Μήπως να αλλάξουμε;

ΠΑΝΟΥΛΙΑΣ

Μήπως να αλλάξουμε;

Του Παναγιώτη Πανούλια

19/08/2010

Το μπάσκετ αλλάζει, γιατί αλλάζουν οι κανονισμοί του, και πολλοί προπονητές και δημοσιογράφοι μπήκαν στον κόπο να αναλύσουν τις διαφορές, αλλά κυρίως την επίδραση τους στο παιχνίδι. Γιατί -προπονητικά- αυτό είναι που μας ενδιαφέρει. Τί επιρροή θα έχουν αυτές οι αλλαγές στο μπάσκετ. Θα αναφερθούμε και σε αυτό εκφράζοντας την άποψη μας σύντομα...

Μήπως, όμως, είναι καιρός να αλλάξουμε και τον τρόπο που κρίνουμε το μπάσκετ; Ο αθλητισμός, γενικότερα, και οι ομάδες, είναι κάτι που πρέπει να μας κάνει να αισθανόμαστε καλύτερα. Δεν πρέπει να μας εξαχρειώνει και να μας εξαγριώνει.

Μην βιαστείτε να με βγάλετε ονειροπόλο και εκτός εποχής. Ξέρω -από πρώτο χέρι- ότι ζούμε στην εποχή που ο αθλητισμός είναι βιομηχανία παραγωγής θεάματος. Και οι απαιτήσεις, οι ευθύνες και το άγχος όλων όσων συμμετέχουν είναι στο κόκκινο. Παίκτες, μέλη του προπονητικού και υποστηριχτικού team, διοικητικοί, όλοι, κάνουν μια δουλειά που καθημερινά υπόκειται σε διαρκή κρίση.

Ακόμα και οι οπαδοί των ομάδων πολλές φορές, οδηγούμενοι από υπέρμετρο φανατισμό, βρίσκονται παγιδευμένοι σε έναν αέναο κύκλο μίσους, που οδηγεί πολύ συχνά (ειδικά στα μέρη μας), σε πράξεις βίας που εκτός των άλλων κάνουν κακό στο άθλημα.

Όλοι αυτοί διαβάζουν άρθρα του γραπτού και ηλεκτρονικού τύπου για να μάθουν τα νέα των ομάδων, να πληροφορηθούν τα δρώμενα, και να εισπράξουν την κριτική για τις επιδόσεις τους. Το… "δεν διαβάζω εφημερίδες, ή αθλητικά site στο internet", μην το παίρνετε τοις μετρητοίς. Όλοι θέλουμε να γνωρίζουμε τί πιστεύουν οι άλλοι και κυρίως… "οι ειδικοί" για την απόδοση μας, ή της ομάδας μας, άσχετα με την προσωπική μας άποψη.

Πολλές φορές οι… "ειδικοί" κάνουν δύο βασικά λάθη (;):

Πρώτον, η κριτική τους βασίζεται στην εκμετάλλευση οπαδικών πεποιθήσεων και τον φανατισμό του κοινού τους, με στόχο την πώληση, αλλά και την καθοδήγηση. Και δεύτερον, η κριτική γίνεται με τόσο καυστικό ή κολακευτικό τρόπο, ανάλογα με την προτίμηση του "ειδικού - αυθεντία", με αποτέλεσμα να μειώνει την αξιοπρέπεια του κρινόμενου, ή να αναδεικνύει αυθεντίες και ήρωες εκεί που δεν υπάρχουν.

Άλλωστε μην ξεχνάτε ότι και οι κρίνοντες…κρίνονται. Και μάλιστα, με τα μέτρα και σταθμά που κάνουν τη δική τους κριτική. Επομένως η κριτική, η ανάλυση ενός αγώνα μπάσκετ, η απόδοση ενός αθλητή ή προπονητή, ή ακόμα και η στρατηγική μιας ομάδας σε όλα τα επίπεδα, πρέπει να είναι βασισμένη σε γεγονότα και αλήθειες, στη γνώση και την ανάλυση, με μετριοπαθείς χαρακτηρισμούς και να δώσει στον αναγνώστη την αίσθηση της αλήθειας και της ομορφιάς.

Ας σταματήσουμε να χύνουμε δηλητήριο και να τροφοδοτούμε τα χαμηλότερα ένστικτα μας, για να αναδειχτούμε σε έναν χώρο, που όλοι πρέπει να αγαπάμε και να υπηρετούμε.

Τα παραπάνω δεν προωθούν σε καμιά περίπτωση την απλή και στείρα καταγραφή γεγονότων, ή το βαρετό και χωρίς άποψη γράψιμο, αλλά ας μιλήσουμε για μπάσκετ γράφοντας την ιστορία του, έτσι όπως του αρμόζει, σαν ένα από τα δημοφιλέστερα και ομορφότερα αθλήματα ανά τον κόσμο και… ας αλλάξουμε και σε αυτό το κομμάτι του… τους κανονισμούς.