Του Τάκη Πανούλια
03/06/2011
Κατ' αρχήν να πω ότι ο σχολιασμός του τρίτου αγώνα της σειράς των τελικών καθυστέρησε λίγο, λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων και μιας υπόσχεσης στον Γιώργο Κογκαλίδη, οπότε είμαι δικαιολογημένος. Ξέρω ότι πλέον έχουν γραφτεί και ειπωθεί αρκετά για το παιχνίδι αλλά πάντα υπάρχουν θέματα προς συζήτηση. Γενικά αυτή η σειρά έχει τρομερό ενδιαφέρον τόσο σε καθαρά αγωνιστικό επίπεδο, όσο και στα απόνερά της.
Ο Παναθηναϊκός παρότι προηγήθηκε σε μεγάλο διάστημα του παιχνιδιού και έδειχνε ικανός για το "σκούπισμα" στο τέλος νικήθηκε από την υπερπροσπάθεια του Ολυμπιακού. Ενός Ολυμπιακού που πίεσε ασφυκτικά στην άμυνα στο τέλος βγάζοντας τρομερή ενέργεια, βρήκε και δύο "ασυνήθιστους υπόπτους".
Οι Πελεκάνος και Πρίντεζης πρόσφεραν τα μέγιστα στην ομάδα τους με 14 πόντους με 4/5 τρίποντα (τα πρώτα της ομάδας τους στο παιχνίδι)!!! Για την ακρίβεια ήταν όλα τα τρίποντα που πέτυχαν οι "ερυθρόλευκοι" στον αγώνα.
Ο Ivkovic βλέποντας τον Teodosic εκτός πνεύματος παιχνιδιού τον απέσυρε στον πάγκο και με τριάδα τους Σπανούλη, Πελεκάνο και Gordon πίεσε πολύ στην περιφέρεια τους guards των "πρασίνων", που έδειξαν σημάδια σωματικής αλλά και πνευματικής κόπωσης, με αποτέλεσμα να κάνουν λάθος επιλογές και ένα επιμέρους σκορ 15-2.
Η τελευταία ευκαιρία της ομάδας του Obradovic να τελειώσει το παιχνίδι ήταν στο 61-66. Ήθελε να κάνει το 3-0 και να τελειώσει εμφατικά την σειρά. Αλλά ο Ολυμπιακός όταν στριμώχτηκε στην γωνία αντέδρασε και με το ΣΕΦ να γίνεται "κόλαση", νίκησε και έμεινε ζωντανός.
Το πρώτο ημίχρονο
Ίσως το καλύτερο, από πλευράς θεάματος, ημίχρονο των φετινών αγώνων. Οι δύο ομάδες κτυπούσαν αλύπητα η μια την άλλη στις αμυντικές της αδυναμίες, υπερισχύοντας των αμυντικών πλάνων των δύο πάγκων. Οι επιθέσεις από κοντινή απόσταση είχαν την τιμητική τους και για τις δύο ομάδες με αποτέλεσμα τα υψηλά ποσοστά στα δίποντα.
Το σκορ ήταν υψηλό (ειδικά οι 46 πόντοι των "πρασίνων"), και όλοι σχεδόν οι δείκτες του παιχνιδιού. Παραφωνία τα τρίποντα των "ερυθρολεύκων". Αλλά δεν μπορεί να τα έχει όλα κανείς. Ο Μπουρούσης του πρώτου ημιχρόνου, ήταν η κολόνα της ομάδα του, εκτελώντας με πλάτη σε συνεχόμενες επιθέσεις.
Το φινάλε με 5,6'' στο ρολόι, με τις τρεις διαδοχικές ραχιαίες ντρίπλες του Καλάθη ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Ειδικά στην δεύτερη "έσπασε″ τους αστραγάλους του Παπανικολάου που το πάλεψε φιλότιμα μέχρι το τέλος.
Η συνέχεια
Στο δεύτερο μέρος οι γηπεδούχοι αντέδρασαν και σταδιακά ανέβαζαν απόδοση, φθάνοντας σε απόσταση βολής, έως το τελευταίο πεντάλεπτο που επικράτησαν ολοκληρωτικά στο γήπεδο και βγάζοντας "σκυλίσιες" άμυνες έκαναν το επιμέρους 15-2 που τους έδωσε την νίκη.
Ο Διαμαντίδης έδειξε στο τέλος κουρασμένος και χωρίς φρέσκιες ιδέες. Το παιχνίδι από πλευράς φιλοξενουμένων στην επίθεση έγινε στατικό και προβλέψιμο. Το "διάβασμα" της άμυνας όπως τόνισε και ο προπονητής τους δεν ήταν αποτελεσματικό και αμυντικά υπήρξαν ρήγματα από τους Σπανούλη και Gordon.
Τα απόνερα
Ο Σπανούλης είναι εύλογο να θέλει να κερδίσει η ομάδα του τον Παναθηναϊκό. Οι κορυφαίοι παίκτες πάντα έτσι λειτουργούν. Μέχρι εκεί όμως. Ορισμένες συμπεριφορές του είναι υπερβολικές και δεν μας είχε συνηθίσει σε τέτοιες.
Οι 31-9 έγιναν 24-9 βολές, αλλά ποιος μετράει. Άλλωστε είναι σαν την ατάκα την στιχομυθία του Χάρρυ Κλυνν (Βασίλη Ν. Τριανταφυλλίδη), που λέει… "να πάρω άλλο ένα φουντανάκι κουμπάρε"… και απαντά ο άλλος "πέντε πήρες κουμπάρε αλλά δεν (μ)π(ει)ράζει"… πάρε…
Για μένα οι αριθμοί δεν λένε τίποτα. Απλά επειδή έχει πλάκα κάπου διάβασα ότι και οι δύο ομάδες έχουν εκτελέσει από 125 βολές στα φετινά μεταξύ τους παιχνίδια! Τι στο καλό τις μετράνε τα παιδιά με τα χέρια στο γύψο;
Οι κροτίδες αρχίζουν να κάνουν επικίνδυνα την εμφάνιση τους. Ας ελπίσουμε να μην συνεχιστεί η κατάσταση στο ΟΑΚΑ. Αν δεν το κάνουμε "ανάσταση" δεν μας γεμίζει ρε παιδί μου το ντέρμπυ. Το τι οδηγεί το χέρι κάποιου να πετάξει κροτίδα ή οποιοδήποτε άλλο αντικείμενο (όπως το κινητό του ΟΑΚΑ) στον αγωνιστικό χώρο, συγνώμη αλλά εγώ δεν μπορώ να το καταλάβω.
Ζητώ συγνώμη για την ελλιπή και σύντομη ανάλυση αλλά blame it on Giorgos…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου