Σταχτοπούτες, παραμύθια και δράκοι

του Τάκη Πανούλια 

Είναι περίεργο πράγμα ο χρόνος. Τον μετράμε και τον σημειώνουμε και ζούμε μέσα στην ροή του. Παρόλα αυτά δεν μπορούμε να τον επηρεάσουμε. Ούτε να τον επιβραδύνουμε ούτε να τον επιταχύνουμε, ή μπορούμε; (Eisenheim στην ταινία The Illusionist). 

Δεν θα ήθελαν για παράδειγμα οι Ολυμπιακοί να τον επιβραδύνουν για να απολαύσουν την στιγμή της κατάκτησης του τίτλου; Αντίθετα οι Παναθηναϊκοί δεν θα ήθελαν να περάσει γρήγορα αυτή η στιγμή και να βρεθούν ξανά στην κορυφή όπως είχαν συνηθίσει. 

Βέβαια ο καθένας μετράει τον χρόνο με το δικό του ρολόι. Θα μου πείτε τι σχέση έχουν όλα αυτά με το μπάσκετ και τον απόηχο της σειρά των τελικών; Έχουν και παραέχουν καθώς αρκετές ώρες μετά μπορούμε να εκτιμήσουμε τα πράγματα με διαφορετικά συναισθήματα από πριν.

Ο Αριστοτέλης έλεγε πως "ζούμε με συναισθήματα, όχι με τις ώρες στο ηλιακό ρολόι. Θα έπρεπε να μετράμε το χρόνο με τους χτύπους της καρδιάς″. Αλλά τα συναισθήματα αλλάζουν και σειρά παίρνει κaι η λογική.

Cinderella Story

Η έκφραση "Cinderella Story" στα δρώμενα του αθλητισμού στις Ηνωμένες Πολιτείες παραπέμπει σε μια ομάδα ή και παίκτη ακόμα που πετυχαίνει πολύ περισσότερα πράγματα σε ένα πρωτάθλημα ή στην καριέρα της/του από ότι αρχικά είχε προβλεφθεί (overachiever).

Δηλαδή η ομάδα ή ο αθλητής ξεπερνά τις προσδοκίες όλων και κατορθώνει αυτό που φάνταζε εξαιρετικά δύσκολο έως ακατόρθωτο.

Οι "σταχτοπούτες″ του αθλητισμού όπως είναι λογικό δεν είναι πολλές αλλιώς δεν θα ήταν σταχτοπούτες. Συνήθως αρχίζει να τις παίρνει κανείς χαμπάρι προς το τέλος της πορεία τους και τότε οι φίλαθλοι και τα μέσα ενημέρωσης, που πεθαίνουν για τέτοιες ιστορίες, τις αποθεώνουν με επαινετικά σχόλια. Δαυίδ εναντίον Γολιάθ, ο φονέας των γιγάντων!

Λέγεται πως ο όρος αυτός χρησιμοποιήθηκε αρχικά το 1939 αλλά έγινε γνωστός μετά από την κατάκτηση του τίτλου του NCAA στο Basketball το 1950 από το City College of New York (Wikipedia).

Σε μένα έχει μείνει η κατάκτηση του τίτλου του NCAA από το πανεπιστήμιο του North Caroline State, του μακαρίτη Joe Valvano, εναντίον των Houston Cougars της επονομαζόμενης και Phi Slama Jama μιας σούπερ αθλητικής ομάδα που ήταν και το απόλυτο φαβορί.

Με τον Clyde Drexler και τον Hakeem Olajuwon, όλοι περίμεναν να επικρατήσουν εύκολα αλλά το NC State έκλεψε ην νίκη όταν μετά από ένα air ball του Whittenburg ο Lorenzo Charles έπιασε την μπάλα στον αέρα και με κάρφωμα έκανε το 54-52 για το πιο συναρπαστικό τελικό στην ιστορία του NCAA.

Εκτός από τον όρο "Cinderella Story" συνήθης είναι και ο όρος "Miracle" για τις εκπλήξεις στον αθλητισμό.

Στην Αγγλία βέβαια ο όρος "Cinderella" υποδηλώνει κάποιας ομάδας που βρίσκεται στην σκιά κάποιας άλλης ή δεν αποδίδει. Δεν μιλάμε για αυτή την ερμηνεία όπως καταλαβαίνετε.

Μιλάμε για την "σαν παραμύθι πορεία″ του Ολυμπιακού που όπως όλες οι σταχτοπούτες μετά από μια δύσκολη περίοδο εξιλεώνονται με εξαιρετική απόδοση για κάποιο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. 

Πέρασαν πολλά χρόνια

Για να καταλάβουμε πως έχει η κατάσταση ο Ολυμπιακός πήρε το τελευταίο του πρωτάθλημα Ελλάδας το 1997 πριν από 15 χρόνια!

Ο Πρίντεζης ήταν 13, ο Σπανούλης 15 και ο Παπανικολάου μόλις 7 χρονών. Ο Καλάθης ήταν 12, ο Διαμαντίδης στα 17. Λογικό ήταν να πανηγυριστεί έξαλλα η νίκη επί του μόνιμου πρωταθλητή Παναθηναϊκού.

Ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι η επιστροφή στο πρωτάθλημα συνοδεύτηκε με την κατάκτηση της Euroleague που και αυτό είχε γίνει πριν από 15 χρόνια με προπονητή πάλι τον Dusan Ivkovic!

Πάνω στο χτίσιμο

Όλα αυτά σε μια χρόνιά που όλοι αναγνώριζαν ότι ήταν περισσότερη χρονιά ανοικοδόμησης παρά διεκδίκησης υψηλών στόχων. Ήταν μεγάλη έκπληξη και όσοι διατείνονται τώρα ότι πίστευαν εξαρχής το λιγότερο υπερβάλουν. Σε αυτούς συμπεριλαμβάνονται και οι Αγγελόπουλοι. Γιατί αν είχαν τέτοια γνώση των πραγμάτων φανταστείτε τι θα είχαν κάνει με πολλαπλάσιο προϋπολογισμό.

Όμως σημασία έχει ότι επέμειναν και από αυτό ήλθε τελικά η δικαίωση. Από το ότι παρέμειναν.

Όπως είχα γράψει είναι μια ομάδα που προέκυψε μέσα από συμπτώσεις, επίμονη προσπάθεια και "μικρούς ήρωες″ που ξεπήδησαν από του πουθενά. Ενάντια σε κάθε λογική, προγνωστικά και δυνατούς αντιπάλους.

Μια ομάδα που ίδρωσε να περάσει από το Top 16 ξαφνικά φόρεσε το "μαγικό γοβάκι″ και ξεκίνησε μια ξέφρενη πορεία σαν μια ομάδα ταγμένη από την μοίρα σε ιερή αποστολή. Όλα τα υπόλοιπα είναι ιστορία. 

Πιστεύω ότι όλα ξεκίνησαν λίγο πριν την πρόκριση με την Siena αλλά το αποκορύφωμα για την επιβεβαίωση της απίστευτης ιστορίας ήταν η αυτοκτονία της CSKA του Jonas Kazlauskas που αιφνιδιάστηκε και πιάστηκε στον ύπνο. Ήταν η ανατροπή του -19 που έδωσε τσαμπουκά και λάμψη στους κόκκινους που έλειπε έως εκείνη την στιγμή.

Γιατί κατέγραψε την πορεία του προς τον τελικό που μπορεί να χανόταν (άδικα μεν) αν το αποτέλεσμα του τελικού ήταν διαφορετικό. Ο Ευρωπαϊκός τίτλος δικαίωσε την προηγούμενη προσπάθεια παικτών και προπονητή.

Ο μύθος

Εκτός από το παραμύθι υπάρχει και ο μύθος. Το αντίπαλο δέος που χρόνια τώρα έχτισε μια ιστορία (με αυτή την έννοια του μύθου) που τον κατατάσσει στις κορυφαίες ομάδες τις Ευρωπαϊκής ιστορίας του μπάσκετ.     

     

Αν και ήταν σε μειονεκτική θέση από πολλές απόψεις πολέμησε σκληρά πριν παραδώσει τα σκήπτρα. Ακόμα και στην κακή του ημέρα, ήταν ικανός να τρομάξει τον αντίπαλο. Θυμηθείτε απλά στο -4, μετά το τρίποντο του Περπέρογλου, την στιγμή που επιχειρούσε το τρίποντο ο Καλάθης. Την σιγή που επικράτησε στο ΣΕΦ και τους εφιάλτες που ξύπνησαν προς στιγμή.

Τα 16 χρόνια στην κορυφή της Ευρώπης δεν είναι κάτι που το έχουν καταφέρει πολλές ομάδες σε όλα τα αθλήματα. Και μιλάμε για τεράστια μεγέθη που όπου μπορούν επιβάλλονται. Δυναστείες δεν είναι εύκολο να δημιουργηθούν τόσο εύκολα.

Είναι πως βλέπουμε τα πράγματα

Στο άρθρο του, Τί (δεν) μάθαμε, ο Γιώργος ο Κογκαλίδης κάνει μια προσπάθεια να εξηγήσει τα κακώς κείμενα σε μια στιγμή που πολλοί, αντί να αποθεώνουν τους νικητές και να αποδίδουν σεβασμό στους ηττημένους, επιδίδονται στο γνωστή άρρωστη αντιπαράθεση χαμηλού επιπέδου προσπαθώντας να γελοιοποιήσουν στην κυριολεξία τον αντίπαλο.  

Δεν μιλάμε μεταξύ ορισμένων φιλάθλων που το γνωστό πρόβλημα έλλειψης αθλητικής παιδείας μας οδηγεί σε συμπεριφορές κακόγουστου reality και λεκτικές αντιπαραθέσεις όπου η επιχειρηματολογία είναι επιπέδου αμοιβάδας.

Αλλά σε "επίσημες″ φωνές που νομίζουν ότι παράλληλα με την κατάκτηση ενός τίτλου αποκομίζουν και το δικαίωμα στο να λένε ότι γουστάρουν. Συνήθως αν όχι πάντοτε δε είναι οι πρωταγωνιστές αλλά…οι άλλοι.

Δεν υποστηρίζω ούτε προσποιούμαι ότι μιλάω ή γράφω αντικειμενικά για τα αθλητικά δρώμενα. Ειδικά για τα παρεπόμενα γιατί η καθαρή τεχνική ανάλυση σε αποσυνδέει αρκετά από τις συλλογικές προτιμήσεις..

Όμως πιστεύω ότι σε αυτό το site προσπαθούμε όλοι να μην ενοχλούμε αυτόν που δεν συμφωνεί μαζί μας προσπαθώντας να του τσαλακώσουμε τα πιστεύω του χτυπώντας τον εκεί που πονάει. Δεν απευθυνόμαστε στα χαμηλότερα ένστικτα των οπαδών.       

Βέβαια ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζεται, να επιχειρηματολογεί και να διαφωνεί. Αρκεί να το κάνει σεβόμενος και τον απέναντι του.   

Μικροί ήρωες και δράκοι

         

Εγώ επί παραδείγματι δεν συμφωνώ ότι τα κρίσιμα σουτ στον πέμπτο τελικό τα πήρε ο Σπανούλης. Πέντε κρίσιμα καλάθια είχε ο αγώνας και κανένα δεν ήταν του Σπανούλη.

Το τρίποντο του παγωμένου Σλούκα (ένα και μοναδικό) μετέτρεψε το εύθραυστο 48-45 σε 51-45, το γκολ-φάουλ του Law και το τρίποντο από την κορυφή για το 60-51, το τρίποντο του Antic μετά από τη διείσδυση και πάσα του Παπαδόπουλου (!!!), και το επιθετικό ριμπάουντ του Παπανικολάου, μετά από δικό του άστοχο τρίποντο, που έδωσε στην συνέχεια την δυνατότητα στον Πρίντεζη να κάνει το 82-76 και να σφραγίσει την νίκη ήταν οι φάσεις κλειδιά.

Γενικά οι Ολυμπιακός είχε πολλούς μικρούς ήρωες που ξεπετάγονταν από το πουθενά σε όλη αυτή την πορεία του στο δεύτερο μισό της περιόδου και ειδικά στο φινάλε. Άλλοτε ο Σλούκας, ο Μάντζαρης, ο Law, οHines, ο Keselj μαζί με τον Σπανούλη και τους αναβαθμισμένους Πρίντεζη και Παπανικολάου.    

Η συνολική παρουσία του Λαρισαίου βέβαια στο 5^ο τελικό ήταν εξαιρετική και η πιο παραγωγική. Πολλοί είπαν ότι έδωσε απαντήσεις. Στα πολλά παιχνίδια εναντίον του Παναθηναϊκού που ήταν κακός όμως δεν έδωσε απαντήσεις οπότε τι λέμε τότε.

Προσωπικά επίσης θεωρώ ότι κακώς διάλεξε και την ημέρα να απαντήσει στην συνέντευξη τύπου. Δεν έχει ανάγκη να απολογηθεί σε κανέναν για τις επιλογές του αν νομίζει ότι έκανε το σωστό.  

Δεν περιμένεις να απαντήσεις όταν είσαι στα πάνω σου. Αντίθετα μπορείς να πεις αυτό που θέλεις ακόμα και όταν είσαι στα κάτω σου. Απλά γιατί αυτό νομίζεις ότι είναι σωστό.

Την παρουσία του θα την κρίνει η ιστορία και θα τον κατατάξει εκεί ακριβώς που του αξίζει.

Θέλετε ένα παράδειγμα όπου ξεκάθαρα υποκειμενικότητα καθορίζει ανάλογα την πράξη. Ο πανηγυρισμός του με το βγάλσιμο της γλώσσας από τους μεν θεωρήθηκε σαν κάτι φυσιολογικό. Αλήθεια είναι ότι το έχουν κάνει πολλοί αθλητές. Διαβάστε το άρθρο της Σοφίας της Ράμμου… Γλώσσα… έξω λοιπόν και θα καταλάβετε.

Για του πράσινους θεωρήθηκε η απόλυτη προσβολή και πρόκληση εναντίον της ομάδας που του πρόσφερε τόσα πολλά. Για μένα σημασία έχει να βλέπουμε τέτοια γεγονότα με το ίδιο μάτι από όποια πλευρά και αν γίνονται. Δεν τα κατακρίνουμε όταν τα κάνουν οι άλλοι και τα δικαιολογούμε όταν τα κάνουν οι δικοί μας και το αντίθετο. Απλά πράγματα.

Οι δράκοι

Το πρωτάθλημα είναι καθαρό ή δεν είναι παλικάρια. Δεν γίνεται να το καταγγέλλουμε όταν το χάνουμε και τον αποθεώνουμε όταν το κατακτούμε. Όταν πέρυσι οι Αγγελόπουλοι αποχωρούσαν (;) "αηδιασμένοι″ από τον Ολυμπιακό και το Ελληνικό μπάσκετ γιατί οι διαιτητικές αποφάσεις και οι γνωστές μεθοδεύσεις καθόρισαν τον πρωταθλητή τώρα αναθεώρησαν;

Πρόσφατα μάλιστα ο Σκινδήλιας, έλεγε τα ίδια για το πρωτάθλημα σε κάθε ευκαιρία στην κλήρωση των διαιτητών. Να καθάρισε το πρωτάθλημα σε μια εβδομάδα δεν το φαντάζομαι.

Από την άλλη δεν γίνεται το φετινό πρωτάθλημα να είναι βρώμικο και τα υπόλοιπα να ήταν σαν τις άσπρες περιστέρες. Όπως φυσικά και κανένας δεν το χαρίζει σε κανέναν γιατί απλούστατα δεν είναι πίτσα για να χαρίζεις στα κάμποσα ένα δώρο.

Οπότε να αφήσουμε το πρωτάθλημα στην ησυχία του και να αφοσιωθούμε στην καλύτερη οργάνωση του, στην αύξηση της ανταγωνιστικότητας του και στην καταπολέμηση των φαινομένων βίας.

Παλέψτε να το κατακτήσετε και αποδεχθείτε ότι ένας θα είναι ο νικητής. Θα έχει δε ιδιαίτερη αξία η κατάκτηση του αν σεβαστείτε ο ένας τον άλλον σαν άξιοι αντίπαλοι. Ακόμα και στο "που είσαι Θανάση″…"εδώ είμαι και φοράω παντελόνια″…βάλτε κανόνες.  

Ούτε οι Γιαννακόπουλοι χρειάζεται να σταθούν περισσότερο στο χαμένο πρωτάθλημα και αφού αποφασίσουν τι θα κάνουν να προχωρήσουν στην επόμενη ημέρα γιατί όπως είπε και ο Batiste η ζωή συνεχίζεται.

Η ζωή συνεχίζεται για όλους μας και το μπάσκετ πρέπει να είναι η διασκέδαση μας, με νεύρο και πάθος, αλλά χωρίς όλες τις ασχήμιες που θαμπώνουν την λάμψη του. Όλα έχουν τα όρια τους…ακόμα και το portal basketball…δείτε… 

Ας δούμε τα κριτήρια

του Τάκη Πανούλια

Είμαι σίγουρος ότι διαβάζοντας τον τίτλο το μυαλό σας πήγε αμέσως στην διαιτησία της σειράς των αγώνων για τους τελικούς της Α1. Άλλωστε είναι η αγαπημένη ατάκα του προπονητή των ερυθρολεύκων Dusan Ivkovic σε κάθε ήττα της ομάδας του.

Για την διαιτησία των αγώνων έχω άποψη αλλά θα περιοριστώ στο ότι τα "κριτήρια″ δεν είναι σε βάρος της ομάδας του. Αλλά θα δανειστώ την φράση του για να δούμε μια σειρά από άλλες παραμέτρους αυτής της σκληρής σειράς που από την αρχή "μύριζε″ ότι θα πάει μέχρι το τέλος.

Το κάνουμε αυτό πριν την διεξαγωγή του τελευταίου παιχνιδιού για να μην θεωρηθεί ότι μιλάμε εκ του ασφαλούς με βάση το αποτέλεσμα που θα προκύψει.         

Το rotation

Υπάρχει διάχυτη η εντύπωση ότι ο Ολυμπιακός χρησιμοποιεί περισσότερους παίκτες, έχει δηλαδή διασπορά λεπτών σε περισσότερους παίκτες. Πρόχειρα και βάζοντας σαν όριο τα 5 αγωνιστικά λεπτά (εξαίρεση ήταν το δεύτερο παιχνίδι) διαπιστώνει κανείς ότι σε γενικές γραμμές οι δύο ομάδες χρησιμοποιούν από δέκα παίκτες.  

Από τον Ολυμπιακό οι Κατσίβελης – Παπαδόπουλος είναι non-factors στην σειρά. Από τον Παναθηναϊκό το ίδιο ισχύει για τον Logan και εναλλάξ για τους Maric και Smith (όχι όμως ταυτόχρονα). Η επαναφορά του Law δίνει μια επιπλέον αξιόπιστη λύση αλλά μειώνει το χρόνο του Σλούκα.

Βέβαια εδώ πρέπει να βάλουμε στην εξίσωση την διαφορά του μ.ο ηλικίας των δύο ομάδων. Εδώ λοιπόν το ουσιαστικό πρόβλημα θα έπρεπε να το είχαν οι 3 που είναι μεγάλοι και παίζουν και πολύ. Διαμαντίδης - Batiste  - Jasikevicius δηλαδή.

Όμως οι δύο πρώτοι είναι με 65 και 56 πόντους πρώτοι σκόρερ και Λιθουανός δείχνει να είναι σε καλύτερη κατάσταση από τα δύο προηγούμενα χρόνια. 

Άρα σε όλη αυτή την συζήτηση για τα νιάτα και το μεγαλύτερο rotation η σωστή οπτική του θέματος είναι ότι οι κόκκινοι έχουν μεγαλύτερη διασπορά στο σκορ και σε άλλους τομείς της στατιστικής όπως και άλλων πραγμάτων που δεν καταγράφονται στατιστικά.

Αυτό οφείλεται στο ότι οι Sato – Καλάθης – Smith- Maric δεν αποδίδουν με βάση την δεδομένη αξία τους ή τουλάχιστον σε αυτά που περίμεναν οι πράσινοι και γενικότερα όσοι ασχολούνται με το μπάσκετ. Αν απέδιδαν η σειρά πιθανότητα δεν θα είχε αυτή την μορφή. Όμως ο αθλητισμός δεν βασίζεται στα αν, επομένως το γεγονός είναι ότι δεν αποδίδουν.

Το αξιοσημείωτο εδώ είναι ότι οι συγκεκριμένοι παίκτες δεν ανήκουν στους μεγάλους σε ηλικία.

Αντίθετα ο Ολυμπιακός παίρνει "πραγματάκια″ από παίκτες χαμηλότερης αξίας ή ρολίστες. Πάντα μιλάμε την δεδομένη στιγμή και δεν υπολογίζουμε την εξέλιξη στο μέλλον κάποιων νεαρών παικτών του.

Σε αυτή την κατηγορία δεν ανήκει ο Παπανικολάου που έχει "ανέβει″ επίπεδο και πλέον δεν είναι ο υποσχόμενος νεαρός αλλά ένας παίκτης που έχει αποκτήσει ταυτότητα και σταθερότητα.     

Νιάτα εναντίον εμπειρίας

Σε καμία περίπτωση το ένα ή το άλλο δεν εξασφαλίζουν την επιτυχία. Στο πρώτο υπερτερεί ο Ολυμπιακός ενώ στο δεύτερο οι πράσινοι. Χιλιοειπωμένο αυτό στην διάρκεια της σειράς στις πάμπολλες αναλύσεις.  

Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι η ασφαλής μέθοδος για να υπολογίσει κάποιος σωστά την ηλικία μιας ομάδας με λειτουργικό τρόπο δεν αθροίζει απλά τις ηλικίες των παικτών του ρόστερ και βρίσκει το μ.ο του roster.

Μια ομάδα με 8 παίκτες στο rotation με παίκτες μεγαλύτερης ηλικίας και με 4 μικρούς που όμως κάθονται διαρκώς στον πάγκο μπορεί να δείχνει πιο νεανική από ότι είναι στην πραγματικότητα.

Η πραγματική ηλικία του roster πρέπει απαραίτητα να συσχετίζεται με τον χρόνο συμμετοχής. Υπάρχει σχετικός τύπος με τον οποίο μπορούμε να κάνουμε αυτούς τους υπολογισμούς. Πάντως είναι ξεκάθαρο ότι ο Παναθηναϊκός έχει υψηλότερο μ.ο ηλικίας από τον αντίστοιχο του Ολυμπιακού.

Στην Euroleague που έχουμε στοιχεία συνήθως ομάδες με μ.ο πάνω από τον αντίστοιχο της λίγκας κερδίζουν συνήθως τον τίτλο αλλά οι κόκκινοι μόλις πρόσφατα μας έδειξαν ότι υπάρχουν και εξαιρέσεις.

Άρα το ίδιο μπορεί να συμβεί και στην περίπτωση του εγχώριου πρωταθλήματος. Το ίδιο όμως ισχύει και για την αντίθετη περίπτωση και η εμπειρία μπορεί να υπερισχύσει.

Εξάλλου έχει απομείνει μόνο ένα παιχνίδι και πλέον κανείς δεν θα κρατήσει δυνάμεις για τις διακοπές. Η αποκατάσταση εδώ θα παίξει πολύ σημαντικό ρόλο από τα επιτελεία των δύο ομάδων.

Η έδρα

Το πλεονέκτημα έδρας που εξασφάλισε ο Ολυμπιακός στην κανονική περίοδο δείχνει εφέτος σημαντικό γιατί σε όλη την χρονιά οι ερυθρόλευκοι έχουν χάσει εκεί μόνο από την CSKA. Επομένως κανείς δεν μπορεί να το παραβλέψει. Το χαμένο παιχνίδι εκτός έδρας με την Καβάλα τελικά ήταν κάτι παραπάνω από μια ήττα για τους πράσινους.       

Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα

Ένα λάθος για τον Παναθηναϊκό που δεν έπρεπε να αφήσουν οι πράσινοι να ξεφύγει είναι όλη η παραφιλολογία για την επόμενη ημέρα της ομάδας. Υπήρχε έντονα και πριν το Final Four.

Μένει ή φεύγει η οικογένεια, ο Obradovic, ο Maric, παντρεύεται ο Διαμαντίδης, έρχεται ο τάδε, γιατί δεν αποδίδει ή δεν παίζει ο Logan. Τέτοιες συζητήσεις  παραμονές των τελικών το μόνο που πετυχαίνουν είναι να αποπροσανατολίζουν.

Επίσης πλανιέται στην ατμόσφαιρα ότι οι περυσινοί πρωταθλητές Ευρώπης και Ελλάδος είναι κάτι σαν ξεδοντιασμένο θηρίο. Έρχεται από πίσω το νέο πιο καρδαμωμένο θηλαστικό της ζούγκλας να το φάει!

Η υπερβολή σε όλο της το μεγαλείο. Η ομάδα που όλοι έλεγαν στο ξεκίνημα της περιόδου ότι θα πάει άκλαυτη έγιναν τα "μωρά του Ντούντα″. Αντίθετα ο εξάστερος έγινε…κάτι κουρασμένα παλικάρια.

Κουρασμένο παλικάρι με 30:36 λεπτά συμμετοχής 23 πόνους με 6-12 δίποντα, 11-14 βολές, 4 αμυντικά, 7 επιθετικά ριμπάουντ, 11 το σύνολο, 1 λάθος και 30 αξιολόγηση (ranking)…δεν "χαλάει″ κανέναν στον Παναθηναϊκό.

Όμως η ατμόσφαιρα μπορούμε να πούμε ότι σε γενικές γραμμές βοηθά ψυχολογικά τον Ολυμπιακό που όμως θα πρέπει να αποφύγει την παγίδα της διαιτησίας γιατί μπορεί να οδηγήσει σε εκνευρισμό.

Η ισορροπία του τρόμου

Πέρα από το προφανές 2-2, Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός ακροβατούν σε τεντωμένο σχοινί και υπάρχουν πολλά που θα  κρίνουν τον πέμπτο τελικό. Άλλωστε δε υπάρχει πλέον γυρισμός.

Πολλοί μιλάνε ότι θα γίνει ένα κλειστό παιχνίδι. Λογικό ακούγεται αλλά δεν μπορώ να το ξέρω. Θεωρώ ότι αν ξεφύγει ο Ολυμπιακός μέσα στην έδρα του θα είναι δύσκολα τα πράγματα για τον Παναθηναϊκό. Έχει κερδίσει πιο καθαρά στην έδρα του από ότι ο αντίπαλος του. 

Από την άλλη πλευρά οι πράσινοι έσπρωξαν την σειρά στο πέμπτο παιχνίδι. Έδειξαν ότι δεν είναι έτοιμοι να παραδοθούν φορτώνοντας με πίεση τους ερυθρόλευκους, οι οποίοι βλέπουν ότι ο αντίπαλος στριμωγμένος στην γωνία έβγαλε νύχια.

Έτσι όπως διαμορφώθηκε η κατάσταση σκέφτονται πως αν χάσουν θα είναι δυνατή γροθιά στο στομάχι. Το αν όχι τώρα πότε…είναι πραγματικός εφιάλτης.

Τα πράγματα στην σωστή τους διάσταση

•    Ο Ολυμπιακός είναι σίγουρα σε καλύτερη κατάσταση αυτή την εποχή από τον Παναθηναϊκό. Έχει έντονη επιθυμία για τον πρώτο τίτλο πρωταθλήματος από το 1997, παιδιά που διψάνε για διάκριση, αυτοπεποίθηση από τις πρόσφατες επιτυχίες με αποκορύφωμα την κατάκτηση της Euroleague, φρεσκάδα σαν νεανικό ρόστερ και μια άγνοια κινδύνου που συνοδεύεται από μπόλικη δόση ρέντας.
•    Σαν ομάδα προέκυψε, δεν σχεδιάστηκε έτσι από την αρχή, άσχετα αν οι "κωλοτούμπες″ τώρα πάνε σύννεφο. Προέκυψε βέβαια μέσα από δουλειά, προσαρμογές, τόλμη υπομονή πράγματα που δεν είναι καθόλου εύκολα. Αντίθετα είναι παράσημο των παικτών και της τεχνικής ηγεσίας.
•   Το αν θα είναι η επόμενη δυναστεία (αν πάρει το πρωτάθλημα εφέτος) δεν μπορεί να το προεξοφλήσει κανείς. Τέτοιες προβλέψεις δεν είναι εύκολο να γίνουν. Κάθε καλή ομάδα μπορεί να κερδίσει ένα πρωτάθλημα αλλά χρειάζεται μια μεγάλη ομάδα για να γίνει δυναστεία.
•   Ο Παναθηναϊκός πρόσφατα ήταν στις τέσσερις ομάδες (Final Four), έχασε από την CSKA άδικα και άτυχα. Δεν ξόφλησε και αυτό ισχύει και στην περίπτωση που χάσει το πρωτάθλημα. Με τις κατάλληλες προσαρμογές πάλι πρωταγωνιστής θα είναι.
•   Ο "μύθος″ του δεν θα σβήσει με ένα χαμένο πρωτάθλημα.    
•   Είχε αρκετά παιχνίδια που παρουσίασε μεγάλα νεκρά διαστήματα και το πλήρωσε. Παίκτες από τους οποίους περίμενε περισσότερα δεν απέδωσαν ανάλογα. Μπορεί να υπήρξε και μια κούραση από τα συνεχόμενα χρόνια στον ρόλο του πρωταγωνιστή. Συμβαίνει και στους καλύτερους.
•    Το παιχνίδι θα το πάρει όποιος αντιδράσει καλύτερα στα καθοριστικά σημεία του αγώνα και θα τιθασεύσει τον φόβο του. Όποιος χρησιμοποιήσει τα στρεσογόνα συναισθήματα του σαν δυναμωτικά για καλύτερη  απόδοση. Όποιος συνειδητοποιήσει ότι όσα έχουν συμβεί δεν επηρεάζουν στο ελάχιστο το επόμενο παιχνίδι και επικεντρωθεί αποκλειστικά σε αυτό.  

Η ουσία είναι ότι οι πρωταθλητές Ευρώπης των δύο τελευταίων ετών μας χάρισαν μια συναρπαστική σειρά μέχρι τώρα και το φινάλε αναμένεται με αγωνία από όλους.

Ο νικητής του επόμενα αγώνα "τα παίρνει όλα″ όπως τραγούδησαν οι ABBA  (winner takes it all).

Η Προπόνηση του Σουτ και τα Μυστικά της

Υπάρχει μια μυθοπλασία γύρω από την προπόνηση του σουτ (όπως και πολλών άλλων δεξιοτήτων στο μπάσκετ), ότι η βελτίωση του έρχεται μέσα από εξωπραγματικούς αριθμούς επαναλήψεων σε καθημερινή βάση.

Είναι πολύ συχνή η φράση ο "τάδε″ παίκτης εκτελούσε… ίσαμε 250000000 σουτ την ημέρα! Εντάξει μια υπερβολή την έκανα όσον αφορά το νούμερο αλλά το 1000 ακουγόταν και ακούγεται πολύ συχνά.

Όπως θα έλεγε και ο καλός μου φίλος εργοφυσιολόγος Γ. Σκόλιας "άντε και καλό σύνδρομο υπέρχρησης του αγκώνα″. Δηλαδή αν ο αγκώνας σας αρχίζει να καίει, να πονάει και πάψει να σας ακούει μην τον αδικήσετε.   

Πολλοί από εμάς που έπαιξαν μπάσκετ σε παλιότερες εποχές έχουμε γίνει πειραματόζωα. Κάποιοι έπρεπε να μάθουν στο κεφάλι του κασίδη. Έτσι κάναμε και πολύ "άχρηστη″ προπόνηση. Πράγμα που πολλές φορές συνεχίζεται ακόμα καθώς οι προπονητές είναι πλάσματα της συνήθειας και δεν λένε με τίποτα να παρατήσουν πολλές από τις ιερές αγελάδες της προπονητικής.

Έτσι αντί να βελτιωθεί ο παίκτης καταλήγει καταβεβλημένος στον πάγκο και στο ιατρείο ή στο νοσοκομείο. Δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο από έναν παίκτη που δουλεύει συνεχώς σαν σκλάβος μόνο και μόνο για να καταλάβει αργότερα ότι αντί να βελτιωθεί έκανε βήματα προς τα πίσω.  

Επομένως στο κρίσιμο ερώτημα "πόσα″ και την απάντηση "τόσα″ η δική μου εμπειρία λέει ότι κανένα προπονητικό πρόγραμμα για σουτ δεν πρέπει να ξεπερνά ΠΟΤΕ την μία (1) ώρα και δεν πρέπει να είναι καθημερινό. Άλλωστε στην σωστή ένταση δεν θα μπορεί να δουλέψει περισσότερο ο αθλητής. Ποιότητα θέλουμε και όχι ποσότητα.  

Εντάξει καλό ακούγεται το χίλια αλλά σε ένα πρόγραμμα με ένταση και με ασκήσεις που περιλαμβάνουν συνδυασμούς ενεργειών με σουτ και τα κατάλληλα διαλείμματα χίλια δεν προλαβαίνεις με τίποτα. Ειδικά αν θέλεις τα σουτ που εκτελείς να έχουν την απαιτούμενη ποιότητα. Δεν  μιλάμε για τεμπέλικα στατικά σουτ που και έτσι ο αριθμός είναι αστείος.               

Άλλωστε θα σας το ″δείξει″ το σώμα σας που θα αρχίσει να διαμαρτύρεται έντονα. Πολλές φορές δεν γίνεται κατανοητό ότι η βελτίωση του αθλητή προϋποθέτει την απαραίτητη αποκατάσταση ώστε όταν ο αθλητής κάνει προπόνηση να είναι έτοιμος για προπόνηση.

Επίσης δεν μας ενδιαφέρει ο συνολικός αριθμός των σουτ της προπόνησης αλλά τα επιτυχημένα ανά άσκηση, σε ασκήσεις υψηλής έντασης και καλά σχεδιασμένες για την βελτίωση του αθλητή.

Δεν θέλουμε ο αθλητής να εκτελεί ασκήσεις για τις ασκήσεις, αλλά ένα πρόγραμμα σχεδιασμένο με προοδευτικές ασκήσεις, που να καλύπτουν όλο το φάσμα των βασικών του σουτ. 

Φυσικά να μην παραλείψω το γεγονός ότι ο σχεδιασμός των ατομικών προπονήσεων εξαρτάται από την χρονική περίοδο στην οποία δουλεύει ο αθλητής και το συνολικό καθημερινό και εβδομαδιαίο πρόγραμμα του.   

Δεν κάνω απλά σουτ

Στο σύγχρονο μπάσκετ ειδικά σε υψηλό επίπεδο δεν αρκεί ένας παίκτης να εκτελεί μόνο στατικό σουτ. Πρέπει να μπορεί να ξεμαρκαριστεί, να δημιουργήσει χώρο με την ντρίπλα για να σουτάρει, να πάρει δύσκολα σουτ από σκριν. Επομένως χρειάζεται δουλειά σε πολλούς τομείς. Κάθε τέτοιο πρόγραμμα πρέπει να περιλαμβάνει:

1.  Δουλειά στην τεχνική του σουτ με ασκήσεις και μικροασκήσεις για να αποκτήσει σταθερότητα στην σωστή εκτέλεση.     

2.  Βελτίωση της γρήγορης εκτέλεσης και σε κατάσταση υποδοχής αλλά και μετά από ντρίπλα.

3.  Ανάπτυξη της απόστασης από όπου εκτελείτε το σουτ (range) για να αναγκάζεται ο αμυντικός να βγαίνει μακριά να παίξει άμυνα.

4.  Διδασκαλία για δημιουργία του σουτ από ντρίπλα (σουτ pull-up). Τέτοια σουτ απαιτούν ισορροπία αλλά αν γίνονται σωστά είναι πολύ καλά όπλα για τον επιθετικό. Απαραίτητες είναι και (backup ή secondary) κινήσεις.

5.  Το ίδιο απαραίτητο είναι να μπορεί να εκτελέσει σουτ από screen, με pop out, fading, και curling, τα οποία τείνουν να γίνουν χαμένη τέχνη.

6.  Σε κάθε προπονητική μονάδα πρέπει να επιλέγουμε να δουλεύουμε πάνω σε ένα – δύο στοιχεία του σουτ. Ποτέ όλα μαζί σε μια προπονητική μονάδα.

7.  Δεν πρέπει να κάνουμε διορθώσεις ταυτόχρονα σε πολλά πράγματα στο αθλητή γιατί δημιουργούμε σύγχυση αλλά επιλέγουμε το στοιχείο του σουτ που δίνουμε την έμφαση στην συγκεκριμένη προπονητική μονάδα. Ας μην ξεχνάμε ότι η εκτέλεση του σουτ είναι και πνευματική υπόθεση ενώ μεγάλο ρόλο παίζει και η ψυχολογία του σουτέρ. Οι παρατηρήσεις μας διαμορφώνουν και τα δύο.    

8. Στην προπόνηση των βολών πρέπει να έχουμε διαφορετική προσέγγιση ενώ απαραίτητη είναι η δημιουργία μιας ρουτίνας.       

9.  Πρέπει να έχουμε συγκεκριμένες ασκήσεις για να αξιολογούμε την πρόοδο του παίκτη σε κάθε στοιχείο της προπόνησης του σουτ.

10. Για όλα αυτά απαιτείται δουλειά και στο αθλητικό κομμάτι του παίκτη. Η δουλειά σε δύναμη και ταχύτητα και footwork είναι πολύ σημαντική.

Τα πλεονεκτήματα της πολύπλευρης προπόνησης στο σουτ

Όταν ένας παίκτης έχει την δυνατότητα να εκτελεί το σουτ του κάτω από διαφορετικές και δύσκολες συνθήκες γίνεται άμεσα απαραίτητος σε οποιαδήποτε ομάδα και τραβά την προσοχή του κάθε προπονητή.

Τέτοιοι παίκτες έχουν την δυνατότητα να κυριαρχούν επάνω στην άμυνα και όχι το αντίθετο. Εκτελούν σουτ όταν θέλουν οι ίδιοι δημιουργώντας συνθήκες με την ικανότητα τους και δεν περιμένουν μόνο την δημιουργία των συμπαικτών τους.

Παράλληλα έχουν την ικανότητα να δημιουργούν ρήγματα στις αντίπαλες άμυνες με περάσματα και εκτέλεση από μέση απόσταση αλλά και φθάνοντας στο καλάθι με εξαιρετικά τελειώματα προβληματίζοντας την αντίπαλη άμυνα.   

Τέτοιοι παίκτες δημιουργούνται φυσικά με σκληρή δουλειά, πειθαρχία, θυσίες, αφοσίωση αλλά και οργάνωση της προπόνησης.   

Hockey assist στο μπάσκετ

Του Τάκη Πανούλια

Στο τελευταίο άρθρο μου στο basketblog.gr με τίτλο ''Το Final 4 δεν βγάζει πρωταθλητή'' κάνω αναφορά για την λεγόμενη hockey assist. Επίσης έχει γίνει και αναδημοσίευση του άρθρου και στο #1 μπασκετικό site με τίτλο Hockey assist. Πόσο τελικά είναι χρήσιμη στην στατιστική του μπάσκετ;

Στο ice hockey (χόκεϊ στον πάγο), από μια ασίστ μπορεί να χρεωθεί έως και σε δύο παίκτες  όταν μια ομάδα πετύχει γκολ.  Αυτό βέβαια είναι και το μάξιμουμ.

Οι ασίστ χρεώνονται με την σειρά παιξίματος, με τον τελευταίο παίκτη που κάνει την τελική πάσα πριν το σκοράρισμα να χρεώνεται την πρωτεύουσα ασίστ και αυτόν που έκανε την πάσα στον παίκτη της πρωτεύουσας ασίστ να χρεώνεται την δευτερεύουσα ασίστ. Και οι δύο παίρνουν από ένα πόντο στην στατιστική. Δείτε το παρακάτω βίντεο ειδικά στην αρχή.

Είναι κοινή πρακτική κάθε άθλημα να δανείζεται διάφορα πράγματα σε επίπεδο τεχνικής, τακτικής φυσικής κατάστασης και ενδυνάμωσης και της στατιστικής.

Για να το κάνουμε ποιο λιανά μια "hockey assist″ στο μπάσκετ θα είναι η διαδικασία που ο παίκτης X κάνει πάσα στον παίκτη Ψ, και ο παίκτης Ψ  κάνει assist έχοντας την μπάλα στην κατοχή του για λιγότερο από 2 δεύτερα και χωρίς να κάνει ντρίπλα.

Το τελευταίο φρούτο που ταλανίζει την σκέψη των "γκουρού″ της στατιστικής του μπάσκετ είναι ακριβώς αυτή η περίπτωση. Αν πρέπει δηλαδή να επιβραβεύεται ο παίκτης που κάνει την πάσα πριν την τελική (assist) πάσα. Γίνεται άλλωστε στο χόκεϊ εδώ και πολύ καιρό. Δείτε στα παρακάτω βίντεο μερικές χαρακτηριστικές περιπτώσεις.

Και σε αυτό...

Και εδώ...

Πως θα βοηθήσει η Hockey Assist το Basketball

Στο μυαλό πολλών προπονητών στις Ηνωμένες Πολιτείες η ιδέα "άστραψε″ σαν κάτι που μπορεί να βοηθήσει την ομαδικότητα και την ροή του παιχνιδιού στην επίθεση.  

Ας μην κρυβόμαστε, πολλοί παίκτες, στο NBA και οπουδήποτε     αλλού παίζεται το μπάσκετ επαγγελματικά, οι παίκτες ενδιαφέρονται υπερβολικά για την προσωπική του στατιστική.

Αυτό έχει σαν συνέπεια πολλοί παίκτες αντί να κάνουν μια πάσα που σίγουρα θα καταλήξει από τον παίκτη που πασάρουν σε ασίστ, ψάχνουν την απευθείας πάσα στον σουτέρ για να "γράψουν″ την ασίστ.

Δεν φαντάζεστε πόσοι παίκτες σκέφτονται κατά αυτόν τον τρόπο ειδικά όταν παίζονται συμβόλαια εκατομμυρίων ή χιλιάδων. Είναι δε τόσο σίγουροι ότι κανείς δεν τους παίρνει χαμπάρι.

Στην αξιολόγηση των point guards ειδικά η συγκεκριμένη στατιστική είναι κάτι σαν παράσημο…ανδρείας. Τις περισσότερες φορές δε, λανθασμένα κατά την γνώμη μου,        οι point guards κρίνονται αποκλειστικά από αυτή και μόνο την στατιστική κατηγορία.

Για να μην παρεξηγηθώ η τελική πάσα είναι από τα μεγάλα προτερήματα των  point guards. Αλλά σε αρκετές περιπτώσεις η εμμονή στο να γεμίσουν την συγκεκριμένη στατιστική κατηγορία οδηγεί σε ενέργειες που ζημιώνουν το ομαδικό παιχνίδι.        

Επομένως είναι λογική η υπόθεση ότι η συγκεκριμένη στατιστική κατηγορία μπορεί να αλλάξει τον τρόπο σκέψης των παικτών στο συγκεκριμένο θέμα προς το καλύτερο. Όλοι είναι έτοιμοι να υιοθετήσουν νέους τρόπους ανάλυσης του παιχνιδιού.   

Υπάρχουν και προβλήματα

Η προσθήκη της όμως θα επηρεάσει όλες τις κατηγορίες που συνυπολογίζουν τις ασίστ (το EFF = Basic efficiency, το RKG = Euroleague Ranking και το Player efficiency rating).

Φανταστείτε τον αριθμό των ασίστ που θα χρεώνονται στον κάθε παίκτη και πόσο δουλειά περισσότερη χρειάζεται στην στατιστική. Αν θεωρήσουμε ότι ακόμα και η ασίστ στο μπάσκετ είναι υποκειμενική και έως ένα βαθμό προβληματική η καταγραφή της τότε η "hockey assist″ θα είναι γρίφος.    

Πάντοτε θα υπάρχει σαν θέμα συζήτησης πόσο μια πάσα βοήθησε έναν παίκτη να πετύχει ένα καλάθι. Πόσο μάλλον η πάσα πριν την τελική πάσα.

Ας μην ξεχνάμε ότι το μπάσκετ είναι άθλημα που εξελίσσεται με μεγάλη ταχύτητα και έχει πολλά σκοραρίσματα. Σε αντίθεση με το χόκεϊ στο πάγο όπου τα γκολ είναι πάρα πολύ λιγότερα.

Δεν βλάπτει κανέναν

Η πληθώρα πληροφοριών μέσω της στατιστικής στο μπάσκετ δεν μπορεί να βοηθήσει τόσο πολύ αν δεν υπάρχει το βίντεο και η εικόνα.

Στο βίντεο είναι καταγεγραμμένα όλα και δείχνουν εκτός από το αποτέλεσμα και την διαδικασία. Όμως η στατιστική και η ανάγνωση της μπορεί να σε οδηγήσει σε ποια κομμάτια του βίντεο να εστιάσεις, τι να παρατηρήσεις ή πώς να εξηγήσεις τι διάβασες στην στατιστική. Μια τάση της αντίπαλης ομάδας, μια συγκεκριμένη ομαδική ή ατομική αντίδραση. 

Συμπερασματικά λοιπόν η καλύτερη μέθοδος ανάλυσης ενός αγώνα είναι ο συνδυασμός της τεχνολογίας του βίντεο και  προηγμένων στατιστικών (advanced statistics).  

Τα πράγματα δεν είναι και τόσο δύσκολα για το NBA όπου 10 ομάδες ήδη έχουν αγοράσει το υπερσύγχρονο  σύστημα με κάμερες από την εταιρία STATS LLC που καταγράφει την οποιαδήποτε κίνηση στο γήπεδο.

Εδώ μπορούν και καταγράφουν την ταχύτητα του αθλητή και τις αυξομειώσεις της, την απόσταση που καλύπτει συνολικά σε έναν αγώνα, πόσο πέφτει το ποσοστό ενός παίκτη ανάλογα με την απόσταση του αμυντικού του, σε ποιο ύψος ακούμπησε την μπάλα ένας παίκτης στο ριμπάουντ και πολλά άλλα.

Το συγκεκριμένο σύστημα βελτιώνεται συνεχώς. Ο ορισμός της "hockey assist″ προέρχεται από αυτήν την εταιρία. 

Ο περιορισμός των 2 δευτερολέπτων και καμιάς ντρίπλας απομονώνει καταστάσεις στις οποίες η αρχική πάσα ("hockey assist″) έχει ήδη  προκαλέσει πρόβλημα στην άμυνα έως ένα βαθμό έτσι ώστε ο παίκτης που κάνει την κανονική assist  έχει να κάνει εύκολη δουλειά (μια απλή πάσα).

Η συζήτηση για την χρησιμότητα ορισμένων στατιστικών κατηγοριών στο μπάσκετ και η εισαγωγή άλλων είναι ατελείωτη. Όλα κάτι μπορούν να σου να δώσουν αν έχεις την διορατικότητα να τα εντοπίσεις και να τα χρησιμοποιήσεις προς όφελος της ομάδας σου.

Πολλές ομάδες ή sites κρατούν στατιστική (ατομική και ομαδική για τα γκολ-φάουλ (And1), η διάφορες μορφές αξιολόγησης για την συνολική απόδοση του αθλητή και της ομάδας.

Όλοι οι καλοί (αριθμοί) χωράνε, αρκεί να μην χαθεί κανείς μέσα στους αριθμούς και χάσει την μπάλα. Η στατιστική πρέπει να σε κατευθύνει που να κοιτάξεις στο βίντεο για να μάθεις πρώτα τον εαυτό σου και μετά να αναλύσεις τον αντίπαλο.

Το καλό όμως με τα ομαδικά αθλήματα μπάλας είναι ότι όσο και αν τα πάντα βαδίζουν σε μια εποχή απόλυτης τεχνολογικής εκτόξευσης στον αθλητισμό πάντα θα υπάρχει η μαγεία του απροσδόκητου, του απρογραμμάτιστου.

Τα αθλήματα δεν είναι εύκολο να διδαχθούν έτσι απλά ούτε να "χορογραφηθούν".  Βασίζονται πολύ μεν στο αυτοματισμό της τεχνικής και της τακτικής, αλλά παραμένουν ρευστή διαδικασία όσον αφορά την κίνηση και τον αυθορμητισμός της στιγμιαίας έμπνευσης και φαντασίας.      

Λέτε να βρουν στατιστικά και για την έμπνευση οι γκουρού των στατιστικών. Ο θεός να μας φυλάει…     

   

Το Final 4 δεν βγάζει πρωταθλητή

Του Τάκη Πανούλια

17/05/2012

Πρωτίστως γιατί κάθε αγώνας ή σειρά αγώνων έχει τη δική τουιστορία. Απλά πράγματα στον αθλητισμό. Ένας αγώνας μπάσκετ είναι τόσο χαοτικός που δεν μπορείς να προβλέψεις που θα κριθεί. Έναχαμένο σουτ εύκολο ή δύσκολο, μια λάθος πάσα, το πάτημα τηςγραμμής, ένα λάθος σφύριγμα και ποιος ξέρει τι μπορεί να συμβεί. Ειδικά οι αγώνες που κρίνονται με μικρές ή οριακές διαφορές είναι η αποθέωση της απρογραμμάτιστων γεγονότων ή ενεργειών.

Η πορεία των ομάδων μέχρι τώρα στο πρωτάθλημα και στο κύπελλο και στηνEuroleague δεν αλλάζει ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των τελικών. Αλλά το αποτέλεσμα τους μπορεί να επηρεάσει το βαθμό επιτυχίας της μιας ή της άλλης ομάδας.

Ο Παναθηναϊκός μπορεί να πήρε το κύπελλο και να έφθασε στο Final Four αλλά ο Ολυμπιακός είναι πρωταθλητής Ευρώπης. Αν κερδίσουν οι "πράσινοι" κλείνουν θετικά και την σεζόν καθώς διατηρούν τα πρωτεία στην Ελλάδα και στιςman a man αναμετρήσεις θα βγουν από πάνω. Αν κερδίσουν οι "κόκκινοι" κλείνουν την χρονιά ονειρεμένα. 

Η υπόθεση για τον Ολυμπιακό 

Οι "κόκκινοι" και πριν την μεγαλειώδη τους πορεία στον τελικό και την επικράτηση τους απέναντι στην CSKA έχουν δείξει ότι μπορούν να παίξουν τον Παναθηναϊκό. Μην ξεχνάμε ότι το πλεονέκτημα της έδρας είναι πάντοτε σημαντικό.

Το "μυστικό" του φετινού Ολυμπιακού ήταν μέχρι τώρα ότι σε κάθε αγώνα που είχε σημασία έμπαινε με τον τίτλο του αουτσάιντερ. Ακόμα και αν δεν πετύχαινε όλα όσα πέτυχε πάλι πετυχημένος εθεωρείτο. 

Το χαμήλωμα του πήχη στην αρχή έδωσε στην ομάδα την δυνατότητα να αναπτυχθεί στα "μουλωχτά" και έως ότου οι υπόλοιποι τον υποψιαστούν καν, ήταν στο κατώφλι της πόρτας τους οπλισμένος και επικίνδυνος.

Η Siena, η Barcelona και η CSKA όλες νόμιζαν ότι εύκολα ή δύσκολα θα κέρδιζαν, και ότι κάπου θα ξεφούσκωνε η ομάδα του Dusan Ivkovic. Η ηρεμία του υπέρεπιτυχημένου, δηλαδή αυτού που έχει πετύχει περισσότερα από όσα όλοι περίμεναν, τους όπλισε με αυτοπεποίθηση.

Έτσι γεννήθηκε το "Cinderella story" των "μωρών" του Ivkovic. Μαζί με μια σειρά από ευνοϊκές συγκυρίες. Δεν χτίζονται παραμύθια άλλωστε χωρίς αυτές. 

Η Siena έπεσε σχεδόν αμαχητί. Η Barca έπαιξε το γνωστό εφετινό συντηρητικό της μπάσκετ στο μισό γήπεδο αλλά χωρίς την επιτυχία που την έφερε έως τον ημιτελικό. Η CSKA έπαθε το μεγαλύτερο κάζο αφού για 28 λεπτά ήταν κυρίαρχη και μπροστά με 19 πόντους(!). 

Το επιχείρημα ότι όλη η πορεία του Ολυμπιακού βασίστηκε στην "ρέντα" δεν στέκει. Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση. Εντάξει στο τελικό είχε και ρέντα. Αλλά όποιος κερδίζει στη λεπτομέρεια και στο buzzer beaterπάντοτε λίγη τύχη την έχει. Το γεγονός όμως ότι γύρισε το παιχνίδι από -19 μόνο τύχη δεν ήταν.

Η ικανότητα του να κατεβάζει την επιθετική συγκομιδή των αντιπάλων του όπως το έκανε διαδοχικά με Siena, Barcelona και CSKA δεν είναι τύχη. Όλα αυτά στονΠαναθηναϊκό πλέον τα γνωρίζουν και θα πάρουν τα μέτρα τους.

Στην άμυνα

- Ο Ολυμπιακός γενικά σαν αμυντική τακτική παίζει με πολλές βοήθειες στην πλευρά της μπάλας προκαλώντας τον αντίπαλο του να τον κερδίσει με μεταφορά της μπάλας στην λεγόμενη αδύνατη πλευρά (weakside). 

- Αν εκεί δεν μπορέσεις να κτυπήσεις με σουτ, διεισδύσεις στα close outs, πάσεςμέσα στο καλάθι (assists μετά από τις λεγόμενες hockey assists) και επιθετικά ριμπάουντ τότε έχεις πρόβλημα. 

- Κλειδί στην άμυνα σήμερα θα είναι το κυνηγητό του Μάντζαρη στονΔιαμαντίδη (ότι έγινε με τον Navarro και τον Teodosic).

- Σημαντική θα είναι η δουλειά του Dorsey στις καλύψεις του pick and roll και αν θα φορτωθεί με φάουλ. 

- Η γενικότερη ταχύτητα στις αμυντικές αντιδράσεις με βοήθειες και τρέξιμο σταclose outs.

- Η επιθετική άμυνα των "κόκκινων" που πηγάζει από την δίψα για διάκριση και τίτλους, από τον ενθουσιασμό των πρόσφατων επιτυχιών και το πάθος για αποκαθήλωση του Παναθηναϊκού.
 

Στην επίθεση

- Στην επίθεση pick and roll με τον Σπανούλη για να μειώνονται τα λάθη αποφεύγοντας τις πολλές πάσες. Όταν φύγει η μπάλα συνήθως είναι για εκτέλεση με μια έξτρα πάσα το πολύ.

- Ο Παπανικολάου (ένας σταρ σε διαδικασία εξέλιξης) εκτός από τα αθλητικά του προσόντα βγάζει πλέον στο παρκέ και ποιότητα.

- Η μάχη των PF Πρίντεζη-Antic-Hines με τους Καιμακόγλου-Τσαρτσαρή καιSmith θα κρίνει πολλά.

- Θα γίνει επίσης η καθιερωμένη προσπάθεια να επιτεθούν στον ευάλωτο αλλά ομολογουμένως καταβάλλοντα φιλότιμη προσπάθεια Jasikevicius.

Η υπόθεση για τον Παναθηναϊκό

Επειδή πολλοί έγραψαν ότι αυτή η ομάδα έκλεισε ή κλείνει το κύκλο της και άλλα σχετικά. Αν στα τελευταία της αυτή η ομάδα παίζει στο πρώτο δεκάλεπτο την πανίσχυρη CSKA των ρεκόρ και του γεμάτου ρόστερ σαν την γάτα με το ποντίκι και είχε το πάνω χέρι για το μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα τότε ας είναι. Μόνο άσχημα δεν είναι τα πράγματα.

Εξάλλου ας μην ξεχνάμε μια βασική παράμετρο που δεν ισχύει μόνο για τονΟλυμπιακό. Μειωμένο προϋπολογισμό είχε και ο Παναθηναϊκός. 

Η περίπτωση να μην αντιδράσει καλύτερα ο Obradovic στις τακτικές ανταρτοπόλεμου του κουμπάρου του δεν είναι πιθανή. Όπως και ολόκληρη η ομάδα αφού η εμπειρία περισσεύει.

Όμως το break κάθε χρονιά δεν είναι εύκολο και θα πρέπει οι πράσινοι να έχουν καλή αλλά προπάντων σταθερή απόδοση. Αν κάτι τους έχει στοιχίσει εφέτος περισσότερο από οτιδήποτε άλλο είναι τα παρατεταμένα κενά μέσα στο παιχνίδι.
 

Στην άμυνα 

- Οι επιστροφές για τον Παναθηναϊκό είναι πολύ σημαντικό κομμάτι. Κάτι που περισσότερο θα έχει να κάνει από τον τρόπο που θα εκδηλωθούν οι επιθέσεις του στο 5 εναντίον 5.

- Η αντίδραση σε καταστάσεις εκτός προγράμματος επίσης θα παίξει μεγάλο ρόλο. 

- Η άμυνα στο Σπανούλη γενικά στα παιχνίδια του αντιπάλων έως τώρα κρίνεται αποτελεσματική. Και πάλι οι πράσινοι θα έχουν προσαρμογή επάνω του. 

Στην επίθεση

- Το γνωστό παιχνίδι του Παναθηναϊκού με το σκριν στην μπάλα με τουςΔιαμαντίδη/Jasikevicius και Batiste/Maric θα έχει την μερίδα του λέοντος (σας φώτισα τώρα).

- Όλοι το περιμένουν γιατί όλοι το ξέρουν. Απλά η ποιότητα του είναι υψηλή γιατί εκτελείται από δύο guards ανωτάτου επιπέδου. Που διαβάζουν από πηγαίνει η βοήθεια και επιλέγουν την κατάλληλη πάσα (το νέο φρούτο που ονομάζεται hockey assists) για να διαλύσουν την άμυνα.

- Στις αλλαγές όμως σε τι κατάσταση θα είναι ο Διαμαντίδης; Θα παίξει ο ίδιος ή θα πάει την μπάλα μέσα περισσότερο.

- Μεγάλο ρόλο θα παίξει η απόδοση των power forwards του Παναθηναϊκού γιατί με την μπάλα στα χέρια μετά το pick and roll εκτός από εκτελεστές θα πρέπει να γίνουν και δημιουργοί.

Παρεμπιπτόντως hockey assist είναι η πάσα που προηγείται της assist και είναι χρησιμοποιείται στην στατιστική του hockey στον πάγο. Έχει μεγάλη δόσηυποκειμενισμού η καταγραφή της βέβαια αλλά γίνεται μεγάλη συζήτηση αν θα πρέπει να περάσει καις την στατιστική του μπάσκετ. 

Μέχρι να αποφασίσουν όμως οι "γκουρού" των στατιστικών ας απολαύσουμε όλοι μια εξαιρετική σειρά αγώνων

Φως στις σκιές του Final Four

Του Τάκη Πανούλια

15/05/2012

Με πιο ήρεμη σκέψη πλέον και έχοντας περάσει αρκετός χρόνος από την κατάκτηση της Euroleague από τον Ολυμπιακό είμαστε σε θέση να αναλύσουμε τα γεγονότα πιο λογικά και να καταλήξουμε σε πιοορθά συμπεράσματα. Βουλεύου βραδέως (Να μη βιάζεσαι να αποφασίσεις) που έλεγε και ο Ισοκράτης… Αυτό εννοούσαμε με τοφως στις σκιές του τίτλου παραπάνω.

12 λεπτά

Μετά από 28 ολόκληρα λεπτά από ένα σκληρό και κουραστικό παιχνίδιαπέναντι στην ομάδα που έμοιαζε προορισμένη από την μοίρα να κερδίσει τον τίτλο όλα έδειχναν να σβήνουν. Ο παλμός στην εξέδρα, η σπίθα στα μάτια, η θέληση και η ενέργεια στο σώμα. Το παιχνίδι έμοιαζε να γλιστρά σιγά - σιγά από τα χέρια τους αφού η διαφορά είχε φθάσει στο +19 μετά το καλάθι του Shvedστον αιφνιδιασμό.  

Προχωρώντας προς τον πάγκο για το time out που είχε καλέσει εσπευσμένα ο προπονητής τους Dusan Ivkovic έμοιαζαν αποπροσανατολισμένοι με τα βλέμματα γεμάτα σύγχυση.  

Για μια ομάδα νεανική και άπειρη που είχε βιώσει ήδη απρόσμενη επιτυχία όλα έδειχναν να τελειώνουν. Άλλωστε η ομάδα είχε κάνει ήδη την υπέρβαση της.  

"Δεν μπορεί κανείς να μας κατηγορήσει ότι δεν το παλέψαμε". Ίσως έφθασε η στιγμή να χάσουμε…

Τα σημάδια είναι ολοφάνερα. Το καλάθι φαίνετε σαν δαχτυλήθρα, οι βολές δεν μπαίνουν, από κοντά είναι δύσκολο και πάντα ένα χέρι μας προλαβαίνει, οι πάσες δεν πάνε εκεί που θέλουμε, η άμυνα μας μαλάκωσε.  "Αν κάποιος πετύχει ένα μεγάλο σουτ… ίσως να μαζέψουμε την διαφορά. Ακόμα και ο Σπανούλης δείχνει εγκλωβισμένος και κουρασμένος".  

"Χρειαζόμαστε μια καλή φάση και μπορούμε να το γυρίσουμε. Έχει πολύ χρόνο ακόμα αλλά πρέπει να πάρετε τα σουτ που σας δίνουν με αυτοπεποίθηση και χωρίς σκέψη. Κουρασμένοι είναι και αυτοί. Πιέστε τους όσο μπορείτε και ειδικά τον τρελό τον Teodosic". Η φωνή του δεν έδειχνε δισταγμό και έδωσε και εντολή να ξεκουραστεί ο Σπανούλης και να περάσει στην θέση του ο Μάντζαρης.  

Οι περισσότεροι σκέφτηκαν… πετάει λευκή πετσέτα ο Duda… Η νέα πεντάδαΜάντζαρης - Σλούκας - Keselj - Πρίντεζης - Hines. Η ομαδική δουλειά κάνει την ομάδα να δουλεύει.

"Σε τελική ανάλυση τι έχουμε να χάσουμε. Ας πάει η διαφορά κάτω από το διψήφιο και βλέπουμε. Αν τρελάνουμε τον Teodosic κάτι γίνεται".

Τα παραπάνω γεγονότα ή σκέψεις μπορεί να μην έχουν καμιά (ή λίγη) σχέση με πραγματικά πρόσωπα και καταστάσεις που λένε και στις ταινίες. Μπορεί και να έχουν.

Η αντίδραση

Ο Ολυμπιακός μια ομάδα που έπαιξε άμυνα μέχρι θανάτου, που πέτυχε μεγάλα σουτ, που αρνήθηκε να χάσει έκανε μια από τις μεγαλύτερες ανατροπές στην ιστορία του θεσμού.  Από το +19 έκανε ένα επιμέρους σκορ 28-8 και με το σουτ (ένα γλυκό floater) του Πρίντεζη στο τέλος τιμώρησε το φαβορί για την αλαζονεία του, για την αφέλεια του και την ευθυνοφοβία του.  

Ο προπονητής των "κόκκινων" Dusan Ivkovic έκανε αυτό που θα έκανε κάθε προπονητής που το παλεύει και έχει στο μυαλό του τακτικές σκέψεις για κάθε σενάριο όσο δύσκολο και αν φαντάζει. Έβγαλε τον Σπανούλη που ήταν κουρασμένος και εγκλωβισμένος σε εκείνο το σημείο, έβαλε πέντε παίκτες ικανούς να πιέσουν αφόρητα για να ωθήσει σε κατάχρηση ντρίπλας τους αντίπαλους περιφερειακούς, ρίσκαρε στα σουτ, και έβγαλε τους Ρώσους από την άνετη ζώνη.  

Με την απουσία του Σπανούλη οι νεαροί περιφερειακοί ξόρκισαν την αμφιβολία στην εκδήλωση επιθέσεων, ανέβασαν ρυθμό, και άφησαν το εαυτό τους να παίξει με ροή σε αντίθεση με τα προηγούμενα λεπτά. Πέτυχαν μεγάλα σουτ, γέμισαν αυτοπεποίθηση και το παιχνίδι ξέφυγε πράγμα που συνέφερε τον Ολυμπιακό. Μπήκε και ο Παπανικολάου (ο πραγματικός MVP) που ήταν εξ αρχής εξαιρετικός. Η διαφορά έπεσε αρχικά σε μονοψήφιο και μετά όλα έγιναν ξεκάθαρα.   

Η έλλειψη αντίδρασης

Η CSKA (συνολικά) για να τα λέμε ωμά έκανε το πρώτο λάθος όταν βλέποντας το ταμπλό να γράφει 53-34 στο 28' πίστεψε ότι όλα τελείωσαν. Δώδεκα λεπτά στο μπάσκετ είναι μια αιωνιότητα! Η κίνηση δε του αντίπαλου πάγκου μπορεί και να ερμηνεύτηκε σαν λευκή πετσέτα. Πριν καλά-καλά το πάρουν χαμπάρι, και ο Jonas Kazlauskas, ο Ολυμπιακός βρισκόταν σε απόσταση αναπνοής.

Με το παιχνίδι πλέον να έχει γίνει ντέρμπι όλα άλλαξαν. Οι Ρώσοι είχαν πλέον το άγχος με το διαφαινόμενο κάζο να είναι ορατό. Ο Teodosic ήταν ο συνεπής (ασυνεπής) γνωστός παίκτης, τρελάθηκε και τρέλανε και όλη την ομάδα του. Έκανε λάθη, σούταρε βιαστικά (το σύνδρομο του ήρωα), ακόμα άφηνε τα ψηλάguard της ομάδας στο κατέβασμα και χάθηκε κάθε οργάνωση.  

Ο Kazlauskas τον άφησε μέσα ενώ μπορούσε να πάει και με τον Gordon και τονShved και να ηρεμήσει τον σέρβο έστω και για λίγο. Το mismatch ειδικά τουSiskauskas στο χαμηλό post που όποτε το επιχείρησαν προηγουμένως ήταν απόλυτα επιτυχημένο ξεχάστηκε και έμεινε απλή αναφορά στο playbook τουcoach.  

Ούτε και στις υπόλοιπες αλλαγές ήταν στα mismatch με τον Krstic να μην ακουμπά την μπάλα. Όλα αυτά απέναντι σε μια πεντάδα πυγμαίων που είχε οΟλυμπιακός μέσα στο παρκέ. Αν όμως δεν εκμεταλλεύεται την διαφορά ύψουςμπροστά στην άμυνα οι "πυγμαίοι" είναι επικίνδυνοι. Τρέχουν καισουτάρουν τα άτιμα ανθρωπάκια και αν ανέβουν και ψυχολογικά άντε να τους προλάβεις. Μόλις τελείωσαν και τα τρίποντα, αφού πλέον η μπάλα ζύγιζε έναν τόνο τα πράγματα έγιναν εφιαλτικά.

Ήλθε και το αλατοπίπερο με τα "ποσταρίσματα" του Πρίντεζη που έδωσε πόντους (επιτέλους) από κοντά βασιζόμενος στην ταχύτητα εκτέλεσης του και έδεσε το γλυκό. Το τέλος είναι γνωστό και έχει γίνει η περιγραφή του με λόγια και με εικόνα από παρά πολλούς. Ο Ολυμπιακός πρωταθλητής Ευρώπης…   

Το φως έδειξε

• Ότι ο Dusan Ivkovic από την περυσινή ομάδα που είχε πολλά μεγάλα ονόματα, έφτιαξε μια ομάδα με επίκεντρό τον Σπανούλη και πολλούς νέους ταλαντούχους παίκτες με δίψα για διάκριση και έτοιμη να δουλέψει σκληρά. Χωρίς τις ιδιοτροπίεςτης περυσινής ομάδας αλλά με ταλέντο, νεανικό ενθουσιασμό, διάθεση για δουλειά και προσφορά. Η ανατροπή μπορεί να και να μην είχε γίνει ή να προέκυψε, αλλά η ομάδα που έφτιαξε ο Ivkovic δεν έτυχε… αλλά πέτυχε. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να το αρνηθεί κανείς.

• Ο Jonas Kazlauskas ηττήθηκε κατά κράτος και από τους δύο masters στο λεγόμενο "σκάκι" (δεν είναι αλλά ας το ανεχτούμε το κλισέ) των προπονητών. Γιατί στην ουσία ο Λιθουανός "έχασε" και στα δύο παιχνίδια. Η αντίδραση του στο πλάνο "αποστολή αυτοκτονία" του Ολυμπιακού τον έπιασε απροετοίμαστο. Ότι έκανε η ελληνική ομάδα ήταν λογική αντίδραση και τα είχε ξανακάνει.

• Ο Teodosic απέδειξε ότι είναι αυτό που οι αμερικάνοι ονομάζουν streaky shooter. Δηλαδή ο παίκτης που μπορεί να πετύχει συνεχόμενα καλάθια αλλά και να σε καταστρέψει με συνεχόμενα άστοχα. Αν βάλουμε και στην εξίσωση τις αμυντικές αδυναμίες αλλά και την έλλειψη αυτοελέγχου τότε έχουμε μια πλήρη εικόνα.

Τουλάχιστον το ελληνικό μπάσκετ δουλεύει…(αυτό το έκλεψα από κάποιο σχόλιο έλληνα ομογενή!!!)

Να μην ξεχάσουμε ότι ήταν ο 13ος τελικός με συμμετοχή ελληνικής ομάδαςστα τελευταία 20 χρόνια. Πέρυσι το είχε πάρει ο Παναθηναϊκός να μην το ξεχνάμε (συνολικά 6 φορές). Ο Ολυμπιακός το έχει ξαναπάρει (το 1997) πάλι με προπονητή τον Ivkovic!!! Όπως επίσης τo έχει πάρει και η AEK παιδιά.  

Το αναφέρω αυτό γιατί πολλοί δημοσιογράφοι από άλλο χώρο που κατά καιρούς αναφέρονται απαξιωτικά στο μπάσκετ (το αποκαλούν μπασκετάκι), άρχισαν τις αναλύσεις για την ψυχή των παιδιών του Ολυμπιακού, τα έπη του Ομήρου και τοέπος του Γκιλγκαμές.  

Σιγά παιδιά μας πήραν τα κλάματα. Το μπάσκετ είναι συνηθισμένο στις επιτυχίες (ομάδες και εθνική)…  Α, και δεν είναι και η απάντηση στους Ευρωπαίους για το μνημόνιο. Η χαρά έρχεται από την συμμετοχή (για τους συμμετέχοντες) και από την μαγεία του θεάματος για όλους εμάς τους υπόλοιπους που το παρακολουθήσαμε.

Αξίζουν συγχαρητήρια στην ομάδα του Ολυμπιακού και πάρτε θέση για τους τελικούς…