Του Τάκη Πανούλια 24/09/2010
Ο δεύτερος μύθος είναι καθαρά προπονητικός και αφορά το γεγονός ότι τα βασικά (fundamentals) στο μπάσκετ είναι για να διδάσκονται μόνο σε νεαρές ηλικίες. Πολλοί προπονητές, παίκτες και λοιποί παράγοντες κάποιου επίπεδου νοιώθουν ότι η ενασχόληση με τα βασικά είναι για τις ακαδημίες, άντε και τα παιδικό-εφηβικά (με αυτή την λέξη τα τσουβαλιάζουμε). Σαν να είναι προσβολή στην νοημοσύνη τους.
Τα βασικά είναι απαραίτητα, και είναι επιβεβλημένο να διδάσκονται σε κάθε ηλικιακό επίπεδο. Οτιδήποτε συμβαίνει μέσα στο παιχνίδι βασίζεται στην σωστή εκτέλεση των βασικών. Κανένα σύστημα δεν μπορεί να εκτελεστεί με αποτελεσματικότητα από παίκτες που υστερούν στα βασικά. Ακόμα και παίκτες με εξαιρετικά σωματικά και αθλητικά προσόντα αν δεν αναπτύξουν τα βασικά τους καθώς ανεβαίνουν επίπεδο συναγωνισμού θα συναντήσουν προβλήματα.
Για να προλάβω όσους σκέφτονται ότι τα βασικά είναι μόνο η ντρίπλα, η πάσα και το σουτ θα εξηγήσω ορισμένα πράγματα σε συντομία και θα χρησιμοποιήσω μερικά παραδείγματα για να καταδείξω το λανθασμένο σκεπτικό σε αυτή την αντίληψη. Ο τρόπος που χρησιμοποιούμε τα πόδια μας (footwork), οι προσποιήσεις, η ατομική τακτική, (προσωπική άποψη ότι υπάρχει και αυτή εκτός από την ομαδική), είναι στοιχεία που η έλλειψη τους αργά ή γρήγορα θα περιορίσει τον ρόλο ενός παίκτη μέσα στην ομάδα.
Μια απλή αλλαγή κατεύθυνσης και ένα κόψιμο περιλαμβάνει τόσα πολλά στοιχεία όπως προσποίηση με κίνηση προς την μπάλα για υποδοχή, σταμάτημα και αλλαγή κατεύθυνσης, υποδοχή, αίσθηση του χώρου, πίβοτ και ένα πιθανό τελείωμα με σουτ ή lay up. Όσο ο παίκτης ανεβαίνει επίπεδο μαθαίνει άλλα πράγματα στην ίδια κατάσταση όπως το να αναγνωρίσει το κενό, να καταλάβει πότε είναι έτοιμος ο παίκτης με την μπάλα για του πασάρει, ο συγχρονισμός, να αντιληφθεί την θέση του αμυντικού, και πολλά άλλα. Αν κάτι από όλα αυτά δεν γίνει σωστά δεν έχουμε σωστή εκτέλεση. Επομένως ανάλογα με το επίπεδο που παίζουμε αντιμετωπίζουμε και περισσότερα προβλήματα.
Τα συστήματα μπορεί να καλύψουν τις αδυναμίες των παικτών μας γιατί σχεδιάζονται για αυτόν ακριβώς τον λόγο. Όπως και για να αξιοποιήσουν τις δυνατότητες των παικτών μας. Αλλά η άμυνα του αντιπάλου αργά ή γρήγορα θα βρει τις αδυναμίες του κάθε παίκτη και θα τις εκμεταλλευτεί. Οι Boston Celtics σταμάτησαν τον LeBron, στα φετινά play offs του NBA, παλαιότερα οι Pistons ανάγκαζαν τον μεγαλύτερο παίκτη όλων των εποχών τον Michael Jordan να φτάσει στα όρια του. Πόσο μάλλον έναν παίκτη που τα βασικά του είναι ελλειμματικά.
Πετώντας συστήματα στους παίκτες μας τους ζητάμε να εκτελέσουν όλα μαζί τα βασικά. Επομένως πως είναι δυνατόν να μην τα δουλεύουμε ξεχωριστά. Παίκτες καταρτισμένοι μπορούν να μάθουν και να εκτελέσουν συστήματα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Το αντίθετο είναι αδύνατο.
Δείτε στα παρακάτω στιγμιότυπα δύο backdoor άριστα εκτελεσμένα με τον Rajon Rondo στο πρώτο σαν αποδέκτης της πάσας και στο δεύτερο σαν πασέρ. Τα βασικά και των δύο παικτών κάνουν την διαφορά και στις δύο φάσεις.
Θέλετε να δείτε πως η εκτέλεση των βασικών (μια απλή αλλαγή κατεύθυνσης) σε ένα άλλο άθλημα το ποδόσφαιρο στο υψηλότερο επίπεδο κάνει απλή διαδικασία ένα γκόλ σπάνιας ομορφιάς. Αναλογικά στο μπάσκετ είναι κίνηση προς την μπάλα και back door ακινητοποιώντας ολόκληρη την άμυνα του αντιπάλου. Η κίνηση του Messi θα πήγαινε βέβαια στράφι αν δεν υπήρχε και η μπαλιά διαβήτης του Xavi (Xavier Hernández Creus).
Ο λόγος που διάλεξα την τελευταία φάση από το ποδόσφαιρο ήταν για δύο λόγους. Πρώτον για να δείτε πόσο το μπάσκετ επηρεάζει άλλα αθλήματα και ειδικά το ποδόσφαιρο (θα κάνουμε ένα σχετικό άρθρο), και δεύτερον για να κατανοήσουμε την σημασία των βασικών σε ένα άθλημα περισσότερο χαοτικό από το μπάσκετ. Άλλωστε η τάξη προέρχεται από την αταξία!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου