Του Τάκη Πανούλια
07/05/2001
"Να μας αφήσει να κερδίσουμε"… Δεν νομίζω Simone!
Επειδή όλοι ξέρουμε ότι σε μεγάλο χρονικό διάστημα, σε μεγάλο δείγμα η στατιστική διορθώνει δεν μπορεί πριν από τον αγώνα να μη περνάει από το μυαλό σου το εξής ερώτημα. Καλά η Siena στην τέταρτη της απόπειρα για να κατακτήσει το τίτλο της Euroleague δεν θα φθάσει και πάλι στο τελικό για τέταρτη φορά.
Εντάξει ο Παναθηναϊκός είναι πιο έμπειρος και είχε το πάνω χέρι στην αναμέτρηση, αλλά πάντα δεν φωλιάζει μέσα στο μυαλό σου το… μήπως σκαλώσει τελικά κάπου το πράγμα;
Όλοι μετά το πάθημα του Ολυμπιακού δεν λέγαμε πόσο σκληρό καρύδι είναι η ιταλική ομάδα; Ο προπονητής της ο Simone Pianigani χθες στην συνέντευξη τύπου είπε χαριτολογώντας αλλά και σε μια προσπάθεια να "κοιμίσει" τον Παναθηναϊκό σαν οργανισμό "ελπίζω αυτή τη φορά να μας αφήσει ο Ζότς να κερδίσουμε".
Συγγνώμη Simone μου αλλά ο Παναθηναϊκός του Obradovic δεν αφήνει κανέναν να τον κερδίσει. Και εξηγούμε. Όποιος θέλει να κερδίσει τους "πράσινους" θα πρέπει να είναι καλύτερος μέσα στο παρκέ για να πάρει την νίκη. Είναι ομάδα που δεν καταρρέει από μόνη της, ακόμα και με τόσο κακό ξεκίνημα, όπως το σημερινό. Έχει εμπειρία αλλά και πνευματική δύναμη όσο καμιά ομάδα. Aντέχει τα πάντα ακόμα και το ξύλο.
Φέτος δε έχει αποκτήσει μια ακόμα πρόσθετη ιδιότητα. Του αυτοέλεγχου στα συναισθήματα σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο. Δεν απογοητεύονται, δεν ενθουσιάζονται, δεν πανηγυρίζουν δεν νευριάζουν αλλά απλά παίζουν. Σε κάθε κατοχή σε κάθε διεκδίκηση, σε κάθε επίθεση και κάθε άμυνα. Ακόμα και αν ξεφύγουν για λίγο όπως ο Sato επανέρχονται γρήγορα.
Δεν χρειάζεται να παίξει η ομάδα σε κάθε παιχνίδι όπως αυτά στη σειρά με την Barcelona, χρειάζεται να είναι καλύτερη από το εκάστοτε αντίπαλο που αντιμετωπίζει. Είναι συγκεντρωμένη στο πλάνο και μόνο σε αυτό. Αν δεν του βγαίνει κάτι δεν εκτροχιάζεται ούτε κάνει κάτι άλλο. Επιμένει μέχρι να βάλει το τραίνο πάλι στις ράγες του.
Τι και αν ο Batiste έκανε λάθος rookie στο τέλος του πρώτου δεκαλέπτου και έδωσε το δικαίωμα στους διαιτητές να ακυρώσουν το τρίποντο του Διαμαντίδη, τι και αν ο Sato έκανε ανόητο αντιαθλητικό. Τίποτε δεν προκάλεσε πνευματική και ψυχολογική κατάρρευση στο τριφύλλι.
Αντίθετα η Siena μετά το πρώτο πεντάλεπτο του τρίτου δεκαλέπτου, που παίχτηκε περισσότερο κάτι σαν μπάσκετ με ένα χορταστικό 2-2 (αν μιλάμε για ποδόσφαιρο), άρχισε να δείχνει τα διάσημα πλέον πνευματικά break downs της. Κατάρρευση πνευματική, έστω και για λίγο, και το σκορ 49-38 με ταυτόχρονο φόρτωμα πολλών παικτών της με φάουλ.
Αν για κάποιον πρέπει να γίνει ιδιαίτερη μνεία σήμερα είναι για τον νεαρό Καλάθη. Εντάξει με την Barcelona είχε συγκεκριμένο ρόλο να σταματήσει τον Navarro. Με την Siena είχε μια συνολικά εξαιρετική εμφάνιση. Τα νούμερα του σε 29 λεπτά συμμετοχής ήταν 17 πόντοι, με 6 στα 7 δίποντα, 5 στις 7 βολές, 6 rebounds, 2 τελικές πάσες, 2 κλεψίματα, 3 λάθη, 1 κόψιμο. Και ιδού ο MVP.
Ο Διαμαντίδης που μοίρασε 9 τελικές πάσες έκανε ότι έπρεπε και ο Φώτσης ήταν εξαιρετικός (14 πόντοι). Αν και με κάποια αχρείαστα λάθη καλός και ο Batiste με 16 πόντους και 7 rebound. Όλοι οι υπόλοιποι προσέφεραν άλλος λιγότερα άλλος περισσότερα. Πολύ καλός και ο Βουγιούκας που πέτυχε το πρώτο συναισθηματικό καλάθι αντιστροφής της ψυχολογίας για την ομάδα του.
Αλλά επαναλαμβάνω ο Παναθηναϊκός αυτός είναι πνευματικά πολύ δυνατός και ξέρει να κερδίζει σαν ομάδα. Σε μια χρονιά που είναι και μεταβατική, με την έννοια ότι χτίζει και την ομάδα για το μέλλον με νέους παίκτες (Καλάθης, Βουγιούκας) και προσθήκες άλλων (Sato, Maric) μετά την αποχώρηση του Jaskevitsius, Pekovic και Σπανούλη!
Σε τέτοια χρονιά με μεγάλες αλλαγές σε πολλά επίπεδα το να πηγαίνεις στον τελικό της Euroleague σημαίνει ότι τα θεμέλια της ομάδας είναι στέρεα. Σημαίνει ότι ο Παναθηναϊκός δεν είναι οι παίκτες του ή προπονητής του ή ακόμα η διοίκηση του. ΕΙΝΑΙ Η ΟΜΑΔΑ.
Ο Παναθηναϊκός φάνηκε συνεπής στο ραντεβού του στην "επέτειο" της κατάκτησης της Ευρωλίγκα του 2007 και θα διεκδικήσει το τρόπαιο την Κυριακή στον τελικό. Μπορεί να κερδίσει μπορεί και να χάσει. Αλλά σίγουρα για να κερδίσει το τρόπαιο όποιος από τους άλλους δύο προκριθεί στον τελικό θα πρέπει να είναι καλύτερος για να τον νικήσει.
07/05/2001
"Να μας αφήσει να κερδίσουμε"… Δεν νομίζω Simone!
Επειδή όλοι ξέρουμε ότι σε μεγάλο χρονικό διάστημα, σε μεγάλο δείγμα η στατιστική διορθώνει δεν μπορεί πριν από τον αγώνα να μη περνάει από το μυαλό σου το εξής ερώτημα. Καλά η Siena στην τέταρτη της απόπειρα για να κατακτήσει το τίτλο της Euroleague δεν θα φθάσει και πάλι στο τελικό για τέταρτη φορά.
Εντάξει ο Παναθηναϊκός είναι πιο έμπειρος και είχε το πάνω χέρι στην αναμέτρηση, αλλά πάντα δεν φωλιάζει μέσα στο μυαλό σου το… μήπως σκαλώσει τελικά κάπου το πράγμα;
Όλοι μετά το πάθημα του Ολυμπιακού δεν λέγαμε πόσο σκληρό καρύδι είναι η ιταλική ομάδα; Ο προπονητής της ο Simone Pianigani χθες στην συνέντευξη τύπου είπε χαριτολογώντας αλλά και σε μια προσπάθεια να "κοιμίσει" τον Παναθηναϊκό σαν οργανισμό "ελπίζω αυτή τη φορά να μας αφήσει ο Ζότς να κερδίσουμε".
Συγγνώμη Simone μου αλλά ο Παναθηναϊκός του Obradovic δεν αφήνει κανέναν να τον κερδίσει. Και εξηγούμε. Όποιος θέλει να κερδίσει τους "πράσινους" θα πρέπει να είναι καλύτερος μέσα στο παρκέ για να πάρει την νίκη. Είναι ομάδα που δεν καταρρέει από μόνη της, ακόμα και με τόσο κακό ξεκίνημα, όπως το σημερινό. Έχει εμπειρία αλλά και πνευματική δύναμη όσο καμιά ομάδα. Aντέχει τα πάντα ακόμα και το ξύλο.
Φέτος δε έχει αποκτήσει μια ακόμα πρόσθετη ιδιότητα. Του αυτοέλεγχου στα συναισθήματα σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο. Δεν απογοητεύονται, δεν ενθουσιάζονται, δεν πανηγυρίζουν δεν νευριάζουν αλλά απλά παίζουν. Σε κάθε κατοχή σε κάθε διεκδίκηση, σε κάθε επίθεση και κάθε άμυνα. Ακόμα και αν ξεφύγουν για λίγο όπως ο Sato επανέρχονται γρήγορα.
Δεν χρειάζεται να παίξει η ομάδα σε κάθε παιχνίδι όπως αυτά στη σειρά με την Barcelona, χρειάζεται να είναι καλύτερη από το εκάστοτε αντίπαλο που αντιμετωπίζει. Είναι συγκεντρωμένη στο πλάνο και μόνο σε αυτό. Αν δεν του βγαίνει κάτι δεν εκτροχιάζεται ούτε κάνει κάτι άλλο. Επιμένει μέχρι να βάλει το τραίνο πάλι στις ράγες του.
Τι και αν ο Batiste έκανε λάθος rookie στο τέλος του πρώτου δεκαλέπτου και έδωσε το δικαίωμα στους διαιτητές να ακυρώσουν το τρίποντο του Διαμαντίδη, τι και αν ο Sato έκανε ανόητο αντιαθλητικό. Τίποτε δεν προκάλεσε πνευματική και ψυχολογική κατάρρευση στο τριφύλλι.
Αντίθετα η Siena μετά το πρώτο πεντάλεπτο του τρίτου δεκαλέπτου, που παίχτηκε περισσότερο κάτι σαν μπάσκετ με ένα χορταστικό 2-2 (αν μιλάμε για ποδόσφαιρο), άρχισε να δείχνει τα διάσημα πλέον πνευματικά break downs της. Κατάρρευση πνευματική, έστω και για λίγο, και το σκορ 49-38 με ταυτόχρονο φόρτωμα πολλών παικτών της με φάουλ.
Αν για κάποιον πρέπει να γίνει ιδιαίτερη μνεία σήμερα είναι για τον νεαρό Καλάθη. Εντάξει με την Barcelona είχε συγκεκριμένο ρόλο να σταματήσει τον Navarro. Με την Siena είχε μια συνολικά εξαιρετική εμφάνιση. Τα νούμερα του σε 29 λεπτά συμμετοχής ήταν 17 πόντοι, με 6 στα 7 δίποντα, 5 στις 7 βολές, 6 rebounds, 2 τελικές πάσες, 2 κλεψίματα, 3 λάθη, 1 κόψιμο. Και ιδού ο MVP.
Ο Διαμαντίδης που μοίρασε 9 τελικές πάσες έκανε ότι έπρεπε και ο Φώτσης ήταν εξαιρετικός (14 πόντοι). Αν και με κάποια αχρείαστα λάθη καλός και ο Batiste με 16 πόντους και 7 rebound. Όλοι οι υπόλοιποι προσέφεραν άλλος λιγότερα άλλος περισσότερα. Πολύ καλός και ο Βουγιούκας που πέτυχε το πρώτο συναισθηματικό καλάθι αντιστροφής της ψυχολογίας για την ομάδα του.
Αλλά επαναλαμβάνω ο Παναθηναϊκός αυτός είναι πνευματικά πολύ δυνατός και ξέρει να κερδίζει σαν ομάδα. Σε μια χρονιά που είναι και μεταβατική, με την έννοια ότι χτίζει και την ομάδα για το μέλλον με νέους παίκτες (Καλάθης, Βουγιούκας) και προσθήκες άλλων (Sato, Maric) μετά την αποχώρηση του Jaskevitsius, Pekovic και Σπανούλη!
Σε τέτοια χρονιά με μεγάλες αλλαγές σε πολλά επίπεδα το να πηγαίνεις στον τελικό της Euroleague σημαίνει ότι τα θεμέλια της ομάδας είναι στέρεα. Σημαίνει ότι ο Παναθηναϊκός δεν είναι οι παίκτες του ή προπονητής του ή ακόμα η διοίκηση του. ΕΙΝΑΙ Η ΟΜΑΔΑ.
Ο Παναθηναϊκός φάνηκε συνεπής στο ραντεβού του στην "επέτειο" της κατάκτησης της Ευρωλίγκα του 2007 και θα διεκδικήσει το τρόπαιο την Κυριακή στον τελικό. Μπορεί να κερδίσει μπορεί και να χάσει. Αλλά σίγουρα για να κερδίσει το τρόπαιο όποιος από τους άλλους δύο προκριθεί στον τελικό θα πρέπει να είναι καλύτερος για να τον νικήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου