Του Τάκη Πανούλια
15/06/2011
Αν θέλει κανείς να γράψει δύο γραμμές για την κατάκτηση του τίτλου στο NBA από τους Dallas Mavericks, και του superstar τους Dirk Nowitzki, δεν απέμειναν λόγια, ούτε σε αυτήν την πλούσια ελληνική γλώσσα που να μην έχουν γραφτεί. Τι Ri-Dirk-ulous, τι δικαίωση τουDirk, λύτρωση, ο καλύτερος ευρωπαίος παίκτης του μπάσκετ, η ραψωδία του μεγάλου Γερμανού, δεν υπάρχει τελειωμός. Τα "κλικαρίσματα″ στο όνομα στο Google είχαν την τιμητική τους.
Το πόσα κλικαρίσματα πιάνεις είναι δείγμα αναγνωσιμότητας πλέον. Δεν το αξίζει ο Γερμανός και η ομάδα του άραγε; Το άξιζαν περισσότερο από τον καθένα, και παρότι στις προβλέψεις μου έδωσα το Miami με 4-2, το είχα γράψει ότι δεν θα με χαλούσε καθόλου αν το έπαιρνε το Dallas. Το αντίθετο μάλιστα θα το χαιρόμουν, για μια παλιοσειρά που παραλίγο να βγει στην σύνταξη χωρίς δαχτυλίδι τίτλου.
Μια ομάδα που οι περισσότεροι παίκτες της είχαν από μια προσωπική ιστορία και οιNowitzki και Terry έψαχναν την δικαίωση για τον χαμένο τελικό το 2006 από τους Heat. Ο ίδιος ο Nowitzki που οδήγησε την ομάδα του 11 συνεχόμενες φορές στα playoffs, με περισσότερες από 50 νίκες τις περισσότερες φορές, και τόσες ατομικές διακρίσεις δεν είχε ολοκληρωμένο το βιογραφικό του.
Πολλοί αναλυτές και ειδικοί του NBA μάλιστα είχαν αποφανθεί ότι δεν μπορεί να οδηγήσει την ομάδα του σε τίτλο. Τον πήρε κάμποσα χρόνια αλλά τελικά το πήρε το πολυπόθητο δαχτυλίδι και πέρασε για τα καλά στο πάνθεον της ιστορίας του NBA. Γιατί οι τίτλοι παίζουν το μεγαλύτερο ρόλο στο να σε θυμούνται οι φίλοι του αθλήματος ακόμα και όταν σταματήσεις να αγωνίζεσαι.
Η ιστορία όμως είχε και έναν μεγάλο, κακό λύκο. Από τον Αίσωπο μέχρι τουςBrothers Grimm κάθε ιστορία έχει έναν κακό λύκο. Ειδικά τώρα που τα media με το internet έχουν γιγαντωθεί και υπάρχει υπέρ-έκθεση στην δημοσιότητα, ο "κακός" πολλές φορές πουλάει περισσότερο. Ειδικά αν ο κακός είναι ο βασιλιάς LeBron James.
Στο Cleveland χάρηκαν σχεδόν όσο και στο Dallas γιατί ο προδότης απέτυχε. Η αλήθεια είναι πως και ο ίδιος το προκάλεσε με τις δηλώσεις του και τα καμώματα του αυτήν την αντιπάθεια ακόμα και σε ουδέτερους. Έτσι ο καλύτερος του Jordanπριν από μερικές μέρες έγινε αποδιοπομπαίος τράγος μέσα σε μια νύχτα. ΈγινεLeFraud (fraud σημαίνει απατεώνας). Έτσι είναι η σημερινή πραγματικότητα σταmedia. Σε χρησιμοποιούν και όταν δεν σε χρειάζονται πλέον σε πετούν σαν στυμμένη λεμονόκουπα.
Όταν πάλι έρθεις στο προσκήνιο δεν θα διστάσουν να σε βαφτίσουν πάλι βασιλιά, εφάμιλλο του Air και ότι άλλο βάζει ο νους σας. Είναι μεγάλη υπόθεση να μπορείςνα χειριστείς τα media στις μέρες μας σε αυτό το επίπεδο. Να μην αφήσεις να την επικαιρότητα να σε καταβάλει, να σε απορροφήσει, να σε μεταλλάξει.
Αυτό που δεν συγχωρείται περισσότερο στον LeBron James είναι ότι δεν έμεινε στην ομάδα του, και με υπομονή και δουλειά από μέρους του, αλλά και της υπόλοιπης ομάδας να φθάσει στο ιερό δισκοπότηρο. Προτίμησε να κόψει δρόμο στην πορεία του για την επιτυχία. Αυτό δεν άρεσε σε κανέναν. Το χειρότερο είναι ότι χειρίστηκε την υπόθεση του άσχημα και στο επικοινωνιακό κομμάτι. Από την μέρα του reality show που έστησε για να ανακοινώσει την απόφαση του αλλά και στη συνέχεια.
Έτσι παρότι το Miami έχασε στο τελικό, και ήταν η ομάδα που όλοι αγαπούσαν να μισούν, όλη η μομφή θα πέσει επάνω του. Γιατί "πούλησε" την ομάδα του και ένωσε τις δυνάμεις του με άλλους δύο superstars για να πάρει τον τίτλο γρήγορα. Έτσι ο ιδιοκτήτης του Cleveland έγραψε "Οι Mavs ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝ ΠΟΤΕ και τώρα όλη η ομάδα παίρνει τα δαχτυλίδια της…"
Μάθημα για όλους: Δεν υπάρχει ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΔΡΟΜΟΣ, ΜΕ ΚΑΝΕΝΑ ΤΡΟΠΟ".
Ο ίδιος ο James προσπάθησε να αποποιηθεί της ευθύνης, παίρνοντας το ύφος του άνετου ή μάλλον προσπαθώντας να το κάνει γιατί έδειχνε εμφανώς πειραγμένος. Εξάλλου το καλοκαίρι του έφταιγαν οι υπόλοιποι που δεν έφθανε στο τέλος του δρόμου. Τώρα τι, δεν του κάνουν οι Wade και Bosh; Ο Terry το 2006 έχασε και ξαναγύρισε πίσω για τον τίτλο στα 33 του, όπως και ο Nowitzki.
Ο Jason Kidd, έφθασε 38 χρονών και περίμενε. Τώρα πρέπει να κάνει και αυτός το ίδιο. Να περιμένει την σειρά του, να δουλέψει μαζί με την ομάδα του, νακαταλάβει τι σε "κάνει" πρωταθλητή και κάποια μέρα ίσως το σηκώσει και αυτός. Με περισσότερο αδυνατισμένους κροτάφους, με λιγότερη εκρηκτικότητα, περισσότερη εμπειρία αλλά κυρίως με διαφορετική νοοτροπία.
Αν αλλάξει νοοτροπία υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να πάρει με την ομάδα του το πρωτάθλημα. Αν το πάρει τότε όλοι θα αλλάξουν διάθεση απέναντι του. Ίσως να μπορέσει και αυτός συγκινημένος να κάνει δηλώσεις μπροστά από τις κάμερες και όλοι γύρω του να το συγχαίρουν και να τον επευφημούν.
Κυρίως όμως να χαίρονται για το κατόρθωμα του! Ο κόσμος όσο και αν δεν το παραδέχεται έχει ανάγκη από καλούς ήρωες και όχι από…κακούς λύκους.
Αν θέλει κανείς να γράψει δύο γραμμές για την κατάκτηση του τίτλου στο NBA από τους Dallas Mavericks, και του superstar τους Dirk Nowitzki, δεν απέμειναν λόγια, ούτε σε αυτήν την πλούσια ελληνική γλώσσα που να μην έχουν γραφτεί. Τι Ri-Dirk-ulous, τι δικαίωση τουDirk, λύτρωση, ο καλύτερος ευρωπαίος παίκτης του μπάσκετ, η ραψωδία του μεγάλου Γερμανού, δεν υπάρχει τελειωμός. Τα "κλικαρίσματα″ στο όνομα στο Google είχαν την τιμητική τους.
Το πόσα κλικαρίσματα πιάνεις είναι δείγμα αναγνωσιμότητας πλέον. Δεν το αξίζει ο Γερμανός και η ομάδα του άραγε; Το άξιζαν περισσότερο από τον καθένα, και παρότι στις προβλέψεις μου έδωσα το Miami με 4-2, το είχα γράψει ότι δεν θα με χαλούσε καθόλου αν το έπαιρνε το Dallas. Το αντίθετο μάλιστα θα το χαιρόμουν, για μια παλιοσειρά που παραλίγο να βγει στην σύνταξη χωρίς δαχτυλίδι τίτλου.
Μια ομάδα που οι περισσότεροι παίκτες της είχαν από μια προσωπική ιστορία και οιNowitzki και Terry έψαχναν την δικαίωση για τον χαμένο τελικό το 2006 από τους Heat. Ο ίδιος ο Nowitzki που οδήγησε την ομάδα του 11 συνεχόμενες φορές στα playoffs, με περισσότερες από 50 νίκες τις περισσότερες φορές, και τόσες ατομικές διακρίσεις δεν είχε ολοκληρωμένο το βιογραφικό του.
Πολλοί αναλυτές και ειδικοί του NBA μάλιστα είχαν αποφανθεί ότι δεν μπορεί να οδηγήσει την ομάδα του σε τίτλο. Τον πήρε κάμποσα χρόνια αλλά τελικά το πήρε το πολυπόθητο δαχτυλίδι και πέρασε για τα καλά στο πάνθεον της ιστορίας του NBA. Γιατί οι τίτλοι παίζουν το μεγαλύτερο ρόλο στο να σε θυμούνται οι φίλοι του αθλήματος ακόμα και όταν σταματήσεις να αγωνίζεσαι.
Η ιστορία όμως είχε και έναν μεγάλο, κακό λύκο. Από τον Αίσωπο μέχρι τουςBrothers Grimm κάθε ιστορία έχει έναν κακό λύκο. Ειδικά τώρα που τα media με το internet έχουν γιγαντωθεί και υπάρχει υπέρ-έκθεση στην δημοσιότητα, ο "κακός" πολλές φορές πουλάει περισσότερο. Ειδικά αν ο κακός είναι ο βασιλιάς LeBron James.
Στο Cleveland χάρηκαν σχεδόν όσο και στο Dallas γιατί ο προδότης απέτυχε. Η αλήθεια είναι πως και ο ίδιος το προκάλεσε με τις δηλώσεις του και τα καμώματα του αυτήν την αντιπάθεια ακόμα και σε ουδέτερους. Έτσι ο καλύτερος του Jordanπριν από μερικές μέρες έγινε αποδιοπομπαίος τράγος μέσα σε μια νύχτα. ΈγινεLeFraud (fraud σημαίνει απατεώνας). Έτσι είναι η σημερινή πραγματικότητα σταmedia. Σε χρησιμοποιούν και όταν δεν σε χρειάζονται πλέον σε πετούν σαν στυμμένη λεμονόκουπα.
Όταν πάλι έρθεις στο προσκήνιο δεν θα διστάσουν να σε βαφτίσουν πάλι βασιλιά, εφάμιλλο του Air και ότι άλλο βάζει ο νους σας. Είναι μεγάλη υπόθεση να μπορείςνα χειριστείς τα media στις μέρες μας σε αυτό το επίπεδο. Να μην αφήσεις να την επικαιρότητα να σε καταβάλει, να σε απορροφήσει, να σε μεταλλάξει.
Αυτό που δεν συγχωρείται περισσότερο στον LeBron James είναι ότι δεν έμεινε στην ομάδα του, και με υπομονή και δουλειά από μέρους του, αλλά και της υπόλοιπης ομάδας να φθάσει στο ιερό δισκοπότηρο. Προτίμησε να κόψει δρόμο στην πορεία του για την επιτυχία. Αυτό δεν άρεσε σε κανέναν. Το χειρότερο είναι ότι χειρίστηκε την υπόθεση του άσχημα και στο επικοινωνιακό κομμάτι. Από την μέρα του reality show που έστησε για να ανακοινώσει την απόφαση του αλλά και στη συνέχεια.
Έτσι παρότι το Miami έχασε στο τελικό, και ήταν η ομάδα που όλοι αγαπούσαν να μισούν, όλη η μομφή θα πέσει επάνω του. Γιατί "πούλησε" την ομάδα του και ένωσε τις δυνάμεις του με άλλους δύο superstars για να πάρει τον τίτλο γρήγορα. Έτσι ο ιδιοκτήτης του Cleveland έγραψε "Οι Mavs ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝ ΠΟΤΕ και τώρα όλη η ομάδα παίρνει τα δαχτυλίδια της…"
Μάθημα για όλους: Δεν υπάρχει ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΔΡΟΜΟΣ, ΜΕ ΚΑΝΕΝΑ ΤΡΟΠΟ".
Ο ίδιος ο James προσπάθησε να αποποιηθεί της ευθύνης, παίρνοντας το ύφος του άνετου ή μάλλον προσπαθώντας να το κάνει γιατί έδειχνε εμφανώς πειραγμένος. Εξάλλου το καλοκαίρι του έφταιγαν οι υπόλοιποι που δεν έφθανε στο τέλος του δρόμου. Τώρα τι, δεν του κάνουν οι Wade και Bosh; Ο Terry το 2006 έχασε και ξαναγύρισε πίσω για τον τίτλο στα 33 του, όπως και ο Nowitzki.
Ο Jason Kidd, έφθασε 38 χρονών και περίμενε. Τώρα πρέπει να κάνει και αυτός το ίδιο. Να περιμένει την σειρά του, να δουλέψει μαζί με την ομάδα του, νακαταλάβει τι σε "κάνει" πρωταθλητή και κάποια μέρα ίσως το σηκώσει και αυτός. Με περισσότερο αδυνατισμένους κροτάφους, με λιγότερη εκρηκτικότητα, περισσότερη εμπειρία αλλά κυρίως με διαφορετική νοοτροπία.
Αν αλλάξει νοοτροπία υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να πάρει με την ομάδα του το πρωτάθλημα. Αν το πάρει τότε όλοι θα αλλάξουν διάθεση απέναντι του. Ίσως να μπορέσει και αυτός συγκινημένος να κάνει δηλώσεις μπροστά από τις κάμερες και όλοι γύρω του να το συγχαίρουν και να τον επευφημούν.
Κυρίως όμως να χαίρονται για το κατόρθωμα του! Ο κόσμος όσο και αν δεν το παραδέχεται έχει ανάγκη από καλούς ήρωες και όχι από…κακούς λύκους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου