένας εναντίον ενός καταστάσεις. Στα mind games προσπαθεί να στείλει τον τίτλο του φαβορί στον Παναθηναϊκό και να κοιμίσει τους πρασίνους λέγοντας πάντοτε τα καλύτερα για τον αντίπαλο.

Ο David Blatt είναι πολύ καλός την τακτική και αμυντικά στήνει καλά της ομάδες του. Έχοντας και επιθετική ισχύ η ομάδα του αρέσκεται στο να τρέχει το ανοιχτό γήπεδο. Θα δοκιμάσει και ζώνες στην άμυνα. Στην επίθεση θα χρησιμοποιήσει διάφορα screen για να κάνει την δουλειά του. Θα δώσει αρκετά την μπάλα στα χέρια του Pargo.

Ο Emanuele Molin είναι rookie σαν πρώτος προπονητής στην διοργάνωση. Συνεχίζει το πλάνο του Ettore Messina και στα θετικά του ότι έφερε την ομάδα στο Final Four μετά από 15 χρόνια. Θα προσπαθήσει να αιφνιδιάσει και έχει ήδη κερδίσει ότι δεν γίνεται πολύς ντόρος για την Real. Έχει ομάδα με μεγάλο roster και μπορεί να το εκμεταλλευτεί.


Εύχομαι να δούμε ποιοτικό μπάσκετ και να κερδίσουμε πάντα οι καλύτεροι. Σαφώς και τα θέλουμε όλα δικά μας!

Όλα μπορούν να συμβούν

Του Τάκη Πανούλια
02/05/2011

Φως στο σκοτάδι
Πέντε μέρες απέμειναν για το Final Four της Euroleague στο Palau Sant Jordi στην Βαρκελώνη στις 6 του Μάη. Ένα Final Four με την συμμετοχή ελληνικής ομάδας, για πολλοστή φορά, αυτής του Παναθηναϊκού. Συγνώμη αν δεν βάζω και εγώ το λιθαράκι μου στα τεκταινόμενα των ημερών, αλλά σε τούτο το site τουλάχιστον έχουν γραφτεί πολλά και αξιόλογα πράγματα, με τα οποία συμφωνώ και με καλύπτουν μέχρι κεραίας. Δεν ξυπνήσαμε τώρα όλοι για την πραγματικότητα του ελληνικού μπάσκετ ή του ελληνικού αθλητισμού.  

Το σκοτάδι  
Με την κορυφαία διοργάνωση σε συλλογικό επίπεδο ante portas θα έπρεπε να μιλάμε για το τι θα συμβεί στην Βαρκελώνη. Αντίθετα όλοι ασχολούμεθα με πράγματα που θα έπρεπε να είχαν λυθεί δεκαετίες πριν στο ελληνικό μπάσκετ (αθλητισμό). Πώς το έλεγε και ο Χάρρυ Κλυνν "σε λίγα χρόνια όλα τα προβλήματα μας θα τα έχουμε λύσει ή θα τα έχετε ξεχάσει".  

Όπως είχε ξεχάσει και ο Μπάμπης της ΑΕΚ και πολλοί άλλοι, ότι ο Τάσος είναι ταυτόχρονα και πρόεδρος και αντιπρόσωπος παικτών στο πρωτάθλημα των… δύο και οι άλλοι. Μια υπόθεση τόσο απίστευτη που δίνει μια ακόμα γροθιά στο σάκο που λέγεται ελληνικό μπάσκετ. Βαράτε όλοι να δούμε πόσο αντέχει το ρημάδι.

Να φτάσουμε στο κάτω - κάτω το σίχαμα και την σαπίλα του ελληνικού ποδοσφαίρου ας πούμε. Με τις παράγκες, τα κασέτα-gate, τα ντου των υπέροχων κόσμων μέσα στους αγωνιστικούς χώρους, τους παραγκάρχες, τον Βαγγέλη τον Περπινιάδη, τον father, τον εναγκαλισμό με τους ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς της βίας.  

Βέβαια δεν μπορείς να πεις ότι η ΑΕΚ δεν έχει εν μέρει δίκιο. Αλλά οι προηγούμενοι που υποβιβάστηκαν δεν είχαν…δίκιο. Έπεσαν γιατί δεν ήταν ηγούμενοι. Εφόσον αποδειχθεί η ενοχή του Ηλυσιακού και τελεσιδικήσει η υπόθεση, αν ισχύουν όσα ισχυρίζεται η ΑΕΚ, δεν θα έπρεπε να υπάρξει και καμιά παραίτηση από Ε-ΣΑΚΕ (ποτό είναι αυτό) ή από την Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού;

Πέρυσι δεν ήξεραν τίποτα όλοι αυτοί; Τι πέρυσι δηλαδή, τόσα χρόνια τώρα κανόνες και νόμοι καταστρατηγούνται και κανενός δεν ίδρωσε το αυτί του. Φωνάζουν κάποιοι αλλά φωνή βοώντος εν τη ερήμω…Φέτος τουλάχιστον με την ομάδα ασχολήθηκε και πλήρωσε άλλος στον Ηλυσιακό. Και το πλήρωσε ακριβά ο Παντελής.    

Battle of the Greens
Συγνώμη για την παρένθεση αλλά εγώ να μην πιώ λίγο από το δηλητήριο; Λοιπόν στα σοβαρά τώρα. Το φετινό Final Four είναι ανοιχτό σε όλα προγνωστικά. Όλα μπορούν να συμβούν. Η επιτυχία με την αποτυχία σχεδόν τέμνονται. Και οι τέσσερις ομάδες που συμμετέχουν έχουν κάνει τις περισσότερες ήττες από κάθε άλλο χρόνο φθάνοντας στα ημιτελικά.  

Η αντίπαλος του Παναθηναϊκού στον πρώτο ημιτελικό η Siena είναι ίσως η ομάδα που εξέπληξε τους περισσότερους με την παρουσία της στους τελικούς! Ομάδα με ανανεωμένο ρόστερ, τραυματισμούς των δύο πιο σημαντικών παικτών της λίγο πριν το Top16, αουτσάιντερ εναντίον του Ολυμπιακού και με μειονέκτημα έδρας κατόρθωσε αυτό που μετά το πρώτο παιχνίδι της σειράς με τους Πειραιώτες φαινόταν ακατόρθωτο.  

Σε αυτή τη χρονική στιγμή η ομάδα της Τοσκάνης θεωρείται από πολλούς η ομάδα με τις λιγότερες πιθανότητες. Αλλά ας μην ξεχνάμε ότι πριν από τον τραυματισμό του McCalebb η ομάδα έπαιζε εξαιρετικά και εξακολουθεί να έχει το καλύτερο ρεκόρ στην περίοδο.  

Μια ομάδα που δείχνει το δρόμο σε πολλές από τις υπόλοιπες στην Ευρώπη. Με μέτριο προϋπολογισμό, καλή διοικητική οργάνωση, προπονητικό και επιστημονικό team, και προπονητή από τα σπλάχνα της δείχνει αξιοθαύμαστη σταθερότητα. Επομένως η μάχη των "πρασίνων" κάθε άλλο παρά εύκολη θα είναι και για τους δύο.    

Η στατιστική εικόνα  
Η στατιστική ανάλυση της Montepaschi Siena και του Παναθηναϊκού σίγουρα έχει την ελληνική ομάδα σε καλύτερη θέση στις περισσότερες κατηγορίες. Άλλωστε στατιστικά οι "πράσινοι" έχουν μια εξαιρετική χρονιά στην Ευρώπη και στο ελληνικό πρωτάθλημα.  

Παναθηναϊκός  
• Η ελληνική ομάδα είναι δεύτερη στην λίγκα σε πόντους / κατοχή και σε ποσοστό στα τρίποντα (37.5).
• Πηγαίνει περισσότερο από κάθε άλλη ομάδα στην γραμμή των ελευθέρων βολών και έχει και καλό ποσοστό (5η).
• Καλός και στα ποσοστά σε πόντους που δέχεται ανά κατοχή αμυντικά (5ος), με βασικό ότι δεν δέχεται εύκολα πόντους από κοντά.
• Έχει και αυτός τα προβλήματα του στα rebounds επιθετικά και αμυντικά, αλλά στην σειρά με την Barcelona ήταν πολύ συγκεντρωμένος.  

Siena  
Οι κατηγορίες που χρήζουν προσοχής για την Siena είναι:
• τα κλεψίματα ανά κατοχή των Ιταλών εντός και εκτός έδρας (1η θέση)
• το γεγονός ότι κρατούν το αντίπαλο σε χαμηλό σκορ ανά κατοχή
• και ρίχνουν τα ποσοστά των αντιπάλων στα τρίποντα.  
Η αχίλλειος πτέρνα τους είναι τα αμυντικά rebound, με την επιθετική τους αποτελεσματικότητα να είναι και αυτή χαμηλά.    

Επίθεση  
Ο Παναθηναϊκός στην επίθεση του στηρίζεται στα σουτ από κοντά (61,4% στο 43,2 των συνολικών επιθέσεων του) ή στα μακρινά (37,5% στο 34,2 των συνολικών επιθέσεων του). Δεν παίρνουν πολλά σουτ από μέση απόσταση (22,6) και έτσι δεν τους στοιχίζει το χαμηλό ποσοστό (35,3).   Αντίθετα η Siena εκτελεί πολλές από τις επιθέσεις της από μέση απόσταση (32,7 του συνολικού αριθμού) και με ποσοστό 38,2 αυτό της κοστίζει.

Έχει και αυτή πολύ καλό ποσοστό από κοντά με 61,6 στο 41.9 των συνολικών επιθέσεων. Το πρόβλημα που διαφαίνεται εδώ είναι ότι παρά το καλό ποσοστό στα τρίποντα (35,9%), τα τρίποντα είναι πολύ λίγα (25,4).  

Άμυνα  
Στην άμυνα ο Παναθηναϊκός δίνει τα περισσότερα σουτ από το τρίποντο από κάθε άλλη ομάδα στην λίγκα (37.4 σε 3FGA/FGA των αντιπάλων. Σε αυτά τα σουτ οι αντίπαλοι του έχουν ποσοστό επιτυχίας στο 33,8 %. Από κοντά κρατάει τους αντιπάλους του στο ποσοστό 56,3. Αντίθετα η Siena είναι καλύτερη στην άμυνα στα τρίποντα (27,7) το καλύτερο στην λίγκα, αλλά δέχεται στις κοντινές επιθέσεις πιο εύκολα πόντους (65,6%).

Καλύτερος παίκτης
Από την πλευρά του Παναθηναϊκού δεν χρειάζονται πολλά λόγια για να εξηγήσουμε το γιατί είναι ο Δημήτρης Διαμαντίδης. Κάνει σχεδόν τα πάντα και συμφέρει. Από την πλευρά της Siena αν είναι έτοιμος θα πάμε με τον McCalleb.

Παίκτες κλειδιά στην επίθεση
Στην επίθεση του Παναθηναϊκού οι πιο σημαντικοί παίκτες είναι ο Διαμαντίδης (έκπληξη;), ο Batiste και ο Nicholas, ενώ για την Siena οι Kaukenas, Lavrinovic και McCalleb. Αυτοί οι τρεις από κάθε ομάδα τελειώνουν τις περισσότερες επιθέσεις με εκτέλεση ή τελική πάσα.  

Simone Pianigiani vs Zeljko Obradovic  
Ο Obradovic (ο Ιτούδης θα κάψει πάλι ένα DVD), θα προετοιμαστεί και πάλι μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια. Θα πρέπει να μελετήσουν τον αντίπαλο και από την McCalebb καλή περίοδο για να βγάλουν ολοκληρωμένα συμπεράσματα. Τα plays του αντιπάλου θα περάσουν από το μικροσκόπιο όπως οι αμυντικές και οι ειδικές καταστάσεις.  

Θα πρέπει όμως να αντιμετωπίσει αρκετά από τα isolations των αντιπάλων, το επιθετικό transition, και την προσήλωση στο πλάνο τους που και αυτό από τη μεριά των αντιπάλων θα έχει προετοιμάσει τις δικές του εκπλήξεις.  

Το pick and roll της δεν είναι τόσο καλό όσο τα προηγούμενα χρόνια με τον McIntyre οπότε ίσως να πιέσει περισσότερο τα σουτ σε κάποιους παίκτες. Με βάση τα λίγα τρίποντα που εκτελεί η Siena η ζώνη θα έχει και πάλι θέση στο αμυντικό ρεπερτόριο των "πρασίνων".  

Τα "ποσταρίσματα" από επιθετικής και αμυντικής πλευράς θα κρίνουν πολλά. Μην ξεχνάμε ότι ο Παναθηναϊκός σαν ομάδα επενδύει πολλά στο Low Post Game αμέσως μετά το pick and roll. Η εκμετάλλευση των mismatch σε όλες τις θέσεις στο χαμηλό post δίνει στην ομάδα του Obradovic εύκολα καλάθια από κοντινή απόσταση, φθορά σε φάουλ και ελεύθερες βολές, αλλά και αμαρκάριστα σουτ από τους ψηλούς που σουτάρουν από μακρινή απόσταση (Φώτσης - Τσαρτσαρής).  

Το ίδιο όμως περιμέναμε και από τον Ολυμπιακό αλλά δεν το είδαμε. Αντίθετα ο Hairston σκότωσε τα τριάρια του στην επίθεση και κυρίως στα επιθετικά rebound. Απέναντι στους Sato, Περπέρογλου αλλάζουν τα δεδομένα. Εκεί μπορούν να προσφέρουν και οι Καιμακόγλου - Tepic

Ο Pianigiani θα πρέπει να βρει τρόπους να σταματήσει το low post παιχνίδι των "πρασίνων". Οι Lavrinovic, Stonerook και Rakovic θα πρέπει να αντέξουν απέναντι στους ψηλούς του Παναθηναϊκού.    

Το pick and roll του Παναθηναϊκού επιθετικά με τον άξονα συνεργασίας των Διαμαντίδη και Batiste κυρίως θα απαιτήσει πολύ προσοχή από την άμυνα των Ιταλών. Αν οι παίκτες μακριά από την μπάλα σουτάρουν με καλά ποσοστά, οι "πράσινοι" είναι μια ομάδα πολύ δύσκολη για να την σταματήσεις.  

Η άμυνα ζώνης μπορεί να εμφανιστεί και από τον Pianigiani όπως και εναντίον του Ολυμπιακού (3-2) καιδεν έιναι άσχημη ιδέα τηρουμένων των πονοκεφάλων που θα έχει και για το pick and roll αλλά και για πολλά match ups.  

Τα πιο δυνατά σημεία της Siena είναι η άμυνα και η ακρίβεια στην εκτέλεση στο πλάνο του αγώνα. Είναι ομάδα με παίκτες που έχουν πολύ καλό μπασκετικό I.Q ικανούς να φέρουν σε πέρας τα πλάνα του προπονητή τους.  

Πάντως η Montepaschi έχει αρκετές φορές στο παρελθόν παρουσιάσει απροσδόκητες αγωνιστικές καταρρεύσεις. Δύο φορές εναντίον της Maccabi πέρυσι στο Top 16 και στο Final Four του 2008. Επίσης και εναντίον του Παναθηναϊκού όταν πέτυχε 53 πόντους στα playoffs του 2009.  

Με τον Ολυμπιακό όμως έδειξε χαρακτήρα και μετέτρεψε την καταστροφική πρώτη βραδιά σε μια θριαμβευτική πρόκριση που ίσως ατσάλωσε τον χαρακτήρα της και της έδωσε τεράστια αυτοπεποίθηση. Όμως και ο Παναθηναϊκός απέκλεισε το φερόμενο ως φαβορί της διοργάνωσης με εμφατικό τρόπο και αισθάνεται να πατάει πολύ καλά.  

Συνήθως σε παιχνίδια με τέτοιες λεπτές ισορροπίες ο ψυχολογικός παράγοντας παίζει καθοριστικό ρόλο. Η πιο έτοιμη ομάδα σε αυτόν τον τομέα έχει το πλεονέκτημα. Η προετοιμασία σε επίπεδο πληροφοριών από τα προπονητικά team των δύο ομάδων, είναι η κυρίαρχη συνισταμένη για τους αθλητές να νιώσουν επαρκείς τις δυνάμεις τους για να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες του αγώνα.  

Οι λεγόμενες "ψυχολογικές ντόπες" είναι για τα μικρά παιδιά που δεν έχουν ισχυροποιημένο συναισθηματικό κόσμο. Όπως λέω πάντα τα 3 άλφα είναι το Ευαγγέλιο της πνευματικής προετοιμασίας των αθλητών:
αυτοσυγκέντρωση,
αυτοκυριαρχία
• και αυτοπεποίθηση  

Ας ελπίσουμε αν ο Παναθηναϊκός κερδίσει τον τίτλο, και προσθέσει το έκτο αστέρι στην φανέλα του, να φωτίσει λίγο και όλους όσους ασχολούνται με το(ν) ελληνικό μπάσκετ (αθλητισμό). Να αποτελέσει ένα φωτεινό μονοπάτι στο σκοτάδι της νύχτας της δικής μας πραγματικότητας. Ας πούμε και κανένα αστείο!

Θέματα

1o Triple Crown Basketball Camp - 2009 (8) 2ο C.T.C. (Christmas Training Camp) (2) 2o Christmas Basketball Camp (1) 2o Triple Crown Basketball Camp - 2010 (7) 3o Ilion Basketball Camp (2) 81 points (1) Α.Ο ΕΝΩΣΗ ΙΛΙΟΥ (3) Α.Ο. Ένωση Ιλίου (2) Α.Ο.Ν.Σ ΜΙΛΩΝ (2) Αθλητική Ψυχολογία (1) Αθλητικός Τύπος (2) ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΜΠΑΣΚΕΤ (1) Άμυνα (4) Ανάπτυξη παικτών (2) Αναπτυξιακή ηλικία (3) αναπτυξιακό πρόγραμμα (1) Αντωνόπουλος (1) ΑΟ ΑΡΗΣ ΣΥΡΟΥ (1) ΑΟΝΣ ΜΙΛΩΝ (1) Απεργία (1) Απόλλων Πάτρας (1) Αρθρογραφία (7) Αρμονία (1) Άρσεις Θανάτου (1) Ασκήσεις (2) Άσκήσεις (1) Ασκήσεις ντρίπλας (1) Ασκήσεις χειρισμού (1) Άσκηση Αποφυγής (1) Άσκηση ελιγμού (1) Ατομική προπόνηση (1) Αυτοπεποίθηση (1) Β' Εθνική (1) Βαϊδάκης (1) Βάρη (1) βιολογική ηλικία (1) ΒΟΒ (1) Γ' Εθνική (2) Γενικά (1) Γλουτοί (1) Δεξιότητες (2) Δημήτρης Διαμαντίδης (3) Διαιτησία (1) Διαιτητές (1) Διαμαντίδης (2) Διείσδυση (1) Δρόσσος (1) Εθνική Ελλάδας (4) Εισαγωγική πάσα (2) Εξάστερος (1) Επίθεση (3) Επίθεση Εναντίον Ζώνης (1) Επικοινωνία (1) ΕΣΑΚΕ (4) Ευρωλίγκα (2) Εφές (1) ζώνη (1) Θωμάς Κυρίτσης (1) Ικανότητες Καλαθοσφαιριστών (1) Ισορροπία (1) ΚΑΕ Παναθηναϊκός (1) Καλάθης (1) Καναρέλης Γιάννης (1) Κανόνας 3 δευτερολέπτων (1) Καντού (1) Καραχοντζίτης (1) κάρφωμα (1) ΚΕΜΑΛ (1) Κινητική Ευφυΐα (1) Κινητική Μάθηση (1) Κογκαλίδης (1) Κουφός (1) Κόψιμο (1) Κύπελλο Ελλάδος (1) ΛΑΖΑΡΟΣ (1) Λειτουργική επίθεση (2) Λήψη αποφάσεων (1) Λίλαρντ (1) μάθηση (1) Μούστα (1) Μπάσκετ (11) Μπασκετική κουλτούρα (1) Μπασκετικό I.Q (1) Μπασκετικοί Μύθοι (1) Μπίκας Κώστας (1) Μπουρούσης (1) Μπράμος (1) μυϊκή ενδυνάμωση (1) Νεστέροβιτς (1) ντρίπλα (1) Ξυνή (1) Ολυμπιακός (17) Ομάδα (1) ΟΣΦΠ (5) Παναθηναικός (8) Παναθηναϊκός (22) ΠΑΝΟΥΛΙΑΣ (20) ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ (1) Παπαλουκάς. Eurolegue (1) Περιστροφές (1) Πίνακας (1) Πλάνο (1) Προθέρμανση (2) Προπόνηση (6) Προπονητική (2) Προπονητική μονάδα (1) Πρωτοσέλιδα (1) ΠΣΑΚ (1) ραγδαία αύξηση ύψους (1) Ραντούλιτσα (1) Ρεάλ (1) Ρούσης (1) Σάκης Δέλλιος (1) ΣΕΠΚ (2) ΣΕΠΚ. NCAA (1) Σκαλωμένος (1) Σκορτσιανίτης (1) Σκριν (1) Σουτ (4) Σοφία Ράμμου (3) Σπανούλης (1) Συνέντευξη (1) Τάκης Πανούλιας (4) Ταλέντο (1) Τελικοί (1) Τελικός Basket League ΟΠΑΠ (1) Τέσσερις Παράγοντες Επιτυχίας (1) Τζέιμς Νέισμιθ (1) Τριγωνική Επίθεση (1) Τρίλιζα (1) Τρίποντο (1) Τσιτσόπουλος (1) Φυσική κατάσταση (1) Χάος (1) χρονολογική ηλικία (1) A1 (1) A2 (1) ACB (1) Adolph Rupp (1) Agility (1) Agility Ladder (1) Air Jordan (3) alley oop (1) Amazing Shots (1) Andrew Wiggins (1) Assist (2) athleticism (1) ATO (1) B' Εθνική (3) backdoor (1) Ball Handling (6) Barcelona (4) Basketball (22) Basketball Legends (1) Basketball Myths (1) Basketball Philosophy (1) Basketball Statistics (2) basketblog (1) Basketblog.gr (27) Batum (1) Baylor University (1) BC Khimki (1) Best-of-five (2) Blake Griffin (1) Block (1) Block out (1) blog (1) BOB (1) Bob Hurley (1) Bob Knight (1) Boozer (1) Box Offense (1) Brawl (1) Brittney Griner (1) Calling the Shots (12) Camp (1) Camps (1) Capitals (1) Chaos (1) Charcoal Air Jordan 9 (1) Charlotte Hornets (1) Cinderella Story (1) Coach Panoulias (15) COACHBASKETBALL (5) coachbasketball.gr (9) Coaching (8) Corner play (1) crossover (1) Crossover Dribble (1) CSKA (1) D' Antoni (1) dailythunder (1) Damian Lillard (1) Damon Harge (1) deadlift (1) Dean Smith (1) Decision making (4) Defender of the Year (1) Defense (2) Denver Nuggets (1) Derrick Rose (2) dexterity (1) Draft (1) Dribble Penetration (2) Dribbling (8) Drill (6) Drills (7) Dunks (2) Dusan Ivkovic (1) Dynamic Warm Up (1) eFG% (1) EL (1) EOK (1) ESPN (1) Euro Step (2) Euroleague (22) Fast Break (2) fiba (4) FIBA CHAMPIONSHIPS (2) Final Four (4) Final Four 2013 (2) Finishing (2) Flex Offense (1) Floater (2) Flopping (1) Florida (1) Fly in Five (1) Flywire (1) Founding Rules (1) front cut (1) FTR% (1) Functional Training (1) Functional Warm up (1) Fundamentals (4) Gist (1) Golden State Warriors (2) Great Dunks (2) Greece (1) Greek League (1) Harmony (1) Highlights (1) Hockey Assist (1) House of Hoops (8) Hubie Brown (2) in and out (1) Inside Hand Attack (1) inside hand stretch lay up (1) Jabari Parker (1) James Flight White (1) James Naismith (1) Jason Kidd (1) Jeremy Lin (2) Jim Calhoun (1) John Calipari (1) John Wooden (1) Jonas Vaanciunas (2) Jordan IX Retro (1) Kanarelis (3) Kansas State (1) kicks (4) Knicks (2) Kobe (3) Krstic (1) Lakers (1) Lasme (1) Last shot of game (1) Last shot of half (1) Lay up (1) LeBron 8 (2) LeBron James (1) London (1) Luke Babbitt (1) Maciilis (1) Magic Johnson (1) Manos Stavropoulos (1) March Madness (1) Marketing (1) Match up Zone (1) McDonald’s All American Game (1) McDonald's All-American Game (1) medicine ball (1) Mental Game (1) Miami Heat (1) Michael Jordan (4) Mikans (1) Mike ''Coach K'' Krzyzewski (1) Minutemen (1) MJ (2) Model (1) Modesto Christian (1) Motion (1) Moves (1) MVP (2) NAIA (1) NBA (11) NBA Players (4) NC State (2) NCAA (8) Network Analysis in Basketball (1) Nevada College (1) Nike (3) Nike 3-on-3 Slam Dunk Contest (1) Notre Dame (1) Oakland University (1) Obradovic (1) Offense (1) Offensive Transition (1) Ohio St (1) Oklahoma City Thunder (1) Olympiakos (2) OR% (1) Pac Man (1) Palau Sant Jordi (1) Panathinaikos (3) Panathinaikos B.C (3) Papailiou (1) Passing (1) Pat Riley (2) Peak Height Velocity (1) Personal Training (3) Petrekur Johannesson (1) Phenom (1) Phil Jackson (1) Philosophy (1) pick 'n roll (1) Pick and Roll (4) play (2) play X (1) Play-offs (5) playbook (1) Player Development (2) Playoff (1) playoffs (1) plays (1) Point Guard (3) Post Play (1) Practice (2) Price of Anarchy in Basketball (1) Przemyslaw Karnowski (2) Quickness (1) Ray Allen (2) Real (1) Real Madrid (3) rear cut (1) Recap (1) Referees (1) Release (1) Reverse Lay ups (1) Reverse Mikans (1) Rim (1) Rodriguez (1) Ronny Turiaf (1) Sakis Delios (2) Sakis Koutinas (2) Salary Cap (1) San Antonio Spurs (1) scout4players (1) Scouting (1) Screen (2) screens (1) Serbia (1) Shaquille O'Neal (1) Shaquille O’Neal (1) Shooting (6) Shooting Camp (2) Shot (2) Shuffle Offense (1) Silent Night (1) Silent Night Game (1) Skylar Diggins (1) Slum Dunk Contest (1) Sneaker Dave (1) Sneakers (1) SOB SLOB (1) Soccer (1) Space Jam (1) spin move (1) SPORTS SCIENCE (3) Spread (1) Statistics (2) Stephen Curry (1) Steve Brooks (1) Steve Nash (1) Stiles (1) Streetball (1) Stretching. Dynamic stretching (1) T-Dub (1) Takis Panoulias (13) Taylor University (1) TBD (25) TBD Personal Training (8) Team (1) Teamwork (1) teardrop (1) Tehmeena (1) Terry Stotts (1) TGfU (1) The Four Factors of Basketball Success (1) Thomas Bauer (1) Three pointer (1) Three Second Rule (1) THY Euroleague (1) tic tac toe (1) Tigers (1) TO% (1) Tony Parker (1) Top -10 (1) Total Basketball Development (52) Transition (1) Travis Bader (1) Triangle Offense (1) Triple Crown Basketball Academy (5) Triple Crown Videos (2) Trojans (1) Tulsa Shock (1) Turkish Airlines (1) U18 European Championship (2) Unicaja Malaga (1) University of Kentucky (1) University of Massachusetts (1) Videos (10) Volleyball (1) Warm up (2) weak hand (2) Werm.Team Flight Brothers (1) windshield wiper dribble (1) WNBA (1) World Championship 2010 (6) XI (1) Youth Basketball (3) zone offense (1)