Με μεγάλο ενθουσιασμό υποδέχτηκαν τα παιδιά και το προπονητικό team του 2ου Triple Crown Basketball Camp, τον πρώην ομοσπονδιακό τεχνικό που κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ της 
Αθήνας του 1987, Κώστα Πολίτη. H επίσκεψη του πραγματοποιήθηκε το μεσημέρι της Πέμπτης (01-07-2010), στο 2ο Triple Crown Basketball Camp ύστερα από πρόσκληση που δέχτηκε από τους ιδρυτές του, Φραγκίσκο Αλβέρτη, Δημήτρη Παπανικολάου και Ευθύμη Ρεντζιά.Ο Κώστας Πολίτης αφού μίλησε για την πορεία του στο χώρο δέχθηκε καταιγισμό ερωτήσεων από τους νεαρούς αθλητές και φωτογραφήθηκε μαζί τους δηλώνοντας:«Καταρχάς χαίρομαι πολύ που βρίσκομαι σήμερα εδώ ανάμεσα σας. Τα παιδιά τα γνωρίζω πολύ καλά (σ.σ Φραγκίσκο Αλβέρτη, Δημήτρη Παπανικολάου, Ευθύμη Ρεντζιά) όμως δεν ήξερα τις εγκαταστάσεις που προπονείστε και είναι πραγματικά εκπληκτικές. Βλέποντας την προσπάθεια που γίνεται εδώ θα πρέπει να νιώθετε πολύ τυχεροί που οι γονείς σας, σας δίνουν τη δυνατότητα να συμμετέχετε σε ένα τέτοιο Camp και να ξεκινήσετε την πορεία σας στο άθλημα με τα καλύτερα εφόδια. Όμως θα πρέπει να δουλεύετε και μόνοι σας και να παίρνετε συνέχεια διαφορετικές παραστάσεις, άλλωστε η τεχνολογία σήμερα σας διευκολύνει αφάνταστα. Θα πρέπει να γνωρίζετε ότι τα αστέρια δε γεννιούνται αλλά γίνονται, μετά από σκληρή και προγραμματισμένη δουλειά. Για παράδειγμα ο Michael Jordan, ο Νίκος Γκάλης και ο Δημήτρης Παπανικολάου ήτανε τρεις αθλητές που δεν γεννήθηκαν επαγγελματίες αθλητές όμως δούλεψαν πολύ σκληρά και με συγκεκριμένους στόχους μέχρι που τους πέτυχαν. Το μπάσκετ είναι ένα πολύ συναρπαστικό άθλημα και κύριο στοιχείο του είναι η ομαδικότητα. Ίσως τώρα λόγω ηλικίας δεν μπορείτε να το καταλάβετε όμως το μπάσκετ θα σας βοηθήσει να μπείτε πιο ομαλά στην κοινωνία. Θα μάθετε να συναγωνίζεστε και να συνεργάζεστε, να δουλεύετε τα ταλέντα σας και να στοχεύετε πάντα στο καλύτερο. Σε μια ομάδα χρειάζονται όλοι και αυτός με το ταλέντο του σουτ και αυτός με το ταλέντο της πάσας και αυτός με το ταλέντο της άμυνας. Θα πρέπει να μάθετε να βάζετε την ομάδα πάνω από την προσωπική σας επιτυχία γιατί μόνο τότε θα έχετε επιτύχει το στόχο σας. » Στη συνέχεια ακολούθησαν οι ερωτήσεις των παιδιών.Σε ερώτηση που δέχτηκε σχετικά με το ποίους παίχτες της Εθνικής ομάδας του 87’ θα ξεχώριζε απάντησε: « Τότε σίγουρα είχαμε καλούς παίχτες όμως δεν είχαμε το σημερινό βάθος που συναντάς στην Εθνική. Οι παίχτες μας ήξεραν πολύ καλά τι έπρεπε να κάνουν, η φιλοσοφία μας ήταν να κρατηθούμε κοντά στο σκορ κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού και τα τελευταία πέντε λεπτά να χτυπήσουμε. Γνωρίζαμε ότι δεν μπορούσαμε να διαλύσουμε τις παραδοσιακά μεγάλες δυνάμεις και έτσι όταν το παιχνίδι έφτανε στο τέλος και βρισκόμασταν έξι και δέκα πόντους πίσω ήμασταν μέσα στο στόχο και έπρεπε να τα δώσουμε όλα. Μάλιστα σε όλα τα σημαντικά παιχνίδια βρισκόμασταν πίσω στο σκορ προς το τέλος, ευτυχώς όμως καταφέραμε και τα ανατρέψαμε. Κάποιοι από τους παίχτες που ξεχώριζαν τότε ήταν ο Γκάλης, ο Γιαννάκης, ο Χριστοδούλου, ο Φασούλας ο Καμπούρης και ο Φιλίππου.» Σε ερώτηση που δέχτηκε σχετικά με το τι είπε στους παίχτες του πριν τη παράταση του μεγάλου τελικού απέναντι στην Σοβιετική Ένωση και τα συναισθήματα του στο σουτ του Γιοβάϊσα απάντησε: «Θα σας πω με ειλικρίνεια ότι μέχρι η μπάλα να χτυπήσει στη γωνία του ταμπλό πήγε η ψυχή μου στην Κούλουρη, πραγματικά δε θα το ξεχάσω ποτέ η συνέχεια δεν περιγράφεται. Όταν ξεκίνησε η παράταση είχαμε πολύ μεγάλες απώλειες, μας έλειπε ο οργανωτής μας(σ.σ Παναγιώτης Γιαννάκης) και ο ψηλός μας (σ.σ Παναγιώτης Φασούλας). Σίγουρα είχαμε τους Γκάλη και Χριστοδούλου όμως όπως σας είπα το άθλημα είναι ομαδικό. Η ομάδα δεν πρέπει να στηρίζεται αποκλειστικά σε δύο-τρεις παίχτες, πρέπει και οι δώδεκα να είναι ετοιμοπόλεμοι. Αυτό άλλωστε είναι και ένα μεγάλο στοίχημα του προπονητή. Οι παίχτες μου μπήκαν στη παράταση και κάνανε προσωπική υπέρβαση.»Όταν του ζητήθηκε να κάνει ένα σχόλιο για τις διαφορές που είχε ο Γκάλης με τον Γιαννάκη και τη φήμη ότι δεν μιλιόντουσαν σχολίασε : «Είναι αλήθεια ότι είχε ξεκινήσει μια κόντρα από το σωματείο τους όμως εγώ δεν την άφησα να αναπτυχθεί. Και οι δύο τους συνεργάστηκαν άψογα μέσα κα έξω από τις τέσσερις γραμμές και για αυτό δεν μπορώ να έχω κανένα παράπονο. »Όταν του ζητήθηκε να κάνει ένα σχόλιο για τις διαφορές που έχει η προπόνηση σήμερα σε σχέση με τα παλαιότερα χρόνια σχολίασε πως : « Κατά τη γνώμη μου η προπόνηση σήμερα έχει γίνει πιο επιστημονική. Όμως, όπως και σήμερα έτσι και τότε η προπόνηση ήταν πολύ σκληρή. Δεν αναφέρομαι στον όγκο δουλειάς αλλά στην ισορροπία που πρέπει να εξασφαλίσει ένας αθλητής που αγωνίζεται σε εφτά παιχνίδια μέσα δέκα μέρες. Την σωστή υποδομή που πρέπει να διαθέτει για να μπορέσει να ανταπεξέλθει όσο το δυνατόν καλύτερα σε ένα σημαντικό τουρνουά.»Σε ερώτηση που δέχτηκε σχετικά με ποιον προπονητή θεωρεί πιο ολοκληρωμένο ανάμεσα στον Ντούσαν Ίβκοβιτς και τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς απάντησε: «Και οι δύο είναι εξαιρετικοί. Εγώ ξεχωρίζω τους προπονητές σε δύο κατηγορίες στους «δασκάλους» και στους προπονητές αποτελεσμάτων. Για μένα πρώτο και κυριότερο στοιχείο είναι η διδασκαλία, αλλιώς πως θα συνεχιστεί και το μπάσκετ χωρίς το νέο αίμα, δε γίνεται. Το δεύτερο είναι να μπορέσει να ενώσει τους παίχτες του, να τους πείσει να παίζουν κάτω από συγκεκριμένες οδηγίες και μέσα από την ομαδική προσπάθεια να έρθουν και οι διακρίσεις. Αυτοί οι δύο που ανέφερες συνδυάζουν και τις δύο κατηγορίες οπότε και δεν μπορώ να τους ξεχωρίσω είναι αδιαμφισβήτητα σπουδαίοι προπονητές.»Σε ερώτηση που δέχτηκε σχετικά με το αν μπορούσε να γυρίσει το χρόνο πίσω στο 1987 και του εξασφαλίζαμε την κατάκτηση του τροπαίου ποιον από τους δύο Γκάλη ή Γιαννάκη θα ήθελε να έχει απάντησε: «Τον Φάνη Χριστοδούλου πρώτα απ’ όλους. Ήταν η αδυναμία μου. Δεν μπορώ να απαντήσω θεωρητικά γιατί τίποτα δε θα ήταν το ίδιο. Ο Γκάλης ήταν ο σκόρερ της ομάδας που τις δύσκολες στιγμές μας ξεμπλόκαρε όμως ο Γιαννάκης ήταν αυτός που του έδινε τις πάσες και έπαιζε εξαιρετική άμυνα, αυτά του τα αναγνωρίζει και ο Νίκος (σ.σ Γκάλης). Μια ακόμη μεγάλη αδυναμία που είχα ήταν και ο Φραγκίσκος (σ.σ Αλβέρτης) στο ξεκίνημα του στον Παναθηναϊκό. Τότε είχα πει ότι θα γίνει σπουδαίος και δεν με διέψευσε. Ο Φραγκίσκος εκτός από ένα μεγάλο κεφάλαιο του Ελληνικού μπάσκετ είναι μια μεγάλη προσωπικότητα και έξω από το μπάσκετ.»Αφού ολοκληρώθηκαν οι ερωτήσεις, το λόγο πήρε ο Δημήτρης Παπανικολάου δηλώνοντας: «Όταν ο coach οδήγησε την Εθνική στην κατάκτηση της πρώτης θέσης ήμουνα δέκα χρονών και βγήκα στους δρόμους να πανηγυρίσω. Αυτή η επιτυχία ήταν το έναυσμα για την δική μας καριέρα και θέλω να τον ευχαριστήσω για αυτό αλλά και για την τιμή που μας κάνει σήμερα να βρίσκεται εδώ. Οι ιδρυτές αφού ευχαρίστησαν θερμά τον coach τόνισαν πως η ανταπόκριση των παιδιών είναι το κίνητρο για να συνεχίσουν την προσπάθεια τους με ενθουσιασμό και υποσχέθηκαν στους νεαρούς αθλητές ότι θα ακολουθήσουν περισσότερες εκπλήξεις τις υπόλοιπες μέρες του 2ου Triple Crown Basketball Camp.
Αθήνας του 1987, Κώστα Πολίτη. H επίσκεψη του πραγματοποιήθηκε το μεσημέρι της Πέμπτης (01-07-2010), στο 2ο Triple Crown Basketball Camp ύστερα από πρόσκληση που δέχτηκε από τους ιδρυτές του, Φραγκίσκο Αλβέρτη, Δημήτρη Παπανικολάου και Ευθύμη Ρεντζιά.Ο Κώστας Πολίτης αφού μίλησε για την πορεία του στο χώρο δέχθηκε καταιγισμό ερωτήσεων από τους νεαρούς αθλητές και φωτογραφήθηκε μαζί τους δηλώνοντας:«Καταρχάς χαίρομαι πολύ που βρίσκομαι σήμερα εδώ ανάμεσα σας. Τα παιδιά τα γνωρίζω πολύ καλά (σ.σ Φραγκίσκο Αλβέρτη, Δημήτρη Παπανικολάου, Ευθύμη Ρεντζιά) όμως δεν ήξερα τις εγκαταστάσεις που προπονείστε και είναι πραγματικά εκπληκτικές. Βλέποντας την προσπάθεια που γίνεται εδώ θα πρέπει να νιώθετε πολύ τυχεροί που οι γονείς σας, σας δίνουν τη δυνατότητα να συμμετέχετε σε ένα τέτοιο Camp και να ξεκινήσετε την πορεία σας στο άθλημα με τα καλύτερα εφόδια. Όμως θα πρέπει να δουλεύετε και μόνοι σας και να παίρνετε συνέχεια διαφορετικές παραστάσεις, άλλωστε η τεχνολογία σήμερα σας διευκολύνει αφάνταστα. Θα πρέπει να γνωρίζετε ότι τα αστέρια δε γεννιούνται αλλά γίνονται, μετά από σκληρή και προγραμματισμένη δουλειά. Για παράδειγμα ο Michael Jordan, ο Νίκος Γκάλης και ο Δημήτρης Παπανικολάου ήτανε τρεις αθλητές που δεν γεννήθηκαν επαγγελματίες αθλητές όμως δούλεψαν πολύ σκληρά και με συγκεκριμένους στόχους μέχρι που τους πέτυχαν. Το μπάσκετ είναι ένα πολύ συναρπαστικό άθλημα και κύριο στοιχείο του είναι η ομαδικότητα. Ίσως τώρα λόγω ηλικίας δεν μπορείτε να το καταλάβετε όμως το μπάσκετ θα σας βοηθήσει να μπείτε πιο ομαλά στην κοινωνία. Θα μάθετε να συναγωνίζεστε και να συνεργάζεστε, να δουλεύετε τα ταλέντα σας και να στοχεύετε πάντα στο καλύτερο. Σε μια ομάδα χρειάζονται όλοι και αυτός με το ταλέντο του σουτ και αυτός με το ταλέντο της πάσας και αυτός με το ταλέντο της άμυνας. Θα πρέπει να μάθετε να βάζετε την ομάδα πάνω από την προσωπική σας επιτυχία γιατί μόνο τότε θα έχετε επιτύχει το στόχο σας. » Στη συνέχεια ακολούθησαν οι ερωτήσεις των παιδιών.Σε ερώτηση που δέχτηκε σχετικά με το ποίους παίχτες της Εθνικής ομάδας του 87’ θα ξεχώριζε απάντησε: « Τότε σίγουρα είχαμε καλούς παίχτες όμως δεν είχαμε το σημερινό βάθος που συναντάς στην Εθνική. Οι παίχτες μας ήξεραν πολύ καλά τι έπρεπε να κάνουν, η φιλοσοφία μας ήταν να κρατηθούμε κοντά στο σκορ κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού και τα τελευταία πέντε λεπτά να χτυπήσουμε. Γνωρίζαμε ότι δεν μπορούσαμε να διαλύσουμε τις παραδοσιακά μεγάλες δυνάμεις και έτσι όταν το παιχνίδι έφτανε στο τέλος και βρισκόμασταν έξι και δέκα πόντους πίσω ήμασταν μέσα στο στόχο και έπρεπε να τα δώσουμε όλα. Μάλιστα σε όλα τα σημαντικά παιχνίδια βρισκόμασταν πίσω στο σκορ προς το τέλος, ευτυχώς όμως καταφέραμε και τα ανατρέψαμε. Κάποιοι από τους παίχτες που ξεχώριζαν τότε ήταν ο Γκάλης, ο Γιαννάκης, ο Χριστοδούλου, ο Φασούλας ο Καμπούρης και ο Φιλίππου.» Σε ερώτηση που δέχτηκε σχετικά με το τι είπε στους παίχτες του πριν τη παράταση του μεγάλου τελικού απέναντι στην Σοβιετική Ένωση και τα συναισθήματα του στο σουτ του Γιοβάϊσα απάντησε: «Θα σας πω με ειλικρίνεια ότι μέχρι η μπάλα να χτυπήσει στη γωνία του ταμπλό πήγε η ψυχή μου στην Κούλουρη, πραγματικά δε θα το ξεχάσω ποτέ η συνέχεια δεν περιγράφεται. Όταν ξεκίνησε η παράταση είχαμε πολύ μεγάλες απώλειες, μας έλειπε ο οργανωτής μας(σ.σ Παναγιώτης Γιαννάκης) και ο ψηλός μας (σ.σ Παναγιώτης Φασούλας). Σίγουρα είχαμε τους Γκάλη και Χριστοδούλου όμως όπως σας είπα το άθλημα είναι ομαδικό. Η ομάδα δεν πρέπει να στηρίζεται αποκλειστικά σε δύο-τρεις παίχτες, πρέπει και οι δώδεκα να είναι ετοιμοπόλεμοι. Αυτό άλλωστε είναι και ένα μεγάλο στοίχημα του προπονητή. Οι παίχτες μου μπήκαν στη παράταση και κάνανε προσωπική υπέρβαση.»Όταν του ζητήθηκε να κάνει ένα σχόλιο για τις διαφορές που είχε ο Γκάλης με τον Γιαννάκη και τη φήμη ότι δεν μιλιόντουσαν σχολίασε : «Είναι αλήθεια ότι είχε ξεκινήσει μια κόντρα από το σωματείο τους όμως εγώ δεν την άφησα να αναπτυχθεί. Και οι δύο τους συνεργάστηκαν άψογα μέσα κα έξω από τις τέσσερις γραμμές και για αυτό δεν μπορώ να έχω κανένα παράπονο. »Όταν του ζητήθηκε να κάνει ένα σχόλιο για τις διαφορές που έχει η προπόνηση σήμερα σε σχέση με τα παλαιότερα χρόνια σχολίασε πως : « Κατά τη γνώμη μου η προπόνηση σήμερα έχει γίνει πιο επιστημονική. Όμως, όπως και σήμερα έτσι και τότε η προπόνηση ήταν πολύ σκληρή. Δεν αναφέρομαι στον όγκο δουλειάς αλλά στην ισορροπία που πρέπει να εξασφαλίσει ένας αθλητής που αγωνίζεται σε εφτά παιχνίδια μέσα δέκα μέρες. Την σωστή υποδομή που πρέπει να διαθέτει για να μπορέσει να ανταπεξέλθει όσο το δυνατόν καλύτερα σε ένα σημαντικό τουρνουά.»Σε ερώτηση που δέχτηκε σχετικά με ποιον προπονητή θεωρεί πιο ολοκληρωμένο ανάμεσα στον Ντούσαν Ίβκοβιτς και τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς απάντησε: «Και οι δύο είναι εξαιρετικοί. Εγώ ξεχωρίζω τους προπονητές σε δύο κατηγορίες στους «δασκάλους» και στους προπονητές αποτελεσμάτων. Για μένα πρώτο και κυριότερο στοιχείο είναι η διδασκαλία, αλλιώς πως θα συνεχιστεί και το μπάσκετ χωρίς το νέο αίμα, δε γίνεται. Το δεύτερο είναι να μπορέσει να ενώσει τους παίχτες του, να τους πείσει να παίζουν κάτω από συγκεκριμένες οδηγίες και μέσα από την ομαδική προσπάθεια να έρθουν και οι διακρίσεις. Αυτοί οι δύο που ανέφερες συνδυάζουν και τις δύο κατηγορίες οπότε και δεν μπορώ να τους ξεχωρίσω είναι αδιαμφισβήτητα σπουδαίοι προπονητές.»Σε ερώτηση που δέχτηκε σχετικά με το αν μπορούσε να γυρίσει το χρόνο πίσω στο 1987 και του εξασφαλίζαμε την κατάκτηση του τροπαίου ποιον από τους δύο Γκάλη ή Γιαννάκη θα ήθελε να έχει απάντησε: «Τον Φάνη Χριστοδούλου πρώτα απ’ όλους. Ήταν η αδυναμία μου. Δεν μπορώ να απαντήσω θεωρητικά γιατί τίποτα δε θα ήταν το ίδιο. Ο Γκάλης ήταν ο σκόρερ της ομάδας που τις δύσκολες στιγμές μας ξεμπλόκαρε όμως ο Γιαννάκης ήταν αυτός που του έδινε τις πάσες και έπαιζε εξαιρετική άμυνα, αυτά του τα αναγνωρίζει και ο Νίκος (σ.σ Γκάλης). Μια ακόμη μεγάλη αδυναμία που είχα ήταν και ο Φραγκίσκος (σ.σ Αλβέρτης) στο ξεκίνημα του στον Παναθηναϊκό. Τότε είχα πει ότι θα γίνει σπουδαίος και δεν με διέψευσε. Ο Φραγκίσκος εκτός από ένα μεγάλο κεφάλαιο του Ελληνικού μπάσκετ είναι μια μεγάλη προσωπικότητα και έξω από το μπάσκετ.»Αφού ολοκληρώθηκαν οι ερωτήσεις, το λόγο πήρε ο Δημήτρης Παπανικολάου δηλώνοντας: «Όταν ο coach οδήγησε την Εθνική στην κατάκτηση της πρώτης θέσης ήμουνα δέκα χρονών και βγήκα στους δρόμους να πανηγυρίσω. Αυτή η επιτυχία ήταν το έναυσμα για την δική μας καριέρα και θέλω να τον ευχαριστήσω για αυτό αλλά και για την τιμή που μας κάνει σήμερα να βρίσκεται εδώ. Οι ιδρυτές αφού ευχαρίστησαν θερμά τον coach τόνισαν πως η ανταπόκριση των παιδιών είναι το κίνητρο για να συνεχίσουν την προσπάθεια τους με ενθουσιασμό και υποσχέθηκαν στους νεαρούς αθλητές ότι θα ακολουθήσουν περισσότερες εκπλήξεις τις υπόλοιπες μέρες του 2ου Triple Crown Basketball Camp.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου