Όγδοη και τελευταία μέρα στο ΟΑΚΑ (20/07/2008)
Είχαμε 
μόνο έναν αγώνα μεταξύ της Γερμανίας και του Πουερτο Ρίκο. Ευτυχως που έπαιζε η Γερμανία για να εχουμε και λίγο ενδιαφέρον να δούμε τον αγώνα! Η καλή μου φίλη και φωτογράφος ήρθε να με πάρει να ανηφορίσουμε παρέα για το ΟΑΚΑ. Φτάσαμε και αναλαμβάνουμε τα πόστα μας με χαλαρούς ρυθμούς. Εκεί μαθαίνουμε ότι δεν θα γίνει συνεντευξη τυπου εκεί που γινόταν αλλά σε έναν άλλον χώρο, όπου θα γίνει πρώτα η κλήρωση των ομίλων για το Πεκίνο και κατόπιν θα ακολουθούσε και η συνέντευξη τύπου! Μαζί μου έχω ένα ευχαριστήριο “γραμμα” που ήθελα να δώσω στον υπευθυνό μου, ο οποίος ήταν πραγματικά πολύ ευγενικός με απιστευτο χιουμορ! Σε κάποια στιγμή του το δίνω του εξηγώ τι είναι ώστε να μην παρεξηγηθώ για δηθεν ραβασακι και τετοιες αηδιες… Επιτέλους είχαμε λίγο χρόνο να μιλήσουμε χαλαρά για το προολυμπιακό και πως δεν εφερα τον πατέρα μου ή καποιον συγγενη/φιλο να δει τον αγώνα μαζί μου… του εδειξα τα ανιψια μου… Στη συνέχεια, μίλησα με μία δημοσιογράφο που μιλούσαμε καθʼόλη την εβδομάδα λίγο-πολύ για να την ευχαριστήσω που με εκανε add στο facebook. Ηπλάκα ήταν ότι στην αρχή δεν ηθελε να με κανει βλέποντας το όνομα μου! Κατόπιν, είδε τους κοινους μας φίλους, ρώτησε και εναν συναδελφό της ποια είμαι… και όταν κατάλαβε με χαρα με προσθεσε λέγοντας μου το με ένα πλατυ χαμόγελο! Μετά, είχε σειρά ένας δημοσιογράφος που τον θαυμαζω πολύ για τη δουλεια του τον εβλεπα όλη την εβδομαδα να τρεχει να συνεννοειτε και δεν τολμούσα να του μιλήσω και να τον ενοχλήσω… 2 μέρες πριν του στέλνω ένα μήνυμα στο facebook και μου απάντησε οτι ευχαριστως! (θα ήθελε να με συναντησει και να με γνωρίσει) Την προηγουμενη μέρα δεν προλαβα… Ετσι επρεπε να τον βρω τώρα γιατι δεν θα είχα άλλη ευκαιρια…! Είναι στη θέση του , εκεί που μεταδίδει τους αγώνες… είναι νωρίς ακόμα και δεν εχουν μαζευτεί οι δημοσιογραφοι… τον πλησιαζω και αμέσως σηκώνεται και μου λέει
-Είσαι η Μαίρη! Χαίρομαι πολύ που σε γνωρίζω! με μια σφικτή και εγκάρδια χειραψία.
Δεν ειπαμε κάτι ιδιαιτερο… μόνο μου είπε ότι μπορω να του στελνω μηνυματα στο facebook και όποτε μπορει θα μου απαντα!
Ξεκινά ο αγώνας… και φυσικά οι Γερμανοι νικουν αν και στην αρχη δυσκολεύτηκαν…! Πανηγυρίζουν… ενω ο Νοβιτζκι είναι τοσο συγκινημενος και χαρουμενος που δακρυα χαρας πλημμυριζουν τα ματια του!
Στο τέλος του αγωνα, η FIBA θέλει να μας βγάλει φωτογραφία! μπαίνουμε στην αρένα… μεχρι να ερθει ο φωτογραφος βγαζουμε με τις δικες μας φωτογραφικές μηχανες. Ήρθε και ο φωτογραφος… βγάζει πρωτα τις μαζορετες… μετα τους ομαδαρχεις και τα μιντια… (δηλ. εμας!) και μετα την άλλη μεγαλη ομαδα των εθελοντων… Στο τελος, μας βγαζει όλους μαζι! Αυτο ειναι… τα φλας… αστραφτουν και γι μας που βοηθησαμε…! (χιχι)
Ναι… αλλα αυτο δεν σημαινει ότι εμεις τελειωσαμε το καθηκον μας…! Τρεχω στο χωρο (hospitality area) οπου γινεται η κληρωση… μοιράζω μαζι με μία αλλη (δημοσιογραφος πρεπει να ειναι) γυναικα απο το γραφειο του Τύπου μας κάτι φυλλαδια… που πρεπει να φτασουν στους δημοσιογραφους… χωρις να φανω και να μπω σε καποιο πλανο της τηλεορασης! Αφου εκανα ότι μπορούσα και εδωσα μεχρι εκει που ηταν δυνατον… ειδα την κληρωση…! ΝΑΙ! Τυχαμε στον ομιλο που οι περισσοτεροι δημοσιογραφοι αλλα και εμεις προτιμουσαμε! ΝΑΙ! Μην σας φαινεται παραξενο…θα σας εξηγησω…! Στον Α όμιλο είναι… η Αργεντινή, η Αυστραλία, το Ιραν, η Λιθουανία, η Ρωσια και η Κροατία! Στον Β όμιλο είμαστε… η Αγκόλα, η Κίνα, η Ισπανία, η Αμερική, η Γερμανία και Εμεις!
Αυτό τι σημαινει…?! Ότι τυχαίνοντας στον πιο δυσκολο ομιλο… μπορουμε να είμαστε στην 4αδα που θα πάει στα χιαστι! Πιστεύω οτι απο τον Α ομιλο θα προκριθεί η Αργεντινή, η Λιθουανια, η Ρωσία και η Κροατια (εκτος και αν εχουμε εκπληξεις!) και απο τον δικό μας όμιλο… η Αμερική, η Ισπανία, ΕΜΕΙΣ, και θα σφακτουν η Κινα με τη Γερμανία…! Τι σημαινει αυτο? Ότι στα χιαστι παιχνίδια/νοκ αουτ αγωνες… ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΟΥΜΕ… ΗΠΑ ΚΑΙ ΙΣΠΑΝΙΑ! Όποτε ειχαμε συναντησει την Ισπανια στα χιαστι… χαναμε… αρα δεν συμφερει να ημασταν στον αλλο ομιλο! Οι 4 ομαδες του αλλου ομίλου δεν ειναι παιξε -γελασε… Ωστοσο, η εθνικη μας ομαδα μπορει να τις νικήσει…!
(Να βαλω το προγραμμα των αγωνων? καποια το ειχε βαλει…)
Μοιραζουμε το προγραμμα των αγωνων… και τελειωνουμε…! Ανεβαινω απανω… παιρνω το μπλοκάκι μου… για να βρω τον στοχο της ημερας… που δεν ηταν αλλος απο τον Kaman και όποιον αλλον γερμανο παιχτη βρω…! Ναι! Τα κατάφερα! Βρηκα τον Kaman! Αυτο ηταν και το τελευταιο αυτογραφο απο αυτη τη διοργανωση! Κάνω πόρτα μαζί με την Ελπίδα για να περασει ο Νοβιτζκι… να του ζητησω και 3ο αυτογραφο? Μπα… θα μου πει… μηπως τα πουλας…?! Πως να κανω πορτα η ερμη που θελουν όλοι να φωτογραφηθουν και να παρουν αυτογραφο απο τον Ντιρκ? Με πιεσαν παραλίγο να με τσαλαπατησουν… όμως τα καταφερα να φερω ειςπερας την “αποστολη” αυτη με τη βοηθεια της Ελπίδας…! Τελικα με τσαλαπατησε… ενας δημοσιογραφος… αλλα ας μη το σχολιασω…! Καποιοι πηγαν να τον ακολουθησουν… δεν τους αφησα… και λεει ενας κυριος που με ηξερε απο τα μιντια… “θα χτυπησετε και θα πατησετε το κοριτσι μας!” Ε… αφου τελειωσε και αυτο… ανεβαινω επανω στην “εδρα μου”… Με το που φτανω βλεπω εναν κυριο με τον αλλον υπευθυνο μου να με ψαχνουν…! Εμφανιστηκα στην καταλληλη στιγμη…!
-Που ειναι η Μαρια; λεει ο υπευθυνος μου… Οι εθελοντριες του ελεγαν οτι θα ειμαι κατω να βοηθω… και τσουπ εμφανιστηκα!
-Εδω ειμαι! Να βοηθησω σε κατι;
-Κοπελα μου συγχαρητηρια! μου λέει ενας κυριος (περιπου στην ηλικια του πατερα μου) που τον εβλεπα στο γραφειο Τυπου αλλα δεν ειχαμε μιλησει…!
-(τα εχω χαμενα… δεν καταλαβαινω το λογο! Με απορημενο υφος…) Για ποιο πραγμα…? Μα, δεν εκανα κατι…
-Μας συγκινησες με αυτα που εγραψες! Συγχαρητηρια! Μπραβο σου! σφιγγοντας μου το χέρι…
Τοτε βλεπω στα χερια του να κρατα μια φωτοτυπια του “γραμματος” που ειχα δωσει στον υπευθυνο μου!
-Ευχαριστω πολυ! αλλά ειναι ότι ενιωσα απο αυτο το προολυμπιακο και ηθελα να σας ευχαριστησω…!
-Σημαινει πολλά για μας αυτο! Καταλαβαμε ότι δωσαμε και εμεις κατι σε σας που μας προσφερετε εθελοντικα!
Μετα βρηκα τον υπευθυνο που του το ειχα δωσει…
-Δεν καταλαβαινω γιατι το κανατε αυτο! Δεν περιμενα να κανετε ακτι τετοιο!
-Ηταν πολυ ωραια και συγκινητικα αυτα που μας εγραψες…! Επρεπε να το μαθουν όλοι στο γραφειο!
Νόμιζα ότι το ειχαν βγαλει φωτοτυπια για εκεινον τον κυριο… αλλα… το ειχαν βγαλει περισσοτερες φορες! Ειλικρινα δεν το περιμενα!
Βγαλαμε τις τελευταιες φωτογραφιες στο ποστο μας! Κάναμε κατι τελευταιες δουλειες… και … ξεκινησα να χαιρετω τα ατομα που συνεργαστηκα για μια εβδομαδα! Δημοσιογραφους, ατομα απο το γραφειο τους υπευθυνους μου, τα παιδια με τα οποια συνεργαστηκα, τους εθελοντες… (αν και τους συναντησα και την επομενη μερα που πηγαμε να γιορτασουμε το τελος του προολυμπιακου!)
ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ! ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΖΗΣΩ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΠΑΛΙ!
Όσο για τους δημοσιογραφους… τελικά υπαρχουν καποιες κατηγοριες… αυτοι με τη μυτη ψηλα, οι απομακροι, οι τρεχω και δεν προλαβαινω, οι ευγενικοι και οι προσιτοι!
μόνο έναν αγώνα μεταξύ της Γερμανίας και του Πουερτο Ρίκο. Ευτυχως που έπαιζε η Γερμανία για να εχουμε και λίγο ενδιαφέρον να δούμε τον αγώνα! Η καλή μου φίλη και φωτογράφος ήρθε να με πάρει να ανηφορίσουμε παρέα για το ΟΑΚΑ. Φτάσαμε και αναλαμβάνουμε τα πόστα μας με χαλαρούς ρυθμούς. Εκεί μαθαίνουμε ότι δεν θα γίνει συνεντευξη τυπου εκεί που γινόταν αλλά σε έναν άλλον χώρο, όπου θα γίνει πρώτα η κλήρωση των ομίλων για το Πεκίνο και κατόπιν θα ακολουθούσε και η συνέντευξη τύπου! Μαζί μου έχω ένα ευχαριστήριο “γραμμα” που ήθελα να δώσω στον υπευθυνό μου, ο οποίος ήταν πραγματικά πολύ ευγενικός με απιστευτο χιουμορ! Σε κάποια στιγμή του το δίνω του εξηγώ τι είναι ώστε να μην παρεξηγηθώ για δηθεν ραβασακι και τετοιες αηδιες… Επιτέλους είχαμε λίγο χρόνο να μιλήσουμε χαλαρά για το προολυμπιακό και πως δεν εφερα τον πατέρα μου ή καποιον συγγενη/φιλο να δει τον αγώνα μαζί μου… του εδειξα τα ανιψια μου… Στη συνέχεια, μίλησα με μία δημοσιογράφο που μιλούσαμε καθʼόλη την εβδομάδα λίγο-πολύ για να την ευχαριστήσω που με εκανε add στο facebook. Ηπλάκα ήταν ότι στην αρχή δεν ηθελε να με κανει βλέποντας το όνομα μου! Κατόπιν, είδε τους κοινους μας φίλους, ρώτησε και εναν συναδελφό της ποια είμαι… και όταν κατάλαβε με χαρα με προσθεσε λέγοντας μου το με ένα πλατυ χαμόγελο! Μετά, είχε σειρά ένας δημοσιογράφος που τον θαυμαζω πολύ για τη δουλεια του τον εβλεπα όλη την εβδομαδα να τρεχει να συνεννοειτε και δεν τολμούσα να του μιλήσω και να τον ενοχλήσω… 2 μέρες πριν του στέλνω ένα μήνυμα στο facebook και μου απάντησε οτι ευχαριστως! (θα ήθελε να με συναντησει και να με γνωρίσει) Την προηγουμενη μέρα δεν προλαβα… Ετσι επρεπε να τον βρω τώρα γιατι δεν θα είχα άλλη ευκαιρια…! Είναι στη θέση του , εκεί που μεταδίδει τους αγώνες… είναι νωρίς ακόμα και δεν εχουν μαζευτεί οι δημοσιογραφοι… τον πλησιαζω και αμέσως σηκώνεται και μου λέει-Είσαι η Μαίρη! Χαίρομαι πολύ που σε γνωρίζω! με μια σφικτή και εγκάρδια χειραψία.
Δεν ειπαμε κάτι ιδιαιτερο… μόνο μου είπε ότι μπορω να του στελνω μηνυματα στο facebook και όποτε μπορει θα μου απαντα!
Ξεκινά ο αγώνας… και φυσικά οι Γερμανοι νικουν αν και στην αρχη δυσκολεύτηκαν…! Πανηγυρίζουν… ενω ο Νοβιτζκι είναι τοσο συγκινημενος και χαρουμενος που δακρυα χαρας πλημμυριζουν τα ματια του!
Στο τέλος του αγωνα, η FIBA θέλει να μας βγάλει φωτογραφία! μπαίνουμε στην αρένα… μεχρι να ερθει ο φωτογραφος βγαζουμε με τις δικες μας φωτογραφικές μηχανες. Ήρθε και ο φωτογραφος… βγάζει πρωτα τις μαζορετες… μετα τους ομαδαρχεις και τα μιντια… (δηλ. εμας!) και μετα την άλλη μεγαλη ομαδα των εθελοντων… Στο τελος, μας βγαζει όλους μαζι! Αυτο ειναι… τα φλας… αστραφτουν και γι μας που βοηθησαμε…! (χιχι)
Ναι… αλλα αυτο δεν σημαινει ότι εμεις τελειωσαμε το καθηκον μας…! Τρεχω στο χωρο (hospitality area) οπου γινεται η κληρωση… μοιράζω μαζι με μία αλλη (δημοσιογραφος πρεπει να ειναι) γυναικα απο το γραφειο του Τύπου μας κάτι φυλλαδια… που πρεπει να φτασουν στους δημοσιογραφους… χωρις να φανω και να μπω σε καποιο πλανο της τηλεορασης! Αφου εκανα ότι μπορούσα και εδωσα μεχρι εκει που ηταν δυνατον… ειδα την κληρωση…! ΝΑΙ! Τυχαμε στον ομιλο που οι περισσοτεροι δημοσιογραφοι αλλα και εμεις προτιμουσαμε! ΝΑΙ! Μην σας φαινεται παραξενο…θα σας εξηγησω…! Στον Α όμιλο είναι… η Αργεντινή, η Αυστραλία, το Ιραν, η Λιθουανία, η Ρωσια και η Κροατία! Στον Β όμιλο είμαστε… η Αγκόλα, η Κίνα, η Ισπανία, η Αμερική, η Γερμανία και Εμεις!
Αυτό τι σημαινει…?! Ότι τυχαίνοντας στον πιο δυσκολο ομιλο… μπορουμε να είμαστε στην 4αδα που θα πάει στα χιαστι! Πιστεύω οτι απο τον Α ομιλο θα προκριθεί η Αργεντινή, η Λιθουανια, η Ρωσία και η Κροατια (εκτος και αν εχουμε εκπληξεις!) και απο τον δικό μας όμιλο… η Αμερική, η Ισπανία, ΕΜΕΙΣ, και θα σφακτουν η Κινα με τη Γερμανία…! Τι σημαινει αυτο? Ότι στα χιαστι παιχνίδια/νοκ αουτ αγωνες… ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΟΥΜΕ… ΗΠΑ ΚΑΙ ΙΣΠΑΝΙΑ! Όποτε ειχαμε συναντησει την Ισπανια στα χιαστι… χαναμε… αρα δεν συμφερει να ημασταν στον αλλο ομιλο! Οι 4 ομαδες του αλλου ομίλου δεν ειναι παιξε -γελασε… Ωστοσο, η εθνικη μας ομαδα μπορει να τις νικήσει…!
(Να βαλω το προγραμμα των αγωνων? καποια το ειχε βαλει…)
Μοιραζουμε το προγραμμα των αγωνων… και τελειωνουμε…! Ανεβαινω απανω… παιρνω το μπλοκάκι μου… για να βρω τον στοχο της ημερας… που δεν ηταν αλλος απο τον Kaman και όποιον αλλον γερμανο παιχτη βρω…! Ναι! Τα κατάφερα! Βρηκα τον Kaman! Αυτο ηταν και το τελευταιο αυτογραφο απο αυτη τη διοργανωση! Κάνω πόρτα μαζί με την Ελπίδα για να περασει ο Νοβιτζκι… να του ζητησω και 3ο αυτογραφο? Μπα… θα μου πει… μηπως τα πουλας…?! Πως να κανω πορτα η ερμη που θελουν όλοι να φωτογραφηθουν και να παρουν αυτογραφο απο τον Ντιρκ? Με πιεσαν παραλίγο να με τσαλαπατησουν… όμως τα καταφερα να φερω ειςπερας την “αποστολη” αυτη με τη βοηθεια της Ελπίδας…! Τελικα με τσαλαπατησε… ενας δημοσιογραφος… αλλα ας μη το σχολιασω…! Καποιοι πηγαν να τον ακολουθησουν… δεν τους αφησα… και λεει ενας κυριος που με ηξερε απο τα μιντια… “θα χτυπησετε και θα πατησετε το κοριτσι μας!” Ε… αφου τελειωσε και αυτο… ανεβαινω επανω στην “εδρα μου”… Με το που φτανω βλεπω εναν κυριο με τον αλλον υπευθυνο μου να με ψαχνουν…! Εμφανιστηκα στην καταλληλη στιγμη…!
-Που ειναι η Μαρια; λεει ο υπευθυνος μου… Οι εθελοντριες του ελεγαν οτι θα ειμαι κατω να βοηθω… και τσουπ εμφανιστηκα!
-Εδω ειμαι! Να βοηθησω σε κατι;
-Κοπελα μου συγχαρητηρια! μου λέει ενας κυριος (περιπου στην ηλικια του πατερα μου) που τον εβλεπα στο γραφειο Τυπου αλλα δεν ειχαμε μιλησει…!
-(τα εχω χαμενα… δεν καταλαβαινω το λογο! Με απορημενο υφος…) Για ποιο πραγμα…? Μα, δεν εκανα κατι…
-Μας συγκινησες με αυτα που εγραψες! Συγχαρητηρια! Μπραβο σου! σφιγγοντας μου το χέρι…
Τοτε βλεπω στα χερια του να κρατα μια φωτοτυπια του “γραμματος” που ειχα δωσει στον υπευθυνο μου!
-Ευχαριστω πολυ! αλλά ειναι ότι ενιωσα απο αυτο το προολυμπιακο και ηθελα να σας ευχαριστησω…!
-Σημαινει πολλά για μας αυτο! Καταλαβαμε ότι δωσαμε και εμεις κατι σε σας που μας προσφερετε εθελοντικα!
Μετα βρηκα τον υπευθυνο που του το ειχα δωσει…
-Δεν καταλαβαινω γιατι το κανατε αυτο! Δεν περιμενα να κανετε ακτι τετοιο!
-Ηταν πολυ ωραια και συγκινητικα αυτα που μας εγραψες…! Επρεπε να το μαθουν όλοι στο γραφειο!
Νόμιζα ότι το ειχαν βγαλει φωτοτυπια για εκεινον τον κυριο… αλλα… το ειχαν βγαλει περισσοτερες φορες! Ειλικρινα δεν το περιμενα!
Βγαλαμε τις τελευταιες φωτογραφιες στο ποστο μας! Κάναμε κατι τελευταιες δουλειες… και … ξεκινησα να χαιρετω τα ατομα που συνεργαστηκα για μια εβδομαδα! Δημοσιογραφους, ατομα απο το γραφειο τους υπευθυνους μου, τα παιδια με τα οποια συνεργαστηκα, τους εθελοντες… (αν και τους συναντησα και την επομενη μερα που πηγαμε να γιορτασουμε το τελος του προολυμπιακου!)
ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ! ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΖΗΣΩ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΠΑΛΙ!
Όσο για τους δημοσιογραφους… τελικά υπαρχουν καποιες κατηγοριες… αυτοι με τη μυτη ψηλα, οι απομακροι, οι τρεχω και δεν προλαβαινω, οι ευγενικοι και οι προσιτοι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου