Του Τάκη Πανούλια
13/05/2011
Η κατάκτηση του τίτλου στο Final 4 της Euroleague από την ομάδα μπάσκετ του Παναθηναϊκού έχει ανάψει για τα καλά μια δημόσια συζήτηση για τα συστατικά της επιτυχημένης πορείας όλα αυτά τα χρόνια που προπονητής της είναι ο Zeljko Obradovic.
Όλοι μας έχουμε μπει στην αναζήτηση του " μυστικού" που είναι κρυμμένο στα άδυτα του οργανισμού του "πράσινου" γίγαντα ή στο μυαλό του προπονητή του. Κάτι σαν το μυστικό των Ναϊτών ιπποτών, ή την φιλοσοφική λίθο των Αλχημιστών.
Δεν είναι παράλογο, το αντίθετο μάλιστα, όλοι να προσπαθούν να δώσουν την εξήγηση στο φαινόμενο Obradovic και Panathinaikos B.C. Δεν έχουμε άλλωστε πολλά επιτεύγματα για να καυχηθούμε σαν Έλληνες τώρα τελευταία, επομένως η σταθερά επιτυχημένη πορεία της ομάδας μπάσκετ των "πρασίνων", ορθά αποτελεί θέμα συζήτησης και μελέτης.
Πράσινη κυριαρχία
Ο έκτος τίτλος των "πρασίνων" (τρίτος την τελευταία πενταετία) ήλθε με μια τυπική παράσταση του φετινού καλού Παναθηναϊκού. Άμυνα για σεμινάριο, άψογη εκτέλεση του pick and roll και μια δόση από low post παιχνίδι (στα mismatches) στην επίθεση. Για τον καλύτερο Ευρωπαίο προπονητή όλων των εποχών είναι ο όγδοος τίτλος στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της γηραιάς ηπείρου.
Για πολλούς ο τελικός ήταν στα ημιτελικά με την Barcelona. Πολλοί άλλοι θεωρούσαν ότι και ο Ολυμπιακός άξιζε μια θέση στο Final 4. Σίγουρα τα πιο ποιοτικά παιχνίδια αυτής της περιόδου ήταν στην σειρά των ημιτελικών μεταξύ Παναθηναϊκού και Barcelona. Δεν χωράει αμφιβολία ότι και ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να είναι εκεί. Αλλά η ιστορία γράφτηκε αλλιώς. Τα υπόλοιπα είναι για τους λάτρεις της "εναλλακτικής ιστορίας".
Στο Final Four έφτασαν οι τρεις καλύτερες αμυντικές ομάδες και οι δύο πιο αποτελεσματικές ομάδες στην επίθεση. Η Siena απέκλεισε τον Ολυμπιακό κερδίζοντας τον τρεις συνεχόμενες φόρες εντός και εκτός έδρας. Στον αθλητισμό δεν κερδίζεις τίτλους με τα "αν" και "έπρεπε". Αυτά είναι ευσεβείς πόθοι.
Εν αρχή η αμφισβήτηση
Στην αρχή της περιόδου βέβαια, η πλειοψηφία του φίλαθλου κοινού δεν συζητούσε για κανένα μυστικό της επιτυχίας της ομάδας γιατί απλούστατα όλοι προεξοφλούσαν την αποτυχία της ή στη καλύτερη περίπτωση αγωνιούσαν από τη φυγή των Σπανούλη, Jasikevicius και Pecovic. Είναι καλό ακόμα και σε κλίμα ευφορίας να επισημάνουμε σε τι κλίμα ξεκίνησε το εγχείρημα Euroleague για τον Παναθηναϊκό.
Κάποιες κακές εμφανίσεις (λογικό σε μια μεγάλη περίοδο), αλλά και ο τραυματισμός του Maric φύτεψε ακόμα περισσότερο σπόρο αμφιβολίας και φόβου για την πορεία της ομάδας. Το αποτέλεσμα όμως δικαίωσε τον Obradovic. Το πίστευε και το έλεγε. Απλά όπως αποδείχθηκε έπρεπε να αλλάξει λίγο τα πράγματα σε σημεία κλειδιά για την ομάδα. Σε συνέντευξη του σε αθλητική εφημερίδα δήλωσε ευτυχισμένος στον Παναθηναϊκό διότι όλα γίνονται στο "τριφύλλι" έτσι όπως τα θέλει αυτός.
The Secret
Αλήθεια ποιο είναι το μυστικό του Obradovic που έχει όλα αυτά τα χρόνια την ελληνική ομάδα στην κορυφή της Ευρώπης; Πώς δημιούργησε αυτό το manual, αυτό το αριστοτεχνικό μοντέλο καθοδήγησης μιας ομάδας μπάσκετ ώστε να αποδίδει σταθερά σε υψηλά στάνταρ απόδοσης και να κατακτά εγχώριους και ευρωπαϊκούς τίτλους με τόση συχνότητα;
Ο Γιώργος ο Κογκαλίδης το απέδωσε στην λεγόμενη συναισθηματική νοημοσύνη (Emotional Quotient) του προπονητή του Παναθηναϊκού. Για όσους ενδιαφέρονται υπάρχει ένα άρτιο επιστημονικά εμπεριστατωμένο βιβλίο του ψυχολόγου και δημοσιογράφου Daniel Goleman Ph.D του Πανεπιστημίου του Harvard για την συναισθηματική νοημοσύνη (EQ ή Emotional Intelligence -EI).
Σε γενικές γραμμές ο φίλος Γιώργος αποδίδει την επιτυχία του coach στην ικανότητα του να αντιλαμβάνεται, να χρησιμοποιεί, να κατανοεί και να διαχειρίζεται τα δικά του συναισθήματα και των άλλων γύρω του. Πολλοί θεωρούν την συναισθηματική νοημοσύνη σπουδαιότερη από το Δείκτη Νοημοσύνης (Intelligence Quotient, IQ), στην επιτυχία ενός ατόμου σε πολλούς τομείς εργασίας, σε επίπεδο απόδοσης αλλά και ανάπτυξης της αρχηγικής ικανότητας.
Υπάρχουν βέβαια αντικρουόμενες απόψεις επί του θέματος αλλά είναι πολύ πιθανό "αυτό που χαρακτηρίζει τον ανώτερο πνευματικά άνθρωπο να μην είναι τόσο ο διαφορετικός τρόπος σκέψης, αλλά ο πλούτος του συναισθηματικού του κόσμου" (Ι. Νέστορος Ψυχίατρος Δρ. Νευροφυσιολογίας στον πρόλογο του βιβλίου του Goleman).
Είναι πολύ πιθανό ο προπονητής του τριφυλλιού να έχει συγκεκριμένη ικανότητα. Αλλά είναι από μόνη της αρκετή να οδηγήσει μια ομάδα στην κορυφή; Φυσικά και όχι, αλλά είναι μια καλή αρχή!
Οι ψυχολόγοι όμως που μελετούν πολλούς σπουδαίους ανθρώπους, σε διάφορες εκδηλώσεις της ζωής, σε μια προσπάθεια να βρουν ένα κοινό παρονομαστή για το μεγαλείο, δεν συμφωνούν σε τίποτα εκτός, από την αρχή που ονομάζεται "F.Q." ή Failure Quotient. Το F.Q. είναι η ικανότητα που έχει κάποιος να επανέρχεται από την ήττα γρήγορα. Οι πραγματικά μεγάλοι μπορεί να ηττηθούν αλλά επανέρχονται. Δεν αφήνουν ένα τραυματισμό ή ένα λάθος να τους καταβάλουν. Δεν μπορεί να γίνεις μεγάλος εάν δεν έχεις την ικανότητα να επανέρχεσαι μετά από την αποτυχία πιο δυνατός. Πρέπει να νικηθείς για να γίνεις μεγάλος.
Ο Παναθηναϊκός μετά την απρόσμενη ήττα από την Lietuvos Rytas στο Top 16 τερμάτισε δεύτερος στον όμιλο του πίσω από την Caja Laboral. Εξαιτίας της δεύτερης θέσης οι "πράσινοι" έπρεπε να αντιμετωπίσουν την Barcelona στα προημιτελικά με μειονέκτημα έδρας. Αντί να χάσουν την αυτοπεποίθηση τους το χρησιμοποίησαν σαν ευκαιρία και πέρασαν με 3-1 νίκες.
Η εμμονή και άλλα…
Πολλοί μελετητές πιστεύουν ότι κάθε μεγάλος άνδρας που έχει ποτέ ζήσει είχε μια έμμονη ιδέα (fixed concept / Idée fixe), για το τι θέλει να γίνει. Πιστεύουν ότι αυτός ο έμμονος στόχος είναι η ειδοποιός διαφορά στην ζωή. Η εμμονή είναι ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά των πετυχημένων προπονητών.
Όπως είναι η διαχείριση της πίεσης με την ικανότητα του προπονητή να χαλαρώνει και να καταπολεμά το στρες, η ικανότητα ανάλυσης, η ικανότητα πραγματοποίησης στόχων, η δίψα για μάθηση, η προσοχή στη λεπτομέρεια, η φιλοδοξία, η αυτοπεποίθηση, η τύχη και αρκετά άλλα.
Η κατάλληλη ατμόσφαιρα
Η αλήθεια είναι ότι οι πρωταθλητές και οι πρωταθλήτριες ομάδες δεν "γεννιούνται". Δεν φυτρώνουν έτσι ξαφνικά. Αν μελετήσουμε όλες τις μεγάλες ομάδες και τους μεγάλους αθλητές, θα διαπιστώσουμε ότι προέρχονται από μια ατμόσφαιρα μεγαλείου. Περιβάλλονται από ικανό προπονητή, μια σταθερή και αξιόπιστη διοίκηση, άτομα μέσα στον οργανισμό που τους αγαπούν και τους πιστεύουν.
Ο John Wooden, από τους σπουδαιότερους προπονητές στο NCAA προσδοκούσε μεγαλείο από τους παίκτες του. Προσδοκούσε να αποδίδουν στο αποκορύφωμα της ικανότητας τους. Προσδοκούσε μεγαλείο γι’ αυτό και οι μεγάλοι πήγαιναν εκεί (στο UCLA) - σε μια ατμόσφαιρα μεγαλείου.
Νομίζω ότι στον Παναθηναϊκό έχουν πετύχει αυτή την ατμόσφαιρα μεγαλείου. Καθημερινά δουλεύουν μέσα σε αυτή την ατμόσφαιρα και βελτιώνονται σαν άτομα αλλά κυρίως σαν ομάδα. Φαίνεται αυτό άλλωστε από τις δηλώσεις κάθε μέλους της παναθηναϊκής οικογένειας το πόσο εκτιμούν και σέβονται ο ένας τον άλλον. Είναι μια γνήσια ομάδα και όχι απλά μια απλή ομάδα ατόμων που δουλεύουν μαζί. Σε μια πραγματική ομάδα η διάθεση προώθησης του ατόμου πραγματοποιείται μέσα από τους ομαδικούς στόχους.
Δεν έχετε παρά να δείτε την περίπτωση του Δημήτρη του Διαμαντίδη. Κέρδισε τον τίτλο του MVP της Euroleague, του Final 4, καλύτερος αμυντικός της χρονιάς, στην καλύτερη πεντάδα αλλά όπως είπε ο ίδιος, καμιά αξία δεν θα είχαν όλα αυτά αν δεν έρχονταν οι ομαδικοί τίτλοι.
Ο Obradovic και ο Παναθηναϊκός στο μπάσκετ είναι σαν τον Ferguson την Manchester United στο ποδόσφαιρο. Οι ομάδες αυτές, είναι ομάδες των προπονητών τους, που οι ίδιοι βρίσκονται στην κορυφή της πυραμίδας του αθλητικού οικοδομήματος που ηγούνται.
Ένα οικοδόμημα το οποίο έχει τρομερή συνοχή, γιατί όλοι στρατεύονται για να επιτύχουν τους στόχους της ομάδας και ταυτόχρονα έχουν σωστή κοινωνική λειτουργία μεταξύ τους. Τα συναισθήματα μεταξύ των μελών της ομάδας παίζουν καθοριστικό ρόλο στον τρόπο που συνεργάζονται για πετύχουν από τον μικρότερο μέχρι και τον μεγαλύτερο στόχο που έχει η ομάδα.
Ο τρόπος που ο Obradovic με τον συνεργάτη του τον Ιτούδη το υπόλοιπο προπονητικό και επιστημονικό team, αλλά και η διοίκηση της ομάδας διαμορφώνουν αυτό το περιβάλλον είναι η βάση πάνω στην οποία χτίζεται κάθε χρόνο η ομάδα μπάσκετ του Παναθηναϊκού.
Το θέμα σηκώνει περισσότερη ανάλυση όπως και η διαδικασία του χτισίματος της ομάδας. Δεν φτάνει να έχει κανείς την διάθεση να δημιουργήσει ένα τέτοιο περιβάλλον αλλά και να μπορεί. Η διαδικασία του χτισίματος μιας ομάδας όπως και η προπονητική είναι επιστήμη αλλά και τέχνη. Μια τέχνη που φαίνεται να την έχουν τελειοποιήσει στο πράσινο στρατόπεδο.
13/05/2011
Η κατάκτηση του τίτλου στο Final 4 της Euroleague από την ομάδα μπάσκετ του Παναθηναϊκού έχει ανάψει για τα καλά μια δημόσια συζήτηση για τα συστατικά της επιτυχημένης πορείας όλα αυτά τα χρόνια που προπονητής της είναι ο Zeljko Obradovic.
Όλοι μας έχουμε μπει στην αναζήτηση του " μυστικού" που είναι κρυμμένο στα άδυτα του οργανισμού του "πράσινου" γίγαντα ή στο μυαλό του προπονητή του. Κάτι σαν το μυστικό των Ναϊτών ιπποτών, ή την φιλοσοφική λίθο των Αλχημιστών.
Δεν είναι παράλογο, το αντίθετο μάλιστα, όλοι να προσπαθούν να δώσουν την εξήγηση στο φαινόμενο Obradovic και Panathinaikos B.C. Δεν έχουμε άλλωστε πολλά επιτεύγματα για να καυχηθούμε σαν Έλληνες τώρα τελευταία, επομένως η σταθερά επιτυχημένη πορεία της ομάδας μπάσκετ των "πρασίνων", ορθά αποτελεί θέμα συζήτησης και μελέτης.
Πράσινη κυριαρχία
Ο έκτος τίτλος των "πρασίνων" (τρίτος την τελευταία πενταετία) ήλθε με μια τυπική παράσταση του φετινού καλού Παναθηναϊκού. Άμυνα για σεμινάριο, άψογη εκτέλεση του pick and roll και μια δόση από low post παιχνίδι (στα mismatches) στην επίθεση. Για τον καλύτερο Ευρωπαίο προπονητή όλων των εποχών είναι ο όγδοος τίτλος στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της γηραιάς ηπείρου.
Για πολλούς ο τελικός ήταν στα ημιτελικά με την Barcelona. Πολλοί άλλοι θεωρούσαν ότι και ο Ολυμπιακός άξιζε μια θέση στο Final 4. Σίγουρα τα πιο ποιοτικά παιχνίδια αυτής της περιόδου ήταν στην σειρά των ημιτελικών μεταξύ Παναθηναϊκού και Barcelona. Δεν χωράει αμφιβολία ότι και ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να είναι εκεί. Αλλά η ιστορία γράφτηκε αλλιώς. Τα υπόλοιπα είναι για τους λάτρεις της "εναλλακτικής ιστορίας".
Στο Final Four έφτασαν οι τρεις καλύτερες αμυντικές ομάδες και οι δύο πιο αποτελεσματικές ομάδες στην επίθεση. Η Siena απέκλεισε τον Ολυμπιακό κερδίζοντας τον τρεις συνεχόμενες φόρες εντός και εκτός έδρας. Στον αθλητισμό δεν κερδίζεις τίτλους με τα "αν" και "έπρεπε". Αυτά είναι ευσεβείς πόθοι.
Εν αρχή η αμφισβήτηση
Στην αρχή της περιόδου βέβαια, η πλειοψηφία του φίλαθλου κοινού δεν συζητούσε για κανένα μυστικό της επιτυχίας της ομάδας γιατί απλούστατα όλοι προεξοφλούσαν την αποτυχία της ή στη καλύτερη περίπτωση αγωνιούσαν από τη φυγή των Σπανούλη, Jasikevicius και Pecovic. Είναι καλό ακόμα και σε κλίμα ευφορίας να επισημάνουμε σε τι κλίμα ξεκίνησε το εγχείρημα Euroleague για τον Παναθηναϊκό.
Κάποιες κακές εμφανίσεις (λογικό σε μια μεγάλη περίοδο), αλλά και ο τραυματισμός του Maric φύτεψε ακόμα περισσότερο σπόρο αμφιβολίας και φόβου για την πορεία της ομάδας. Το αποτέλεσμα όμως δικαίωσε τον Obradovic. Το πίστευε και το έλεγε. Απλά όπως αποδείχθηκε έπρεπε να αλλάξει λίγο τα πράγματα σε σημεία κλειδιά για την ομάδα. Σε συνέντευξη του σε αθλητική εφημερίδα δήλωσε ευτυχισμένος στον Παναθηναϊκό διότι όλα γίνονται στο "τριφύλλι" έτσι όπως τα θέλει αυτός.
The Secret
Αλήθεια ποιο είναι το μυστικό του Obradovic που έχει όλα αυτά τα χρόνια την ελληνική ομάδα στην κορυφή της Ευρώπης; Πώς δημιούργησε αυτό το manual, αυτό το αριστοτεχνικό μοντέλο καθοδήγησης μιας ομάδας μπάσκετ ώστε να αποδίδει σταθερά σε υψηλά στάνταρ απόδοσης και να κατακτά εγχώριους και ευρωπαϊκούς τίτλους με τόση συχνότητα;
Ο Γιώργος ο Κογκαλίδης το απέδωσε στην λεγόμενη συναισθηματική νοημοσύνη (Emotional Quotient) του προπονητή του Παναθηναϊκού. Για όσους ενδιαφέρονται υπάρχει ένα άρτιο επιστημονικά εμπεριστατωμένο βιβλίο του ψυχολόγου και δημοσιογράφου Daniel Goleman Ph.D του Πανεπιστημίου του Harvard για την συναισθηματική νοημοσύνη (EQ ή Emotional Intelligence -EI).
Σε γενικές γραμμές ο φίλος Γιώργος αποδίδει την επιτυχία του coach στην ικανότητα του να αντιλαμβάνεται, να χρησιμοποιεί, να κατανοεί και να διαχειρίζεται τα δικά του συναισθήματα και των άλλων γύρω του. Πολλοί θεωρούν την συναισθηματική νοημοσύνη σπουδαιότερη από το Δείκτη Νοημοσύνης (Intelligence Quotient, IQ), στην επιτυχία ενός ατόμου σε πολλούς τομείς εργασίας, σε επίπεδο απόδοσης αλλά και ανάπτυξης της αρχηγικής ικανότητας.
Υπάρχουν βέβαια αντικρουόμενες απόψεις επί του θέματος αλλά είναι πολύ πιθανό "αυτό που χαρακτηρίζει τον ανώτερο πνευματικά άνθρωπο να μην είναι τόσο ο διαφορετικός τρόπος σκέψης, αλλά ο πλούτος του συναισθηματικού του κόσμου" (Ι. Νέστορος Ψυχίατρος Δρ. Νευροφυσιολογίας στον πρόλογο του βιβλίου του Goleman).
Είναι πολύ πιθανό ο προπονητής του τριφυλλιού να έχει συγκεκριμένη ικανότητα. Αλλά είναι από μόνη της αρκετή να οδηγήσει μια ομάδα στην κορυφή; Φυσικά και όχι, αλλά είναι μια καλή αρχή!
Οι ψυχολόγοι όμως που μελετούν πολλούς σπουδαίους ανθρώπους, σε διάφορες εκδηλώσεις της ζωής, σε μια προσπάθεια να βρουν ένα κοινό παρονομαστή για το μεγαλείο, δεν συμφωνούν σε τίποτα εκτός, από την αρχή που ονομάζεται "F.Q." ή Failure Quotient. Το F.Q. είναι η ικανότητα που έχει κάποιος να επανέρχεται από την ήττα γρήγορα. Οι πραγματικά μεγάλοι μπορεί να ηττηθούν αλλά επανέρχονται. Δεν αφήνουν ένα τραυματισμό ή ένα λάθος να τους καταβάλουν. Δεν μπορεί να γίνεις μεγάλος εάν δεν έχεις την ικανότητα να επανέρχεσαι μετά από την αποτυχία πιο δυνατός. Πρέπει να νικηθείς για να γίνεις μεγάλος.
Ο Παναθηναϊκός μετά την απρόσμενη ήττα από την Lietuvos Rytas στο Top 16 τερμάτισε δεύτερος στον όμιλο του πίσω από την Caja Laboral. Εξαιτίας της δεύτερης θέσης οι "πράσινοι" έπρεπε να αντιμετωπίσουν την Barcelona στα προημιτελικά με μειονέκτημα έδρας. Αντί να χάσουν την αυτοπεποίθηση τους το χρησιμοποίησαν σαν ευκαιρία και πέρασαν με 3-1 νίκες.
Η εμμονή και άλλα…
Πολλοί μελετητές πιστεύουν ότι κάθε μεγάλος άνδρας που έχει ποτέ ζήσει είχε μια έμμονη ιδέα (fixed concept / Idée fixe), για το τι θέλει να γίνει. Πιστεύουν ότι αυτός ο έμμονος στόχος είναι η ειδοποιός διαφορά στην ζωή. Η εμμονή είναι ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά των πετυχημένων προπονητών.
Όπως είναι η διαχείριση της πίεσης με την ικανότητα του προπονητή να χαλαρώνει και να καταπολεμά το στρες, η ικανότητα ανάλυσης, η ικανότητα πραγματοποίησης στόχων, η δίψα για μάθηση, η προσοχή στη λεπτομέρεια, η φιλοδοξία, η αυτοπεποίθηση, η τύχη και αρκετά άλλα.
Η κατάλληλη ατμόσφαιρα
Η αλήθεια είναι ότι οι πρωταθλητές και οι πρωταθλήτριες ομάδες δεν "γεννιούνται". Δεν φυτρώνουν έτσι ξαφνικά. Αν μελετήσουμε όλες τις μεγάλες ομάδες και τους μεγάλους αθλητές, θα διαπιστώσουμε ότι προέρχονται από μια ατμόσφαιρα μεγαλείου. Περιβάλλονται από ικανό προπονητή, μια σταθερή και αξιόπιστη διοίκηση, άτομα μέσα στον οργανισμό που τους αγαπούν και τους πιστεύουν.
Ο John Wooden, από τους σπουδαιότερους προπονητές στο NCAA προσδοκούσε μεγαλείο από τους παίκτες του. Προσδοκούσε να αποδίδουν στο αποκορύφωμα της ικανότητας τους. Προσδοκούσε μεγαλείο γι’ αυτό και οι μεγάλοι πήγαιναν εκεί (στο UCLA) - σε μια ατμόσφαιρα μεγαλείου.
Νομίζω ότι στον Παναθηναϊκό έχουν πετύχει αυτή την ατμόσφαιρα μεγαλείου. Καθημερινά δουλεύουν μέσα σε αυτή την ατμόσφαιρα και βελτιώνονται σαν άτομα αλλά κυρίως σαν ομάδα. Φαίνεται αυτό άλλωστε από τις δηλώσεις κάθε μέλους της παναθηναϊκής οικογένειας το πόσο εκτιμούν και σέβονται ο ένας τον άλλον. Είναι μια γνήσια ομάδα και όχι απλά μια απλή ομάδα ατόμων που δουλεύουν μαζί. Σε μια πραγματική ομάδα η διάθεση προώθησης του ατόμου πραγματοποιείται μέσα από τους ομαδικούς στόχους.
Δεν έχετε παρά να δείτε την περίπτωση του Δημήτρη του Διαμαντίδη. Κέρδισε τον τίτλο του MVP της Euroleague, του Final 4, καλύτερος αμυντικός της χρονιάς, στην καλύτερη πεντάδα αλλά όπως είπε ο ίδιος, καμιά αξία δεν θα είχαν όλα αυτά αν δεν έρχονταν οι ομαδικοί τίτλοι.
Ο Obradovic και ο Παναθηναϊκός στο μπάσκετ είναι σαν τον Ferguson την Manchester United στο ποδόσφαιρο. Οι ομάδες αυτές, είναι ομάδες των προπονητών τους, που οι ίδιοι βρίσκονται στην κορυφή της πυραμίδας του αθλητικού οικοδομήματος που ηγούνται.
Ένα οικοδόμημα το οποίο έχει τρομερή συνοχή, γιατί όλοι στρατεύονται για να επιτύχουν τους στόχους της ομάδας και ταυτόχρονα έχουν σωστή κοινωνική λειτουργία μεταξύ τους. Τα συναισθήματα μεταξύ των μελών της ομάδας παίζουν καθοριστικό ρόλο στον τρόπο που συνεργάζονται για πετύχουν από τον μικρότερο μέχρι και τον μεγαλύτερο στόχο που έχει η ομάδα.
Ο τρόπος που ο Obradovic με τον συνεργάτη του τον Ιτούδη το υπόλοιπο προπονητικό και επιστημονικό team, αλλά και η διοίκηση της ομάδας διαμορφώνουν αυτό το περιβάλλον είναι η βάση πάνω στην οποία χτίζεται κάθε χρόνο η ομάδα μπάσκετ του Παναθηναϊκού.
Το θέμα σηκώνει περισσότερη ανάλυση όπως και η διαδικασία του χτισίματος της ομάδας. Δεν φτάνει να έχει κανείς την διάθεση να δημιουργήσει ένα τέτοιο περιβάλλον αλλά και να μπορεί. Η διαδικασία του χτισίματος μιας ομάδας όπως και η προπονητική είναι επιστήμη αλλά και τέχνη. Μια τέχνη που φαίνεται να την έχουν τελειοποιήσει στο πράσινο στρατόπεδο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου