Του Τάκη Πανούλια
04/09/2011
Η ήττα της ομάδας μας από την ομάδα των Σκοπίων δεν είναι καμία εθνική καταστροφή ούτε κανένας λόγος να αρχίσουμε τα αναθέματα για τον προπονητή, το τεχνικό επιτελείο, τους παίκτες και τουςπροδότες που δεν πήγαν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην ομάδα.
Η ήττα θέλει ανάλυση με ψύχραιμο μάτι για να καταλάβεις τα αίτια της. Είναι τόσο απλό θα μου πείτε; Φυσικά και είναι τόσο απλό. Αυτό που δεν είναι απλό είναι να διαχειριστείς το αποτέλεσμα ή ακόμα και να το χρησιμοποιήσεις σε όφελος σου. Εντάξει από τους 32 πόντους διαφορά στο Eurobasket του 2009 στην ήττα με 14 πόντους σήμερα δεν είναι μικρό πράγμα.
Το 31% στα δίποντα (15/42!) ας πούμε είναι μια καλή αρχή για να ξεκινήσεις το ψάξιμο. Τα ποσοστά εντός παιδιάς είναι ένας από τους καθοριστικότερους παράγοντες αν θέλεις να κερδίσεις έναν αγώνα μπάσκετ. Δεν είχες και τα καλύτερα ποσοστά στα τρίποντα με 36% (4/19), ενώ είχες και 6 περισσότερα λάθη από τον αντίπαλο (13 λάθη έναντι μόλις 7 των αντιπάλων).
Το προφανές είναι ότι η στατιστική σου είναι για κλάματα, αλλά το τεχνικό επιτελείο πρέπει να δει γιατί έφτασε στο σημείο να έχεις στατιστική για κλάματα.
Αν οι επιθέσεις σου ήταν σωστές και δημιούργησες σουτ με καλές προϋποθέσεις ανάλογα με τα χαρακτηριστικά της ομάδας σου, τότε μικρό το κακό.Αύριο θα τα βάλεις και θα κερδίσεις. Είπαμε ο όμιλος είναι ανοικτός και βατός. Αν όμως δεν δημιούργησες τα σουτ που ήθελες βάσει του πλάνου σου, τότε έχεις μεγαλύτερο πρόβλημα να λύσεις. Δεν εκτέλεσες σωστά τα συστήματα σου και πρέπει να δεις το πώς και το γιατί.
Η δική μου εκφρασμένη γνώμη μέσα από το προηγούμενο άρθρο μου για τηνΕθνική είναι ότι αυτή η ομάδα πρέπει να παίζει ένα μπάσκετ τελείως διαφορετικό από την προηγούμενη. Κάτι που έκανε σε καλό βαθμό στα φιλικά και στα δύο πρώτα παιχνίδια. Ένα μπάσκετ με συστήματα, με screen και γρήγορη κίνηση,γρήγορες και αποφασιστικές εκτελέσεις, χτυπήματα στο ανοιχτό γήπεδο καισυμπαγή άμυνα.
Εντάξει, δεν αντιμετώπισε μεγαθήρια στους δύο πρώτους αγώνες, ούτε κρίνουμε με βάση την νίκη ή την ήττα. Αλλά ο τρόπος που προσπαθούσε να παίξει με συνεχή -και προπάντων γρήγορη κίνηση, με πολλά screen μακριά από την μπάλα, με inside παιχνίδι με καθαρό μυαλό, εκτελέσεις χωρίς δεύτερες σκέψεις και προσήλωση στην άμυνα ήταν σωστός.
Αγάπη μου συρρίκνωσα το ρόστερ
Κάτι που δεν μου κάθισε καλά σε αυτό τα παιχνίδι είναι ότι η Εθνική ξέφυγε από τοσύνηθες rotation στις αλλαγές της χωρίς λόγο. Ο χρόνος συμμετοχής κάποιων παικτών που έρχονται από τον πάγκο μπορεί να πλησίασε ή και αν έφτασε στους μέσους όρους των αλλά αυτό έγινε όταν κρίθηκε το παιχνίδι.
Ο κινηματογραφικός Oscar Wilde στην ταινία Wilde (1997) που τον υποδύεται οStephen Fry λέει σε μια σκηνή ότι "ότι το αλκοόλ σε αρκετή ποσότητα προκαλεί όλα τα συμπτώματα της μέθης". Οι Ξανθόπουλος, Σλούκας σε αρκετή ποσότητα ξεκουράζουν τον Καλάθη και τον διατηρούν φρέσκο σε όλο το παιχνίδι. Το ίδιο ισχύει και για τους Βασιλειάδη - Μπράμο για τον Ζήση και ο Κουφός για τον Μπουρούση. Έτσι μπορείς να ανεβάσεις τον ρυθμό.
Ειδικά όταν ο αντίπαλος σου έχει μικρό rotation στο ρόστερ του με 8 παίκτες. Για να τον φθείρεις σωματικά και με φθορά σε φάουλ. Δεν τον αφήνεις 40 λεπτά να κρατά το ρυθμό χαμηλά ώστε να είναι φρέσκοι οι Ilievski και McCalebb παρότι έπαιξαν 39 και 35 λεπτά ο καθένας.
Στο 0-11 στην αρχή του 4ου δεκαλέπτου αμέσως μετά το μακρινό τουΞανθόπουλου που έκανε το σκορ 49-50 και έγινε αλλαγή στην επόμενη φάση. Μετά από μια καλή διείσδυση πάσαρε στο Φώτση, που μόνος κάτω από το καλάθι, έσπασε το ταμπλό. Συγνώμη το λάθος είναι του Φώτση και όχι του Ξανθόπουλου.
McCalebb μαινόμενος
Πέτυχε 27 πόντους και ήταν πρωταγωνιστής στα κρίσιμα σημεία. Στο ξεκίνημα ήταν ήσυχος, αλλά όταν πήρε εμπρός μα έκανε μεγάλη ζημιά με τις διεισδύσεις του και μας φόρτωσε με πολλά φάουλ και καλάθια. Ειδικά στο τρίτο δεκάλεπτο επέτυχε δέκα πόντους σε πέντε λεπτά. Πάντως τα τρίποντα των center Antic καιChekovski (5/7 συνολικά), ήταν μαχαιριές στην καρδιά της ελληνικής ομάδας.
Το σημείο αλλαγής της ψυχολογίας
Το ψυχολογικό σημείο στροφή του αγώνα ήταν στις αρχές του τέταρτου δεκαλέπτου και αφού η Εθνική μας πλησίασε στον έναν πόντο τότε οι Σκοπιανοί βρήκαν την ψυχική δύναμη και έκαναν ένα 11-0 ρίχνοντας την ελληνική ομάδα στο καναβάτσο.
Οι παλιοί
Θα πρέπει οι Φώτσης, Ζήσης και Μπουρούσης να οδηγήσουν την Εθνική μας καλύτερα στην συνέχεια του τουρνουά μέσα και έξω από το γήπεδο. Ο Φώτσηςήταν πρώτος σκόρερ για την Εθνική που ξεκίνησε το δεύτερο ημίχρονο με ένασερί 11 συνεχόμενων πόντων που έβαλαν την Εθνική μπροστά στο σκορ με 38-35, αλλά σε όλο το υπόλοιπο διάστημα όμως ήταν εκτός παιχνιδιού.
Η ψυχολογία της ομάδας δέχτηκε ένα πλήγμα και πλέον το παιχνίδι με τοΜαυροβούνιο έχει σημασία όσον αφορά την αντίδραση των παικτών μας. Γιατί το αποτέλεσμα που θέλαμε ήταν και είναι νίκη ανεξάρτητα από το σημερινό αποτέλεσμα.
Ίσως, τελικά η ήττα στον χρόνο που ήρθε να λειτουργήσει ευεργετικά λένε κάποιοι. Αυτό δεν μπορώ να το ξέρω. Μπορεί να λειτουργήσει και διαλυτικά. Δυστυχώς για μας δεν τα ξέρουμε τα αντισώματα αυτής της ομάδας. Όποτε θα δούμε τι θα γίνει. Η διαφορά των 14 πόντων δημιουργεί προβλήματα και σε πιθανές ισοβαθμίες, καθώς η Εθνική μπορεί να πάρει μαζί της πιθανότατα αυτό το αποτέλεσμα και στη δεύτερη φάση.
Ποια είναι η επόμενη μας κίνηση
Η επιστροφή στο αρχικό πλάνο παιχνιδιού είναι μονόδρομος. Πίσω στα βασικά. Δεν σκεφτόμαστε, αντιδρούμε χωρίς δεύτερες σκέψεις και αμφιβολίες. Αν δεν ξεχειλίζεις από ταλέντο τότε παίζεις fundamentally sound basketball λένε οι αμερικάνοι. Δηλαδή ορθόδοξο και τακτικά πειθαρχημένο μπάσκετ.
Για να το κάνω λίγο πιο κατανοητό. Το παιχνίδι της ομάδας πρέπει να έχει ροή. Δηλαδή να γίνονται όλα αβίαστα, συνεχόμενα και χωρίς διακοπές στην επίθεση μας. Ακόμα και η ατομική πρωτοβουλία θα πρέπει να γίνεται αβίαστα, σαν το τελευταίο κομμάτι ενός πάζλ, που μπαίνει οπωσδήποτε σε μια και μοναδική θέση για να συμπληρώσει την συνολική εικόνα.
Στην άμυνα, μπορούμε να βγάλουμε περισσότερη ενέργεια αλλά πάντα έχοντας απλές και σταθερές κατευθύνσεις στο τι θέλουμε να πετύχουμε.
Η δήλωση του coach "να μείνουμε ενωμένοι" είναι κατά την γνώμη μου περιττή, αν και την κατανοώ με βάση το πώς σκεφτόμαστε σαν Έλληνες. Αλίμονο αν με την πρώτη τουφεκιά διαλύσουμε το σύμπαν και σκορπίσουμε. Απλά να γυρίσουμε στο μοντέλο παιχνιδιού που συμφωνεί με την ικανότητα των παικτών μας.
Τελειώνοντας θέλω να πω ότι η κριτική δεν πρέπει να είναι απαξίωση, αλλά ούτε να απαξιώνουμε την κριτική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου