Φως στις σκιές του Final Four

Του Τάκη Πανούλια

15/05/2012

Με πιο ήρεμη σκέψη πλέον και έχοντας περάσει αρκετός χρόνος από την κατάκτηση της Euroleague από τον Ολυμπιακό είμαστε σε θέση να αναλύσουμε τα γεγονότα πιο λογικά και να καταλήξουμε σε πιοορθά συμπεράσματα. Βουλεύου βραδέως (Να μη βιάζεσαι να αποφασίσεις) που έλεγε και ο Ισοκράτης… Αυτό εννοούσαμε με τοφως στις σκιές του τίτλου παραπάνω.

12 λεπτά

Μετά από 28 ολόκληρα λεπτά από ένα σκληρό και κουραστικό παιχνίδιαπέναντι στην ομάδα που έμοιαζε προορισμένη από την μοίρα να κερδίσει τον τίτλο όλα έδειχναν να σβήνουν. Ο παλμός στην εξέδρα, η σπίθα στα μάτια, η θέληση και η ενέργεια στο σώμα. Το παιχνίδι έμοιαζε να γλιστρά σιγά - σιγά από τα χέρια τους αφού η διαφορά είχε φθάσει στο +19 μετά το καλάθι του Shvedστον αιφνιδιασμό.  

Προχωρώντας προς τον πάγκο για το time out που είχε καλέσει εσπευσμένα ο προπονητής τους Dusan Ivkovic έμοιαζαν αποπροσανατολισμένοι με τα βλέμματα γεμάτα σύγχυση.  

Για μια ομάδα νεανική και άπειρη που είχε βιώσει ήδη απρόσμενη επιτυχία όλα έδειχναν να τελειώνουν. Άλλωστε η ομάδα είχε κάνει ήδη την υπέρβαση της.  

"Δεν μπορεί κανείς να μας κατηγορήσει ότι δεν το παλέψαμε". Ίσως έφθασε η στιγμή να χάσουμε…

Τα σημάδια είναι ολοφάνερα. Το καλάθι φαίνετε σαν δαχτυλήθρα, οι βολές δεν μπαίνουν, από κοντά είναι δύσκολο και πάντα ένα χέρι μας προλαβαίνει, οι πάσες δεν πάνε εκεί που θέλουμε, η άμυνα μας μαλάκωσε.  "Αν κάποιος πετύχει ένα μεγάλο σουτ… ίσως να μαζέψουμε την διαφορά. Ακόμα και ο Σπανούλης δείχνει εγκλωβισμένος και κουρασμένος".  

"Χρειαζόμαστε μια καλή φάση και μπορούμε να το γυρίσουμε. Έχει πολύ χρόνο ακόμα αλλά πρέπει να πάρετε τα σουτ που σας δίνουν με αυτοπεποίθηση και χωρίς σκέψη. Κουρασμένοι είναι και αυτοί. Πιέστε τους όσο μπορείτε και ειδικά τον τρελό τον Teodosic". Η φωνή του δεν έδειχνε δισταγμό και έδωσε και εντολή να ξεκουραστεί ο Σπανούλης και να περάσει στην θέση του ο Μάντζαρης.  

Οι περισσότεροι σκέφτηκαν… πετάει λευκή πετσέτα ο Duda… Η νέα πεντάδαΜάντζαρης - Σλούκας - Keselj - Πρίντεζης - Hines. Η ομαδική δουλειά κάνει την ομάδα να δουλεύει.

"Σε τελική ανάλυση τι έχουμε να χάσουμε. Ας πάει η διαφορά κάτω από το διψήφιο και βλέπουμε. Αν τρελάνουμε τον Teodosic κάτι γίνεται".

Τα παραπάνω γεγονότα ή σκέψεις μπορεί να μην έχουν καμιά (ή λίγη) σχέση με πραγματικά πρόσωπα και καταστάσεις που λένε και στις ταινίες. Μπορεί και να έχουν.

Η αντίδραση

Ο Ολυμπιακός μια ομάδα που έπαιξε άμυνα μέχρι θανάτου, που πέτυχε μεγάλα σουτ, που αρνήθηκε να χάσει έκανε μια από τις μεγαλύτερες ανατροπές στην ιστορία του θεσμού.  Από το +19 έκανε ένα επιμέρους σκορ 28-8 και με το σουτ (ένα γλυκό floater) του Πρίντεζη στο τέλος τιμώρησε το φαβορί για την αλαζονεία του, για την αφέλεια του και την ευθυνοφοβία του.  

Ο προπονητής των "κόκκινων" Dusan Ivkovic έκανε αυτό που θα έκανε κάθε προπονητής που το παλεύει και έχει στο μυαλό του τακτικές σκέψεις για κάθε σενάριο όσο δύσκολο και αν φαντάζει. Έβγαλε τον Σπανούλη που ήταν κουρασμένος και εγκλωβισμένος σε εκείνο το σημείο, έβαλε πέντε παίκτες ικανούς να πιέσουν αφόρητα για να ωθήσει σε κατάχρηση ντρίπλας τους αντίπαλους περιφερειακούς, ρίσκαρε στα σουτ, και έβγαλε τους Ρώσους από την άνετη ζώνη.  

Με την απουσία του Σπανούλη οι νεαροί περιφερειακοί ξόρκισαν την αμφιβολία στην εκδήλωση επιθέσεων, ανέβασαν ρυθμό, και άφησαν το εαυτό τους να παίξει με ροή σε αντίθεση με τα προηγούμενα λεπτά. Πέτυχαν μεγάλα σουτ, γέμισαν αυτοπεποίθηση και το παιχνίδι ξέφυγε πράγμα που συνέφερε τον Ολυμπιακό. Μπήκε και ο Παπανικολάου (ο πραγματικός MVP) που ήταν εξ αρχής εξαιρετικός. Η διαφορά έπεσε αρχικά σε μονοψήφιο και μετά όλα έγιναν ξεκάθαρα.   

Η έλλειψη αντίδρασης

Η CSKA (συνολικά) για να τα λέμε ωμά έκανε το πρώτο λάθος όταν βλέποντας το ταμπλό να γράφει 53-34 στο 28' πίστεψε ότι όλα τελείωσαν. Δώδεκα λεπτά στο μπάσκετ είναι μια αιωνιότητα! Η κίνηση δε του αντίπαλου πάγκου μπορεί και να ερμηνεύτηκε σαν λευκή πετσέτα. Πριν καλά-καλά το πάρουν χαμπάρι, και ο Jonas Kazlauskas, ο Ολυμπιακός βρισκόταν σε απόσταση αναπνοής.

Με το παιχνίδι πλέον να έχει γίνει ντέρμπι όλα άλλαξαν. Οι Ρώσοι είχαν πλέον το άγχος με το διαφαινόμενο κάζο να είναι ορατό. Ο Teodosic ήταν ο συνεπής (ασυνεπής) γνωστός παίκτης, τρελάθηκε και τρέλανε και όλη την ομάδα του. Έκανε λάθη, σούταρε βιαστικά (το σύνδρομο του ήρωα), ακόμα άφηνε τα ψηλάguard της ομάδας στο κατέβασμα και χάθηκε κάθε οργάνωση.  

Ο Kazlauskas τον άφησε μέσα ενώ μπορούσε να πάει και με τον Gordon και τονShved και να ηρεμήσει τον σέρβο έστω και για λίγο. Το mismatch ειδικά τουSiskauskas στο χαμηλό post που όποτε το επιχείρησαν προηγουμένως ήταν απόλυτα επιτυχημένο ξεχάστηκε και έμεινε απλή αναφορά στο playbook τουcoach.  

Ούτε και στις υπόλοιπες αλλαγές ήταν στα mismatch με τον Krstic να μην ακουμπά την μπάλα. Όλα αυτά απέναντι σε μια πεντάδα πυγμαίων που είχε οΟλυμπιακός μέσα στο παρκέ. Αν όμως δεν εκμεταλλεύεται την διαφορά ύψουςμπροστά στην άμυνα οι "πυγμαίοι" είναι επικίνδυνοι. Τρέχουν καισουτάρουν τα άτιμα ανθρωπάκια και αν ανέβουν και ψυχολογικά άντε να τους προλάβεις. Μόλις τελείωσαν και τα τρίποντα, αφού πλέον η μπάλα ζύγιζε έναν τόνο τα πράγματα έγιναν εφιαλτικά.

Ήλθε και το αλατοπίπερο με τα "ποσταρίσματα" του Πρίντεζη που έδωσε πόντους (επιτέλους) από κοντά βασιζόμενος στην ταχύτητα εκτέλεσης του και έδεσε το γλυκό. Το τέλος είναι γνωστό και έχει γίνει η περιγραφή του με λόγια και με εικόνα από παρά πολλούς. Ο Ολυμπιακός πρωταθλητής Ευρώπης…   

Το φως έδειξε

• Ότι ο Dusan Ivkovic από την περυσινή ομάδα που είχε πολλά μεγάλα ονόματα, έφτιαξε μια ομάδα με επίκεντρό τον Σπανούλη και πολλούς νέους ταλαντούχους παίκτες με δίψα για διάκριση και έτοιμη να δουλέψει σκληρά. Χωρίς τις ιδιοτροπίεςτης περυσινής ομάδας αλλά με ταλέντο, νεανικό ενθουσιασμό, διάθεση για δουλειά και προσφορά. Η ανατροπή μπορεί να και να μην είχε γίνει ή να προέκυψε, αλλά η ομάδα που έφτιαξε ο Ivkovic δεν έτυχε… αλλά πέτυχε. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να το αρνηθεί κανείς.

• Ο Jonas Kazlauskas ηττήθηκε κατά κράτος και από τους δύο masters στο λεγόμενο "σκάκι" (δεν είναι αλλά ας το ανεχτούμε το κλισέ) των προπονητών. Γιατί στην ουσία ο Λιθουανός "έχασε" και στα δύο παιχνίδια. Η αντίδραση του στο πλάνο "αποστολή αυτοκτονία" του Ολυμπιακού τον έπιασε απροετοίμαστο. Ότι έκανε η ελληνική ομάδα ήταν λογική αντίδραση και τα είχε ξανακάνει.

• Ο Teodosic απέδειξε ότι είναι αυτό που οι αμερικάνοι ονομάζουν streaky shooter. Δηλαδή ο παίκτης που μπορεί να πετύχει συνεχόμενα καλάθια αλλά και να σε καταστρέψει με συνεχόμενα άστοχα. Αν βάλουμε και στην εξίσωση τις αμυντικές αδυναμίες αλλά και την έλλειψη αυτοελέγχου τότε έχουμε μια πλήρη εικόνα.

Τουλάχιστον το ελληνικό μπάσκετ δουλεύει…(αυτό το έκλεψα από κάποιο σχόλιο έλληνα ομογενή!!!)

Να μην ξεχάσουμε ότι ήταν ο 13ος τελικός με συμμετοχή ελληνικής ομάδαςστα τελευταία 20 χρόνια. Πέρυσι το είχε πάρει ο Παναθηναϊκός να μην το ξεχνάμε (συνολικά 6 φορές). Ο Ολυμπιακός το έχει ξαναπάρει (το 1997) πάλι με προπονητή τον Ivkovic!!! Όπως επίσης τo έχει πάρει και η AEK παιδιά.  

Το αναφέρω αυτό γιατί πολλοί δημοσιογράφοι από άλλο χώρο που κατά καιρούς αναφέρονται απαξιωτικά στο μπάσκετ (το αποκαλούν μπασκετάκι), άρχισαν τις αναλύσεις για την ψυχή των παιδιών του Ολυμπιακού, τα έπη του Ομήρου και τοέπος του Γκιλγκαμές.  

Σιγά παιδιά μας πήραν τα κλάματα. Το μπάσκετ είναι συνηθισμένο στις επιτυχίες (ομάδες και εθνική)…  Α, και δεν είναι και η απάντηση στους Ευρωπαίους για το μνημόνιο. Η χαρά έρχεται από την συμμετοχή (για τους συμμετέχοντες) και από την μαγεία του θεάματος για όλους εμάς τους υπόλοιπους που το παρακολουθήσαμε.

Αξίζουν συγχαρητήρια στην ομάδα του Ολυμπιακού και πάρτε θέση για τους τελικούς…