Μπάσκετ = παιχνίδι

Μπάσκετ = παιχνίδι
Του Λεωνίδα Πιστιόλη

01/05/2009
Λένε ότι το να διδάσκεις αποτελεί την υπέρτατη αισιόδοξη πράξη που μπορεί να κάνει κάποιος. Κάπως έτσι θα πρέπει να βλέπει το συγκεκριμένο ρόλο και ο Τάκης Πανούλιας ύστερα από 15 χρόνια στο κουρμπέτι της "διδασκαλίας". Στο ρόλο του παιδαγωγού, του καθηγητή, του προπονητή σε μικρές ηλικίες. Από τα γήπεδα της Α2 και της Β’ Εθνικής, ο έμπειρος τεχνικός διδάσκει πια μπάσκετ εδώ και μερικούς μήνες μέσω της ακαδημίας Triple Crown και ένα σίγουρο: το διασκεδάζει με την ψυχή του.

Το μικρόβιο της διδασκαλίας "κόλλησε" στον Τάκη Πανούλια από τις αρχές της δεκαετίας του '90, όταν ανέλαβε το παιδικό τμήμα του Ολυμπιακού. Στα δέκα χρόνια με τους "ερυθρόλευκους" είχε συνολικό ρεκόρ 247-35, έφτασε σε τέσσερις τελικές φάσεις πανελληνίου πρωταθλήματος, κατέκτησε δύο τίτλους και πήγε στην τελική φάση της ΕΣΚΑ άλλες εννέα φορές! Σε αυτή τη δεκαετία, 9 παίκτες πέρασαν από τα χέρια του, οι οποίοι φόρεσαν μελλοντικά τη γαλανόλευκη φανέλα: οι Σούλης, Ανθης, Πέττας, Μίχαλος, Χαλβατζής, Μπαρδάκος, Ξανθόπουλος, Αγγελόπουλος, Κοτίνης...

Επειτα από τόσα χρόνια στις μικρές ηλικίες, πως ξεχωρίζεις τα παιδιά που αποτελούν ιδιαίτερες περιπτώσεις;

Το παν είναι να μπορέσεις να δεις πως θα εξελιχθεί ένα παιδί μελλοντικά. Πάντως, τρία είναι τα στοιχεία που πρέπει να διαθέτει: σωματικά προσόντα, μπασκετικό IQ και διάθεση για δουλειά. Αν τα αξιολογήσεις όλα αυτά τα στοιχεία μαζί, μπορείς να κάνεις μία πρόβλεψη για το αν μπορεί ένα παιδί να κάνει κάτι καλό στην καριέρα του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο Βασίλης Σούλης. Παρ’ ότι δεν είχε ιδιαίτερα σωματικά προσόντα, διέθετε τρομερό πάθος και έκανε σταθερά και ανοδικά βήματα στην καριέρα του.

Πως κρίνεις την παραγωγική διαδικασία στην Ελλάδα;

Η ΕΟΚ έχει το αναπτυξιακό της πρόγραμμα αλλά δεν υπάρχει σύνδεση με τις ομάδες και σταθερό πλάνο δουλειάς. Ο,τι γίνεται, οφείλεται περισσότερο στο φιλότιμο και στις γνώσεις ορισμένων προπονητών. Δεν υπάρχει μπούσουλας, δεν υπάρχει μακροχρόνιο πλάνο και όταν βασιζόμαστε στις ώρες που θα επενδύσει ο κάθε προπονητής, η συνέπεια είναι να βλέπουμε τυχαία αποτελέσματα. Η δεξαμενή είναι μικρότερη απ’ ότι στο παρελθόν και υπεύθυνος για αυτό είναι ο τρόπος που δουλεύουμε στην Ελλάδα. Είναι διαπιστωμένο μέσα από έρευνες ότι το 70% των παιδιών που φεύγουν από ένα σπορ, το κάνουν λόγω του προπονητή. Και αυτό συμβαίνει επειδή δεν υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες δουλειάς.

Η Ελλάδα πως εξακολουθεί να έχει σταθερά επιτυχίες στις μικρές ηλικίες;

Υπάρχει παράδοση στις μικρές εθνικές ομάδες και αυτό φέρνει κάποια παιδιά στο μπάσκετ. Επειτα, γίνεται καλή δουλειά σε ατομικό επίπεδο και πολλοί άνθρωποι έχουν το μεράκι. Δεν αρκεί όμως η πρωτοβουλία κάποιων που δουλεύουν σωστά και δίνουν αυτά που δίνουν ώστε να συντηρούνται οι εθνικές ομάδες σε έναν καλό βαθμό. Εχουμε φτάσει στο σημείο να βγάζουμε από τη μύγα ξίγκι. Στην Ισπανία, για παράδειγμα, τα ταλέντα τα αξιοποιούν. Στην Ελλάδα τα ταλέντα εξαφανίζονται στα 16 ή 18 και εμφανίζονται -αν εμφανιστούν- στα 24 ή στα 25. Αυτό αποτελεί ελληνικό φαινόμενο και δεν συμβαίνει μόνο στο μπάσκετ, αλλά σε όλα τα αθλήματα. Ενας αθλητής δημιουργείται από τα 8 έως τα 18 του χρόνια και αν δεν έχεις εθνικό πλάνο δεν πηγαίνεις πουθενά. Ο εθνικός σχεδιασμός πρέπει να γίνεται σε συνεργασία με τα σωματεία.

Σε πανευρωπαϊκό επίπεδο πάντως δείχνουν να ασχολούνται ολοένα και περισσότερο με τις μικρές ηλικίες…

Φυσικά. Γίνονται πιο συχνά πλέον διεθνή τουρνουά, τα παιδιά αποκτούν πολύτιμες εμπειρίες στο εξωτερικό. Μπορούν να δανειστούν στοιχεία από άλλες χώρες, υπάρχει μία διαδραστικότητα που μπορεί να αξιοποιηθεί. Επίσης, το μάρκετινγκ δεν είναι ξεκομμένο και δεν πρέπει να είναι από αυτή τη διαδικασία. Το μπάσκετ είναι παγκόσμιο άθλημα.

"Μάθε το παιχνίδι"

Το Triple Crown ολοκληρώνει σε λίγες εβδομάδες την πρώτη του -λίαν επιτυχημένη- σεζόν και τον προσεχή Ιούνιο ετοιμάζεται να ανοίξει και τις πύλες του πρώτου Basketball camp. Ο Τάκης Πανούλιας ξέρει φυσικά ότι στην περίπτωση του "καθηγητή" μπάσκετ δεν ισχύει αυτό που λένε για τους υπόλοιπους. Δηλαδή, ότι… "υπάρχουν τρεις καλοί λόγοι για να γίνεις καθηγητής: ο Ιούνιος, ο Ιούλιος και ο Αύγουστος"!

Στην περίπτωση του Triple Crown η εκπαίδευση διακόπτεται ένα μήνα, όλο κι όλο, τον Αύγουστο…
"Αυτό που έκανε φέτος το Triple Crown θα το βλέπουμε συχνότερα στο μέλλον. Ο Ευθύμης (Ρεντζιάς), ο Φραγκίσκος (Αλβέρτης) και ο Δημήτρης (Παπανικολάου) είχαν ένα όνειρο όταν άνοιγαν την ακαδημία. Τους εκτιμώ πολύ γιατί θέλουν να προσφέρουν πίσω στο μπάσκετ ένα μέρος από αυτά που κέρδισαν από αυτό. Γίνεται σοβαρή προσπάθεια, οι συνθήκες είναι εξαιρετικές, υπάρχουν κλειστά γυμναστήρια και ένα προπονητικό επιτελείο με υποδομή (Πασχάλης Σερέτης και Λάμπρος Ρουμελιώτης). Στο Triple Crown υπάρχει ένα περιβάλλον που βομβαρδίζει τα παιδιά με σωστά ερεθίσματα" λέει ο Τάκης Πανούλιας.

Πιστεύεις ότι μπορούν να σταθούν πολλές ακαδημίες μπάσκετ στην Ελλάδα;

Γιατί όχι; Τέτοιες ακαδημίες παρέχουν τις κατάλληλες συνθήκες ώστε να στρέψουν τα παιδιά στον αθλητισμό. Σίγουρα, δεν θα γίνουν όλοι σπουδαίοι παίκτες, αλλά θα δημιουργήσουν έναν καλό φίλαθλο, ένα σωστό παράγοντα, μπορούν να βοηθήσουν ώστε να δουν ορισμένοι τον αθλητισμό με διαφορετικό μάτι.

Ποιο είναι το πλάνο του Triple Crown στη διδασκαλία των παιδιών γύρω από το μπάσκετ;

Θέλουμε να βοηθήσουμε το κάθε παιδί σε αθλητικό, τεχνικό και επίπεδο τακτικής. Να αποκτήσει τη σωστή ψυχολογική κατάρτηση και να είναι ισορροπημένο σε όλα τα επίπεδα. Πάνω απ’ όλα όμως δίνουμε έμφαση στο να μάθει το παιχνίδι και όχι απλά ασκήσεις μπάσκετ. Είναι τεράστιο λάθος αυτό. Το παιχνίδι πρέπει να αποτελεί τη βάση όλης της διαδικασίας. Προσπαθούμε μέσω του παιχνιδιού να περάσουμε στα παιδιά πράγματα που θα τους μείνουν και όταν μεγαλώσουν θα τους γίνουν συνήθεια. Εκμαιεύουμε από αυτά τα πράγματα που επιδιώκουμε να μάθουν, χωρίς καν να τους τα λέμε.

Εχεις δουλέψει πάνω σε πολλές διαφορετικές γενιές μικρών αθλητών. Παρατηρείς διαφορές σε σχέση με τη δεκαετία του ’90;

Οταν οι συνθήκες αλλάζουν, επηρεάζεται και η ψυχοσύνθεση των παιδιών. Πλέον, τα παιδιά έχουν διαφορετικές ανάγκες, είναι περισσότερο υποψιασμένα, καλύτερα πληροφορημένα γύρω από το μπάσκετ. Συνδράμει σε αυτό η τηλεόραση, το internet, τα πάντα. Το παιδί μαθαίνει να αναλύει το μπάσκετ μέσω της τηλεόρασης, κι ας μην γίνεται πάντα σωστά. Αυτό όμως είναι γενικότερα θετικό, γιατί του προσφέρει επιπλέον εικόνες. Το παιδί μαθαίνει από νωρίς την έξτρα πάσα, το πικ εν ρολ. Επίσης, μεγάλη διαφορά είναι η αγγλική ορολογία. Παλιότερα δεν μιλούσαμε έτσι και δεν μαθαίναμε τα παιδιά. Αλλά όπως και να το κάνουμε η γλώσσα του μπάσκετ είναι πια παγκόσμια.

Πως αντιδρούν τα παιδιά στη ξένη ορολογία;

Στα πολύ μικρά παιδιά πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί. Προσπαθούμε να απλοποιούμε την ορολογία, να χρησιμοποιούμε ένα συγκεκριμένο τρόπο ομιλίας, προσαρμοσμένο στην εκάστοτε ηλικιακή κλίμακα. Οπως στις μικρότερες ηλικίες παίζουν με διαφορετική μπάλα, σε διαφορετική μπασκέτα και σε μικρότερο γήπεδο, έτσι και η ορολογία πρέπει να είναι διαφορετική ανάλογα με την ηλικία του παιδιού.

Για παράδειγμα…
Αντί να λέμε απασχόλησε την άμυνα στη weak side, λέμε κορόιδεψε την άμυνα. Πρέπει να καταλάβουμε ότι έχουμε να κάνουμε με ένα 6χρονο παιδί και όχι με μία μικρογραφία αθλητή.