Στο κυριακάτικο φύλλο της Ελευθεροτυπίας (11.4.10), ο κος Συρίγος παραθέτει ένα άρθρο, προκειμένου να στοιχειοθετήσει τη θέση του, ότι «τα ομαδικά αθλήματα πόλο, μπάσκετ αλλά και βόλεϊ φωνάζουν, όσο μπορούν πιο δυνατά, ότι είναι το παρόν και το μέλλον του ελληνικού αθλητισμού» , γι΄ αυτό και «η στροφή της αθλητικής πολιτικής στα ομαδικά αθλήματα είναι επιβεβλημένη», για να καταλήξει «ότι είναι αποκαρδιωτικό να ασχολούμαστε – από το πρωί ως το βράδυ - με το ποδόσφαιρο , που στη χώρα μας τελεί υπό διαρκή κακοποίηση».Αν και η τοποθέτησή του αυτή είναι περιοριστική ως προς τα αθλήματα, με βρίσκει κατά βάση σύμφωνο. Θα επανέλθω διεξοδικά σε μελλοντικές αναρτήσεις γιατί θεωρώ ότι η πολιτική πρέπει να βασίζεται στη θεωρία συστημάτων και άρα να έχει όχι μόνο ποσοτικά αλλά και ποιοτικά κριτήρια, με διαδικασίες αυτοελέγχου, ανάδρασης και αυτοβελτίωσης.
Θα αναφερθώ όμως με κριτική στάση στα λεγόμενα του κου Συρίγου , που - εμβόλιμα στα περί αθλητικής πολιτικής - αναφέρεται στις απαγορευμένες ουσίες παρουσιάζοντας «τα ομαδικά αθλήματα στον αντίποδα της ασύδοτης χρήσης, που συμβαίνει στα ατομικά αθλήματα».
Αφήνει την αίσθηση ότι η φαρμακοδιέγερση ( ή κοινώς λεγόμενο dopping) δεν παίζει πρωτεύοντα ρόλο στα ομαδικά αθλήματα ενώ στα ατομικά είναι το ζητούμενο. Η συγκριτική αυτή παράθεση , είναι πιθανόν να οδηγεί τον αναγνώστη στο συμπέρασμα ότι, στα ομαδικά αθλήματα η φαρμακοδιέγερση δεν είναι ασύδοτη και είναι είτε ανύπαρκτη είτε δευτερευούσης σημασίας.
Η ενασχόληση μου με την καλαθοσφαίριση τόσο ως εφόρου σωματείου της Γλυφάδας όσο και ως γονέα που παρακολουθεί τη βελτίωση του παιδιού του μέσα από τις προπονήσεις στην Ακαδημία του Τriple Crown, δεν με έφερε σε καμία περίπτωση σε επαφή με απαγορευμένες ουσίες.
Με εντυπωσίασε, όμως, η ομιλία του ιατρού κου Σ Χάντζου, στην Ακαδημία του Τriple Crown, για την επίδραση που μπορεί να έχουν οι βιταμίνες ,τα συμπληρώματα και τα φάρμακα στην ζωή των παιδιών. Το δίδαγμα που αποκόμισα από την ομιλία είναι ότι τα φάρμακα για καλύτερη επίδοση υπάρχουν και ότι πρώτα οι γονείς είναι αυτοί που πρέπει να προστατεύσουν τα παιδιά τους από τη χρήση.
Εκτιμώ λοιπόν ότι, στα περί φαρμακοδιέγερσης δεν πρέπει να γίνονται γενικευμένοι αφορισμοί του στυλ οι «κακοί» των ατομικών και οι «άγιοι» των ομαδικών γιατί πιθανόν να οδηγούν σε εφησυχασμό και ελλιπή ενημέρωση. Η προσέγγιση πρέπει να παρουσιάζεται από εξειδικευμένο προσωπικό. Να αποτελεί μέρος των διαδικασιών μιας «συστημικής» αθλητικής πολιτικής αλλά να είναι διακριτό και στοχευμένο στην προστασία των αθλητών όλων των αθλημάτων.
Κατόπιν αυτών, είμαι αναγκασμένος να επιβάλω «τεχνική ποινή» στον κατά τα άλλα σεβαστό και έγκριτο δημοσιογράφο κ. Συρίγο, ευελπιστώντας ότι θα διευκρινίσει καλύτερα τα αναφερόμενά του στα περί φαρμακοδιέγερσης.
Ιωάννης Καναρίδης
Ηλεκτρονικός Μηχανικός (ΣΜΑ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου